Fractal
Home / Ποιήματα / Έντεκα ποιήματα
09/11/2022, 12:53 πμ

Έντεκα ποιήματα

Του Πάτροκλου Λεβεντόπουλου //

 

 

 

 

 

ΦΥΛΑΕ ΜΟΥ ΔΕΣΠΟΤΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ

 

Συ με το κοφτερό μυαλό

Παλιά καραβάνα φαίνεσαι

από τον καιρό της Φρύνης

σε μένα εξομολογήσου εμπιστευτικά

Γιατί πεζογράφος δεν θες /να μην γίνεις;

Να σεργιανάς στον Ιανό με ύφος σοβαρό

Και με αίσθημα ευθύνης ;

Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας

μουρτάτες να χαθείτε

εγώ ποιητής γεννήθηκα

και πεζογράφος δεν θέλω να πεθάνω !

 

 

 

Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΑΝ ΑΝΤΙΠΟΙΗΣΗ ΑΡΧΗΣ

 

Η ποίηση ως αισθητική αντίρρηση

ή έστω συναισθηματική υπερβολή

είναι/αποτελεί αντιποίηση αρχής

στον ψευδομάρτυρα εκτυφλωτικό ήλιο αυθαδιάζει

των λαμπαδηφόρων σκοτεινιάζει την πομπή

την τεχνητή χλιδή ανεπανόρθωτα εκθέτει

και αψηφώντας κάθε βίαια επιβουλή

πολεμάει ομηρικά με της καρδιάς τα βέλη

συνειδητά δίπλα στον σκεπτόμενο άνθρωπο παραστέκει

ως αίσθηση του κόσμου ηρωική

κι η εφήμερη του ονείρου ειμαρμένη.

 

 

 

ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ

 

Η φύση απεχθάνεται το απόλυτο κενόν

Αν και κάποτε (προσωρινά) σε ετούτο καταφεύγει

Ως η αναπόφευκτη παρουσιάζεται ατραπός

και μόλις ο στιγμιαίος υπερκερασθεί

ο δισταγμός

την πρόσφορη επιλέγει μέλλουσα στιγμή

όταν και όπως την συμφέρει

το πεπρωμένο μας σφραγίζει οριστικά με βουλοκέρι.

 

 

 

ΑΤΥΧΗΜΑ

 

Το ποίημα χάσκει βομβαρδισμένο σπίτι

Στα χαλάσματα του ακόμα καπνίζουν

Αργοπεθαίνουνε οι λέξεις

τα πυρακτωμένα λείψανα αφ υψηλού ειρωνικά ατενίζει ο οίστρος

κι ο ποιητής υψιπετής στα γόνατα του λόγου ικέτης

απέναντι στην έμπνευση του υπόλογος απεδείχθη ανεπαρκής

τώρα με ψεύτικη μετριοφροσύνη

της έπαρσης όψιμα αποποιείται την ευθύνη

πως μόνο από μια (τυχαία) έκρηξη καρδιάς

τινάχθηκαν όλα στον αέρα!

Τώρα τα έντεχνα συντακτικά σχήματα κείτονται αποτεφρωμένα,

(θραύσματα από λέξεις)

πολύτιμα λείψανα της σκέψης , φιλολογικές παραπομπές

ισοπεδωμένα ερείπια τα ένδοξα παλιά ανάκτορα της λογικής

τώρα καιροσκόποι στιχοπλόκοι τεχνοκράτες

αυθαίρετα/ λαθραία διακινούν νεολογισμούς

και λεηλατούν τις σπάνιες απαστράπτουσες λέξεις

Η έμπνευση ήταν μοναχά η αφορμή κα ηπρόφαση

για την εκδίκηση που έθρεψε το συσσωρευμένο μίσος

για το μέγα τεχνολογημένο ψεύδος στην εκμετάλλευση της λογικής

ενώ ο πάλαι ποτέ μεγαλόφρων ήρωας

εκείνος ο ημέτερος και δημαγωγός πολιτικός—

αποδείχτηκε ένας αλαζών φρενοβλαβής.

