Fractal

Ο εφιάλτης της νύχτας

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

Βαγγέλης Γιαννίσης «Ίνκουμπους», εκδ. Διόπτρα, σελ. 400

 

Ανθρώπινος και πολυπρισματικός ο συγγραφέας, με εφιαλτικούς μονόλογους, έντονη ανατρεπτική δράση, ψυχολογία βάθους, αναμετράται με τα μεγάλα ζητήματα της ύπαρξης και αναφέρεται εν εκτάσει και σε βάθος, στον βιασμό των γυναικών. Θύτες και θύματα, σε μεγεθυντικό φακό. Ο εχθρός ενίοτε βρίσκεται δίπλα μας.

Ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης γεννήθηκε στο τρένο από το Έρεμπο προς τη Στοκχόλμη, όπου και τον συνάντησε ο συγγραφέας του Βαγγέλης Γιαννίσης, οποίος μοίραζε τη ζωή του μεταξύ Ελλάδας, Σουηδίας και ΗΠΑ, τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας κι από τότε έγιναν αχώριστοι: έτσι γράφτηκαν «Το μίσος», «Το κάστρο», «Η σκιά» «Αμαρόκ» και «Ο χορός των νεκρών». Στη «Γυναίκα του Ίνσταλ» και στο «Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173» δεν συνεργάστηκαν, ο συγγραφέας βάδισε μόνος, αλλά φέτος στον «Ίνκουμπουκ» ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης επιστρέφει, σε υποθέσεις που θα του βάλουν δύσκολα την ίδια εποχή που του βάζει δύσκολα και η ίδια η ζωή.

Στο καινούργιο του αστυνομικό μυθιστόρημα ο Βαγγέλης Γιαννίδης, επικαλούμενος την βαθιά σκιά του Ίκουμπους, – ο συγγραφέας αρέσκεται στα μυθικά στοιχειά, τέρατα, στις παλιές ιστορίες -, προσπαθεί να βρει άκρη σε μια σειρά από βιασμούς. Μέσα στη νύχτα, με τον βιαστή να φορά μπαλακλάβα και χρησιμοποιώντας κόμπο-χειροπέδη, να υπόσχεται ότι θα τα πούνε ξανά.

Ο εραστής του ονείρου, για την ακρίβεια ο δαίμονας του εφιάλτη, «Ίνκουμπους (λατ. incubus, πληθυντικός incubi), συνήθως γνωστός μαζί με την θηλυκή του έκφανση, σούκουμπους, είναι αρσενικός δαίμονας που επισκέπτεται τις γυναίκες ενόσω κοιμούνται και προχωρεί σε σεξουαλική επαφή μαζί τους.
Σύμφωνα με το σύγγραμμα Malleus Maleficarum του 1486, ο ίνκουμπους χρησιμοποιεί το σπέρμα των ανδρών που απομύζησαν οι σούκουμπους από τους άνδρες που σαγήνευσαν, για να αφήσει εγκύους τις γυναίκες που αποπλανεί αυτός. Έτσι εξηγούνταν οι γεννήσεις παιδιών – δαιμόνων, καθώς υπήρχε η αντίληψη ότι οι δαίμονες δεν μπορούσαν να αναπαραχθούν. Ο μάγος Μέρλιν, κατά το θρύλο, ήταν παιδί ενός ίνκουμπους και μιας πριγκίπισσας.»

Ωστόσο, έστω κι έτσι, με τις μυθολογικές προεκτάσεις του, ο συγγραφέας θέτει επί τάπητος το μεγάλο ζήτημα του βιασμού. Εξετάζοντας από κάθε άποψη, ψυχολογική, κοινωνική, την ψυχοσύνθεση του θύματος και του βιαστή:

«Αυτό το άτομο δεν ενδιαφέρεται για το πρόσωπο ή την ηλικία των θυμάτων του. Δεν ενδιαφέρεται για το ποιες είμαστε. Μας βλέπει σαν πράγματα, σαν άψυχα αντικείμενα. Πιθανότητα, δεν τον ενδιαφέρει ούτε το σεξ ως πράξη. Το μόνο που θέλει είναι να μας ταπεινώσει, να μας κάνει να νοιώσουμε άσχημα με τον εαυτό μας, ώστε να νοιώσει εκείνος καλά με τον δικό του. Να νιώσει δυνατός. Και τα καταφέρνει. Διάβασα στο διαδίκτυο ότι πολλές που βρέθηκαν στη θέση μας αναφέρονται στον εαυτό τους ως επιζήσαντες. Εγώ δεν νοιώθω ότι επέζησα. Πέρασα σχεδόν τρεις μήνες έχοντας χάσει κάθε αγάπη για τη ζωή και κάθε ίχνος αυτοεκτίμησης.»

