Fractal

Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: Το αντίτιμο του αίματος

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

 

 

Ανδρέας Νικολακόπουλος «Φλόρενς Μπλάντ», εκδ. Ίκαρος, σελ. 297

 

«Το πάρε δώσε με το αίμα δεν είναι χωρίς αντίτιμο. Έρχεται η ώρα που κάτι μικρό σε κάνει να μην αντέχεις άλλο. Δεν είναι το μεγάλο που σε τρελαίνει, μα το μικρό και ασήμαντο. Εγώ με το αίμα ξόφλησα. Εγώ με το αίμα ξόφλησα».

Κάπως έτσι συμβαίνει και με τους ήρωες αυτού του παράδοξου, σπονδυλωτού μυθιστορήματος, με όλους τους συντελεστές του δράματος να συναντούνται στο τέλος και να πληρώνουν το αντίτιμό τους εκπληρώνοντας την εξαρχής υποθηκευμένη τους ζωή. Ωστόσο όλα θα ξεκινήσουν ανάποδα, από τον δήμιο με το χρυσό μάτι, παρότι και για τον συγγραφέα απ’ εκείνη την γυναίκα που πωλούσε αρώματα και καπέλα και δηλητήρια στο πίσω μέρος του πολυτελούς υπόγειου μαγαζιού, την Φλόρενς Μπλάντ, εκείνη που έμελλε να μείνει ξακουστή ως η δηλητηριάστρα ξεκίνησαν όλα, και ο δήμιος και η μετανάστρια από την χώρα των πάγων αργότερα διευθύντρια ιδρύματος, και ο μεταμεληθείς επαναστάτης και αργότερα Διευθυντής της αστυνομίας και μια ολόλευκη τίγρης αλλά και τα νερά που εκδικούνται όταν τα περιορίζεις, που συνεχίζουν την πορεία τους αλλάζοντας μόνο την ονομασία τους, σε όλη την ευρωπαϊκή γη.

Τον Ανδρέα Νικολακόπουλο τον γνώρισα από την συλλογή διηγημάτων του «Σάλτος»: «Πήγα πριν από λίγο καιρό και τον φωτογράφισα αυτόν το βράχο. Είναι αυτός στη φωτογραφία.

Είναι ο Σάλτος, αν και κανείς δεν ξέρει ότι είναι ο Σάλτος. Είναι απλά ένας βράχος εκεί, που εγώ τον βάφτισα Σάλτο, γιατί σημαίνει πολλά. Ο Σάλτος είναι το άλμα, είναι που σαλτάρεις, είναι το σάλτο μορτάλε.» Όπως είπε γι’ αυτά τα διηγήματα ο συγγραφέας και σεφ Ανδρέας Νικολακόπουλος και αυτό ήταν: το πιο βαθύ μας υποσυνείδητο, το πιο σκοτεινό μας παρελθόν, η αναμέτρηση με την τρέλα και με τα όρια, άλμα και σάλτο μορτάλε, τελικά. Μια συλλογή που θύμιζε έντονα Έντγκαρτ Άλαν Πόε, Ισάν Ντίνεσεν, Κάρεν Μπλίξεν δηλαδή και γοτθικές ιστορίες.

Κι αυτό είναι και η «Φλόρενς Μπλαντ». Γοτθικό μυθιστόρημα. Ισάν Ντίνεσεν ή Ιστορίες της Ανατολής της Γιουρσενάρ.

Μόνο που εδώ οι ιστορίες των ηρώων και των ηρωίδων του είναι ιστορίες μια σκοτεινής εποχής της γερασμένης ήδη Ευρώπης όπου ενώνονται και επικοινωνούν υπόγεια πανίσχυροι ποταμοί: Ο Ίστρος, Τούνα, Ντονάου, Ματόας, Ωκεανός, Δανούβιος ή Δούναβης, για να γεννηθεί ο Τίβερης στη Ρώμη, ο Νίβας στην Αγία Πετρούπολη, ο Βίσλα ή Βιστούλας στη Βαρσοβία, ο Έιβον στο Γουόρικ, ο Δνείπερος στο Κίεβο, ο Άρνος στη Τοσκάνη, ο Ράουμρλφ στη Νορβηγία, ο Μολδάβας στην Πράγα, ο Δρίνος, ο Βόλγας… με το ανθρώπινο υποσυνείδητο, τη σκοτεινιά στην ανθρώπινη άβυσσο που κουβαλά εν τη γενέσει της το κακό.