 

 

 

HOMO NEADERDAL by Plistokainos Ttravel

 

Πολλές πολυτέλειες δεν έχουμε

Αλλά δεν τα περνάμε κι άσχημα εδώ

Πλειστόκαινος περίοδος στα μισά του ανόσιου έτους Χ Χ Χ

Τώρα που λυώνουνε οι παγετώνες

Με παγωμένα ορμητικά νερά τρέχουν οι καταρράκτες

Και πλημμυρίζουν ποτίζοντας τον κάμπο

Πολλά θηράματα θα κατεβούν να πιούν νερό

Και θα έχουμε κρέας για πολλούς χειμώνες

Αλλά μόνο το κρέας υπάρχει άφθονο και φθηνό εδώ

Χίλιοι μας ελλοχεύουν κίνδυνοι στις καλαμιές

Πεινασμένοι μαχαιρόδοντες μαμούθ της παντρειάς σε οργασμό

Και ερπετά απρόβλεπτα στους νυκτερινούς κοιτώνες

Υπάρχουν κι άλλοι συγγενείς μας από τα ανθρωποειδή

Προηγμένοι κι αυτοί αλλά άξεστοι και ανταγωνιστικοί

Που δείχνουν στις αλλαγές θαυμαστή προσαρμογή

συχνά και περισσότερο από εμάς σκληροί

όσο για τον homo sapiens πολλά έχω ακούσει και θαυμαστά γι αυτόν

αλλά μόνο εξ όψεως/φυσιογνωμικά τον γνωρίζω

το ένστικτό μου λέει να τον αποφύγω

αλλά όσο πιο πολλά γι αυτόν ακούω

τόσο πιο πολύ γι αυτόν βαθειά δυσπιστώ.

 

 

 

ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ α ΄

 

Των μισθωτών ειδημόνων τις σοφίες εύλογο να αμφισβητείς

αλλά ούτε και να εμπιστεύεσαι τους ποιητές της εποχής ,

τους καιροσκόπους που διακινούνε ως κοσμοσωτήριους

τους προσωπικούς τους μύθους

( έτσι κι αλλιώς)ο όχλος χειραγωγημένος κι ανασφαλής

με /των δυνατών παίρνει /θα πάει τελικά το μέρος

στην σύγχυση αδιάκριτα λιθοβολεί ευφυείς και ηλιθίους

και στεφανώνει αγοραίους Νάρκισσους και Κροίσους

ανάλογα με τον βαθμό εξάρτησης και της διαπλοκής .

 

β ΄

Όταν οι πόλεις πέφτουνε

μην βιαστείς να ταχθείς

με το μέρος των ισχυρών

ούτε να αλλαξοπιστήσεις

με την δικαιολογία και το πρόσχημα

της έναντι των νέων γενεών ευθύνης

το έωλο επιχείρημα θα καταρρεύσει εξ αρχής

αλλά για να διασώσεις και να αποσώσεις τι ;

όταν όλα τα έχεις ήδη ( από καιρό) απεμπολήσει

Έτσι κι αλλιώς ο αγώνας θα αρχίσει –σφοδρότερος—

(Και πάλι ) από την αρχή !

 

 

 

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

 

Με μνήμη τεθλασμένη κι ονείρου χρωστική

χειροπιαστή απόδειξη απαιτώ μεγάλε πιστωτή

αν και απαρνήθηκα την συμβατική ζωή

πως κάθε οφειλή μου σου έχω εξοφλημένη.

Άφεση δώσε μου εποχών χωρίς πανωτόκια ενοχών

και για κάθε μου ψευδαίσθηση ας επιβληθεί η ειμαρμένη.

Στίχο με στίχο μαζί σου θα αναμετρηθώ

χωρίς αβέβαιο Μέλλοντα δουλικό Αόριστο ή μεγαλομανή Παρατατικό

σαν Ενεστώτα άστατο κι αιρετικό σε ορίζω

όταν σκέπτομαι με ανεμοθύελλα βοής και μουσική θλιμμένη

και με ένα διάνυσμα φωτός σε διασχίζω

Όταν σου ζητώ ακρόαση ζωής

σαν γραφειοκράτης υλιστής υπεκφεύγεις

κι όλο καινούρια πιστοποιητικά ζητάς για να με ξεφορτωθείς

μες το καλάθι των αχρήστων την αίτησή μου αναζητάς

κι ορκίζεσαι τον αναρμόδιο στην περίπτωσή μου να επεμβαίνεις.

