Fractal

Διήγημα: “Ο πύργος του Eiffel”

Της Εύας Μ. Μαθιουδάκη // *

 

f6

 

 

Τον είχε γνωρίσει στο αεροπλάνο, έναν πολυλογά, ασχημούλη νεαρό. Σημασία δεν του είχε δώσει. Αυτός αργότερα της παινευόταν ότι την καμάκωσε. Αυτή τους Αδελφούς Καραμαζώφ διάβαζε και προσπαθούσε να συνδέσει την μορφή του Alyosha με έναν ήρωα του Thomas Ηardy τον Gabriel Oak. Αν είναι ποτέ δυνατόν. Δικοί της παραλογισμοί και δρόμοι πλάνοι του μυαλού. Είχαν και οι δύο αυτοί ήρωες την ίδια αποβλακωμάρα σκεφτόταν .

Τώρα σίγουρα αποβλακωμάρα είχε και αυτή, διότι τίποτα δεν κατάλαβε. Σημασία δεν είχε δώσει ούτε σ’ αυτόν ούτε στη παρέα του. Μια κάρτα της του έδωσε φεύγοντας “μήπως θέλεις καμιά βοήθεια” -το είπε και το εννοούσε. Αυτός πάλι άλλα θα κατάλαβε, άσε που εντυπωσιάστηκε με το κολοσσό στον οποίο δούλευε. Το επόμενο Σαββατοκύριακο την πήρε τηλέφωνο αλλά εκείνη έλειπε σε φίλους στην εξοχή. Έκλεισαν rendezvous για μια Πέμπτη, και από την Πέμπτη στη Τρίτη και από το Montparnasse, στο καφέ της rue de Bucci και πάει λέγοντας.

Μοναξιές δεν είχε ούτε εκείνη ούτε εκείνος. Πειράματα έκαναν και μάλλον εν γνώσει τους. Βρέθηκαν να ζουν μαζί για κοντά τρεις μήνες.

Όλα ξαφνικά έγιναν τρυφερά και έρωτας χωρίς να το καταλάβουν. Αυτός ανεβοκατέβαινε τα οκτώ πατώματα για να την ευχαριστήσει και αυτή κρέμαγε τα ταγιέρ έξω από την ντουλάπα να μην τσαλακωθούν. Στο βάθος η κορυφή του Πύργου του Eiffel και κάτι από τους λόφους της Μονμάρτης.

Της έβγαζε φωτογραφίες, την έβγαζε για φαγητό. Την φιλούσε με πάθος στο μετρό και αυτή παραξενευόταν. Πως μπορείς να με φιλάς στο μετρό τον ρωτούσε; της άρεσε.

‘Ένα απόγευμα Κυριακής αποφάσισαν να ανέβουν με τα πόδια στο Πύργο. Ναι με τα πόδια. Μα έχω υψοφοβία του είπε εκείνη. Δεν θα έχεις τίποτα γιατί είμαστε μαζί. Πραγματικά ανέβηκαν. Πραγματικά κατέβηκαν. Αυτή για πρώτη φορά δεν φοβήθηκε.

Το άλλο πρωί χωρίς λόγο και αιτία μάζεψε τα πράγματα της και γύρισε στο διαμέρισμα της εταιρείας. Είχε ξεπεράσει το φόβο του κενού, το κενό όμως ενός έρωτα που μπορεί να ήταν και αληθινός, έμεινε εκεί να αιωρείται, σαν τις σημαιούλες και τα χρωματιστά λαμπιόνια των naïfs ζωγράφων του Πύργου του Eiffel.”

 

* H Εύα Μ. Μαθιουδάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης και μεγάλωσε στην Κηφισιά. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στην Αθήνα και το Αμβούργο. Έχει ζήσει και εργαστεί για δέκα χρόνια στις Βρυξέλλες, το Παρίσι, τη Μόσχα και το Μόναχο. Στην Αθήνα επέστρεψε το 1995, όπου εργάζεται μέχρι σήμερα στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Ασχολείται με τη συλλογή και διατήρηση σπόρων καθώς και την άνυδρη κηπουρική και γεωργία. Γράφει κυρίως μικρές ιστορίες.  Βιβλιογραφία: “Αυτός ο ένας, ο Αρίστος” Εκδόσεις Γαβριηλίδης (2014)

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top