Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Κλιματική αλλαγή και ανθρώπινη απληστία
01/07/2020, 8:49 πμ

Κλιματική αλλαγή και ανθρώπινη απληστία

Γράφει η Λεύκη Σαραντινού //

 

Μάγια Λούντε «Η ιστορία των μελισσών», μετάφραση: Σωτήρης Σουλιώτης, εκδ. Κλειδάριθμος, 2019, σελ. 496

 

Παρελθόν, παρόν και μέλλον. Τρεις άνθρωποι, τρεις τόποι, τρεις εποχές. Ο Γουίλιαμ, ο Τζορτζ και η Τάο. Αγγλία, Αμερική και Κίνα. 1852, 2007 και 2098. Τρεις πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις. Τρεις παράλληλες ιστορίες, φαινομενικά εντελώς διαφορετικές και ασύνδετες μεταξύ τους. Κι όμως, κάτι αδιόρατο υπάρχει μεταξύ τους που τις συνδέει.

Ένας βιολόγος στην Αγγλία των αρχών της βιομηχανικής επανάστασης που θυσίασε τα όνειρα και τις έρευνές του στο βωμό της οικογενειακής ζωής μελετά τις μέλισσες και προσπαθεί να δημιουργήσει έναν νέο τύπο κυψέλης.

Ένας συνηθισμένος οικογενειάρχης στην Αμερική του σήμερα ερωτευμένος με τη δουλειά του, τα μελίσσια, που στενοχωριέται με τη μελλοντική επαγγελματική σταδιοδρομία του γιου του.

Και μία γυναίκα, μάνα, στην Κίνα στα τέλη του 21ου αιώνα που βιώνει το απόγειο της περιβαλλοντικής υποβάθμισης χάρη στα λάθη και την απληστία των ανθρώπων του σήμερα. Η μόνη ηλιαχτίδα στην, κατά τα άλλα σκοτεινή, ζωή της είναι ο μοναχογιός της, τον οποίο θα χάσει ξαφνικά μέσα από τα χέρια της.

Η ιστορία του παρελθόντος ενδιαφέρουσα, ως μία καλειδοσκοπική ματιά στο απώτερο βιομηχανικό μας παρελθόν. Η ιστορία του παρόντος συνηθισμένη, οικεία σε πολλούς από εμάς, ταυτόχρονα όμως εμπεριέχει έναν κάποιο προειδοποιητικό και προφητικό τόνο. Και η ιστορία του μέλλοντος τρομακτική, ανατριχιαστική, αποτρόπαια, μα συγχρόνως απολύτως ρεαλιστική και πιθανή να υλοποιηθεί στο τέλος του αιώνα που διανύουμε. Μια ιστορία που όλοι μας θα τη σκεφτούμε σαν να είναι ήδη αληθινή. Κανείς απ’ όσους θα διαβάσουν το βιβλίο δεν θα αισθανθεί άνετα με τη σκέψη ότι κάποτε θα κατοικεί σε ένα τέτοιο περιβάλλον με τέτοιες συνθήκες ζωής και εργασίας, σαν εκείνο που περιγράφει η Lunde στις πρώτες σελίδες του βιβλίου της.

 

Μάγια Λούντε

 

Επιστημονική φαντασία; Όχι ακριβώς. Μάλλον διορατικός ρεαλισμός, θα έλεγε κανείς. Ένα βιβλίο έξυπνο, τόσο στη σύλληψη όσο και στη δομή, που πραγματεύεται ένα θέμα ασυνήθιστο με βαθύτερες προεκτάσεις. Ένα βιβλίο με θέμα την κλιματική αλλαγή και την ανθρώπινη απληστία, που καταφέρνει να περάσει, μέσα από τη μυθοπλασία ένα οικολογικό μήνυμα, μία αυστηρή προειδοποίηση, μία έκκληση απεγνωσμένη προς όλη την ανθρωπότητα να αλλάξει εγκαίρως τρόπο ζωής προτού να είναι αργά. Διότι ακόμη και τότε, παρ’ όλη την ανεπανόρθωτη ζημιά που θα έχει υποστεί το περιβάλλον, θα μπορούμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής και να δώσουμε την ευκαιρία στον πολύπαθο πλανήτη μας με τις φοβερές δυνατότητες αναγέννησης που κατέχει, να ανακάμψει. Αυτό φαίνεται να πιστεύει η συγγραφέας. Δίνει έτσι στους ήρωες του μέλλοντος του βιβλίου της μία δεύτερη ευκαιρία. Ποτέ δεν είναι αργά λοιπόν για αλλαγές στον τρόπο ζωής μας, πόσο μάλλον στο σήμερα, που βρισκόμαστε ακόμη στο 2020. Μέρος του κακού έχει ήδη συντελεστεί, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο, αλλά η γρήγορη ανάληψη δράσης από μέρους μας θα ελαχιστοποιήσει τις ζοφερές επιπτώσεις που θα έχει η κλιματική αλλαγή στις ζωές όλων μας. Αυτό είναι το μήνυμα αφύπνισης που θέλει να περάσει η συγγραφέας.

Στα δυνατά σημεία του βιβλίου συγκαταλέγονται οι δυνατές αφηγήσεις σε α΄ πρόσωπο, το ασυνήθιστο θέμα και ο καθηλωτικός ρυθμός της αφήγησης που γεμίζει περιέργεια τον αναγνώστη σχετικά με το τι θα συμβεί στις επόμενες σελίδες και ποιο νήμα συνδέει τις ιστορίες μεταξύ τους. Πρόκειται για ένα βιβλίο που απευθύνεται σε όλους και που θα έπρεπε να διαβάσουμε όλοι, προκειμένου να αφυπνιστούμε επιτέλους και να προσφέρουμε ένα καλύτερο περιβάλλον αν όχι σε εμάς, τουλάχιστον στα παιδιά και τα εγγόνια μας.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top