Γι’ αυτό Χρόνε Υποκριτή σε προσφωνώ με όνομα διπλό

με αυταπάτες θραύσματα κι ουλές

ό,τι ευλαβικά απόσωσα από το χτες

και με μεγάλη δίψα για ζωή που έχουν οι άλλοι ξεγραμμένη.

 

 

 

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ

 

Χρόνε δέος Χρόνε χρίσμα Χρόνε χρει

του αφιονισμένου πλήθους ιαχή

Χρόνε εγκαρτέρηση προσμονή κι ανατριχίλα

χρόνε οχιά που με κεντάς επάνω στο λιθόστρωτο με τα πεσμένα φύλλα

Χρόνε διάψευση και χρόνε ανταμοιβή

σκιάχτρο που με απειλείς για τη μετά θάνατο ζωή

επιδειξία που κρατάς του άλλου κόσμου το κλειδί

σκιά που με προσπέρασες και που ποτέ δεν είδα

Χρόνε σκόνη μάχη Ομηρική

σκάλα ως το ικρίωμα καμπάνα και σχοινί

Χρόνε με φορτωτική κλεψύδρα και ψαλίδι για το στερνό ταξίδι

Χρόνε Τύχη Χρόνε Χι σημείωση στον σελιδοδείκτη

αυτοδιασπόμενη στιγμή

Μαραθωνοδρόμε έσχατε τροχέ

που μου τσακίζεις τις στιγμές

που ξύνεις τις παλιές πληγές

πίσω από την πλάτη μου συνωμοτείς κρυφά

κι ανένδοτος τον λαιμό μου σφίγγεις

Δήθεν παλιόφιλος μου κλείνεις πονηρά το μάτι

αν και σαρκάζεις κάθε μου αυταπάτη

και σαν λιποτάκτης να ήμουνα του μηδενός

πριν μάθω ποιος είμαι με αφανίζεις

και με ένα σφουγγάρι όξος και χολή τάχατες από ανθρωπισμό

με σβήνεις από το χάρτη.

 

 

 

ΧΡΟΝΟΣ

 

Χρόνος

και πίσω από τον χρόνο

πάλι Χρόνος

Χρόνος χάος χρόνος Κρόνος

Άχρονος και ετεροχρονισμένος

Χάσκει χάφτοντας ότι περνάει

Του άχραντος σύμπαντος ο άρχων

με το άγνωστο προσωπείο του να ξεγελάει

Το Σύμπαν και το Μηδέν ένα δάκρυ

που από τα μάτια του σφογγίζει

Θρησκευόμενο κβάζαρ που αναβλύζει

Έννοιες και λέξεις

ό,τι το αίμα μου παγώνει

ό,τι την ψυχή μου αγγαλιάζει

Με αφομοιώνει με εκμηδενίζει με ταπεινώνει

Απ το χιόνι της λήθης μου με πλάθει

Κι απροειδοποίητα πάλι με γεννάει.

 

 

 

6 ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ

 

Των ανθρώπων έκαστος δύο πήρας φέρει

Την μία εκ δεξιών την άλλη εξ ευωνύμων

Εκείνη η εκ δεξιών μας προειδοποιεί

Ότι η επιβίωση είναι το πιο επείγον

Ενώ εκείνη η εξ ευωνύμων

Μας ελέγχει τον εγωισμόν/ανθρωπισμόν

Κι ανατρέπουσα του συμφέροντος τον ισολογισμόν

Μας αφήνει γενναίους κι έκθετους

στο έλεος απρόβλεπτων (ανθρωπιστικών/συναισθηματικών )κινδύνων .

 

 

 

ΞΕΝΟΣ ΔΑΚΤΥΛΟΣ ή ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ

 

Όλα του λογυδρίου εύλογα αλλά το ακροατήριο λίαν σκεπτικό

και η δικαστική αρχή εκτεθειμένη να απορεί

ποιος παρέμβαλε στην προσφώνηση του ρήτορος

εκείνο το δηκτικό ερωτηματικό

(εν μέθει ή μήπως δάκτυλος από κράτος ανταγωνιστικό )

όταν τους απευθύνθη με εκείνο το αμφίσημο και προσβλητικό , άκουσον, άκουσον ! ΄΄Ώ άνδρες ; ; , Αθηναίοι!΄΄

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top