Τους επιτίθεται εν ύπνω και τις καταπλακώνει σα μόρα. Ο άγνωστος μασκοφόρος, όμως, και μετά τον βιασμό, συνεχίζει να τις βασανίζει, γράφει γράμματα, υπόσχεται να ξαναγυρίσει, τηλεφωνεί ξανά και ξανά.

Έτσι, όταν μια νεαρή φοιτήτρια, η Λινέα Μολίνς, καταγγέλλει στην αστυνομία τον βιασμό της μέσα στο ίδιο της το σπίτι από έναν άγνωστο μασκοφόρο, στον επικεφαλής του Τμήματος Εγκλημάτων της αστυνομικής διεύθυνσης του Έρεμπρο Άντερς Οικονομίδη δημιουργείται αμέσως κακό προαίσθημα: οι προσεκτικές κινήσεις του δράστη και ο χειρουργικός τρόπος με τον οποίο έφερε εις πέρας την επίθεση μαρτυρούν προσχεδιασμό και εμπειρία.
Και δυο ημέρες αργότερα, η διεθνούς φήμης σεφ Κάισα Έκεμπλαντ διαβάζοντας έντρομη στις εφημερίδες την είδηση του βιασμού της Λινέα, θα επιβεβαιώσει τους φόβους του. Σημαντική παρεκτροπή, βέβαια, ότι ο δαίμονας της νύχτας, έχει βιάσει και τους δυο, την Κάισα και τον σύζυγό της.

Στην πορεία, και σε έναν ευρύ γεωγραφικό χάρτη της περιοχής, ανατρέχοντας στα αρχεία, ο επιθεωρητής Άντερς, η επιθεωρήτρια Άριελ Ριβέρα και ο αρχιφύλακας Σεμπάστιαν Χολμ, θα διαπιστώσουν και άλλον, κι άλλον βιασμό.

Την ίδια εποχή που ένα παιδί στο πάρκο βρίσκει ένα μάτι κι αργότερα μέσα από μια λίμνη ανασύρουν τα κομμάτια αγνώστου ανδρός.

 

Βαγγέλης Γιαννίσης

 

Ο Βαγγέλης Γιαννίσης, μεταφραστής ήδη πολλών αστυνομικών βιβλίων, αλλά και δημιουργός αστυνομικών θρίλερ που διαθέτουν μαεστρία, εμπειρία και τον απαραίτητο κοσμοπολιτισμό, στήνει ένα πολυκεντρικό άκρως ενδιαφέρον νουάρ μυθιστόρημα, θέτοντας τον τύπον των ήλων σε μια μεγάλη πληγή των ημερών: αυτή της γυναικείας κακοποίησης.

Ανθρώπινος και πολυπρισματικός ο επιθεωρητής Άντερς αγγίζει τις ζωές και τις ψυχές των θυτών και των θυμάτων, ζώντας ταυτοχρόνως και τον προσωπικό του Γολγοθά. Αποδεικνύοντας ότι οι πληγές του παρελθόντος έχουν εφ’ όρου ζωής διάρκεια, με ρεαλισμό αλλά και ποίηση ταυτόχρονα, αποκαλύπτει ότι όλα συνδέονται σαν φράκταλ και ότι ο μέγας άγνωστος είναι ακριβώς ο διπλανός.

Ατμοσφαιρικές περιγραφές, ποιητικοί, εφιαλτικοί μονόλογοι, αναμέτρηση με τα μεγάλα ζητήματα της ζωής, αρρώστια, έρωτα, θάνατο, ξεδιπλώνει μια πολυσχιδή ιστορία διατηρώντας αμείωτο το αναγνωστικό ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία στιγμή.

Με μεγάλες δόσεις Ελλάδας, ο Βαγγέλης Γιαννίσης ωστόσο γνωρίζει καλά την Σουηδική κοινωνία και τους δικούς της δαίμονες και, όσον αφορά το αστυνομικό μυθιστόρημα, για μια ακόμα φορά, αποδεικνύει πως ξέρει να παίζει σωστά.

 

 

Δημοσιεύθηκε στο Liberal

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top