«Η αλήθεια είναι πως εμφανίζονται κάποιες εκατοντάδες ονόματα στο βιβλίο. Πολλοί είναι υπαρκτοί φίλοι μου που με διαμόρφωσαν μέσα στα χρόνια και μερικοί άγνωστοι στο σημερινό ευρύ κοινό χαρακτήρες μα πολύ σπουδαίοι στην εποχή τους και εξέχουσας σημασίας προσωπικότητες για την Ευρωπαϊκή ιστορία. Θρησκευτικοί μεταρρυθμιστές, καλλιτέχνες, πολιτικοί, επιστήμονες και πολλοί ακόμα ξεχασμένοι πάλαι ποτέ ήρωες στις μέρες μας. Νομίζω πως η Ευρώπη πριν πεθάνει ήταν μια περιοχή με ασταμάτητη παραγωγή ιδεών (όχι απαραίτητα καλών), θρύλων, δοξασιών και κινημάτων. Αυτά όμως πριν τελειώσει η εποχή της και η Γηραιά Ήπειρος καταντήσει Νεκρή Ήπειρος. Ίσως τελικά αυτό το βιβλίο να είναι ένα χρονογράφημα ή ένας επικήδειος κάποιου ξεπεσμένου μέρους του πλανήτη.» Θα πει σε συνέντευξή του ο συγγραφέας και όσο για το Νερό:

«Πέρα από την παρουσία των ποταμών που λειτουργεί ως συγκολιτική ουσία στο κείμενο και κυρίως δυναμώνει το συναίσθημα της ματαιότητας που λέει πως οι άνθρωποι επιτυγχάνουν, αποτυγχάνουν, ερωτεύονται, πεθαίνουν μα στην ουσία το νερό δεν σταματάει να κυλά δίπλα τους χωρίς να δίνει δεκάρα για όσους μένουν ξύπνιοι από πόθο, τρόμο ή έξαψη, παρατηρώ και εγώ σαν διαβάζω αυτά που γράφω σε τέσσερα πια βιβλία πως ασχολούμαι σε σημείο ψυχαναγκασμού με τις περιγραφές των δέντρων, των δασών και των τοπίων γενικότερα και χωρίς να το πολυσκέφτομαι απλά παραδέχομαι πως αφού βγαίνει αβίαστα και όχι εντέχνως από μέσα μου ίσως να με έχει κυριεύσει η φύση και να μην μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό πέρα από το να τη δοξάζω σαν τον μόνο και πραγματικό μου Θεό».

Το αποτέλεσμα, τέσσερις ήρωες με βαρύ κάρμα αν μπορούμε να το πούμε αυτό, με βεβαρημένη παιδική ηλικία, και δεδικασμένη ζωή, ένας στη Γαλλία, άλλη στη Νορβηγία, άλλος την Ουαλία, και η τελευταία που αποτελεί και το κέντρο συνάντησης όλων, στην Αγγλία, «η βαφτισμένη Φλόρενς Μπλαντ, ο Ματωμένος Καρπός του Σάλφορντ, η Πρωινή Κραυγή του Σάουθγκεϊτ, η περιβόητη Δηλητηριάστρια και Κυρία των σπασμών», αφού στο μεταξύ τα κατάφεραν κι ανέβηκαν ψηλά, για να γίνει, τελικά, ο καθένας τους με τον τρόπο του, ο δήμιος του άλλου. Μια αλυσίδα ανθρώπων που έμελλε να γίνει ο καθένας σκοτεινός απεσταλμένος του άλλου.

«Εγώ με το αίμα ξόφλησα» παραδέχτηκε η τελευταία προτού παραδοθεί στη φωτιά ή μάλλον στο ικρίωμα του δήμιου. Αναλογιζόμενη «πώς ό,τι επιλογές κι αν έκανα, η μοίρα μου ήταν η λεπίδα από τη μέρα που γεννήθηκα».

 

Ανδρέας Νικολακόπουλος

 

Ένα εξαιρετικής σύλληψης και φαντασίας μυθιστόρημα που αφορά την ανθρώπινη περιπέτεια και τη σκοτεινή συνείδηση, το παράξενο καλοεκτελεσμένο σχέδιο στο λαβύρινθο της ύπαρξης, ένα φουρτουνιασμένο ταξίδι στο χώρο και στον χρόνο της Ευρώπης και της ζωής.

Υπενθυμίζουμε ότι ο Ανδρέας Νικολακόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Εργάζεται ως σεφ σε εστιατόρια της Ελλάδας και του εξωτερικού. Μοιράζει τη ζωή του μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου. Η πρώτη του συλλογή διηγημάτων, Μάκινα (Εκδόσεις Ηδύφωνο), εκδόθηκε το 2019. Η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του, Αποδοχή κληρονομιάς, εκδόθηκε το 2020 (Εκδόσεις Ίκαρος) και ήταν στη βραχεία λίστα για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας / Διηγήματος – Νουβέλας, καθώς και για το Βραβείο Διηγήματος – Νουβέλας του λογοτεχνικού περιοδικού Ο Αναγνώστης και στη μακρά λίστα για το Βραβείο Πεζογραφίας 2021 του περιοδικού Κλεψύδρα. Η τρίτη του συλλογή διηγημάτων, Σάλτος, εκδόθηκε το 2022 (Εκδόσεις Ίκαρος) και ήταν στη βραχεία λίστα για το βραβείο Πεζογραφίας της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης 2022, καθώς και στη μακρά λίστα των βραβείων του Περιοδικού Χάρτης 2022. Όποτε μπορεί, επιστρέφει στα βουνά.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top