«Για τις προσδοκίες και τις ματαιώσεις τους, για τα μεγάλα ναι και τα μεγάλα όχι»
Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //
Ερβέ Λε Τελιέ «Δένομαι πολύ εύκολα», μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Opera
Μετά το βραβευμένο με βραβείο Goncourt (2020) μυθιστόρημά του Η ανωμαλία, κυκλοφορεί πάλι από τις εκδόσεις Opera η νέα νουβέλα του Ερβέ Λε Τελιέ Δένομαι πολύ εύκολα σε μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη. Ο Αχιλλέας Κυριακίδης έχει μεταφράσει το σύνολο των έργων του συγγραφέα∙ επτά τω αριθμώ στις ίδιες εκδόσεις. Αν μη τι άλλο η οικειότητά του με τον τρόπο γραφής του Λε Τελιέ αποτελεί ένα εχέγγυο για την απόδοση του κειμένου στην ελληνική γλώσσα.
Σ’ αυτή τη μικρή σε μέγεθος νουβέλα ο Λε Τελιε ξεδιπλώνει όλο το ταλέντο του στη γραφή. Δεν χρειάζεται μακροσκελείς προτάσεις, δεν είναι απαραίτητες ευφάνταστες παρομοιώσεις και μεταφορές. Η επίτευξη του απλού, σε καμία περίπτωση του απλοϊκού, είναι ένα από τα πιο δύσκολα ζητήματα στη συγγραφή. Η λογοτεχνικότητα δεν πηγάζει από τη χρήση δύσπεπτων λέξεων και προτάσεων, ούτε από ένα ύφος ανεπεξέργαστο και πέρα για πέρα επιτηδευμένο. Η λογοτεχνία θέλει να υπάρχει ρυθμός, να νιώθει ο αναγνώστης πως οι λέξεις είναι ζωντανές, ζουν σε κάθε σελίδα που γυρνάει, αναπνέουν όλο και πιο βαθιά, δακρύζουν στη λύπη, γελάνε στη χαρά.
Αυτά λοιπόν τα στοιχεία έχει αποδείξει πως τα κατέχει. Η ιστορία που θέλει να αφηγηθεί μικρή σημασία έχει, υπό την έννοια πως είναι ο τρόπος που εν τέλει την καθορίζει. Ένας μεσήλικας συναντά τον πόθο του με τη μορφή μιας εικοσάχρονης όμορφης Σκοτσέζας.
Χωρίς να υπάρχουν ξεκάθαρα θέλω −θέλει να πιστεύει ο κεντρικός ήρωας−, από την άλλη πλευρά αποφασίζει να κάνει το ταξίδι από τη Γαλλία στη Σκοτία, θέλοντας να ξεκαθαρίσει μαζί της. Επί της ουσίας επιθυμεί να αποδείξει, πρώτα απ’ όλα στον γερασμένο εαυτό του, πως παραμένει αξιόμαχος στο πεδίο του έρωτα, και στη συνέχεια να προσπαθήσει να εκβιάσει συναισθηματικά, με όποιο τρόπο μπορεί, τη «μικρούλα». Μια μικρούλα που της αρέσουν οι μεγαλύτεροι. Κινούμενη όμως στο όριο και το περιθώριο του περιστασιακού και του εφήμερου.
Η συνάντηση γίνεται μία, και δύο, και τρεις φορές, και το αποτέλεσμα παραμένει εξόχως αρνητικό για τον κεντρικό ήρωα. Με την ουρά στα σκέλια, μαζεύει όση αξιοπρέπεια του έχει μείνει και παίρνει το αεροπλάνο της επιστροφής.
Η ιστορία είναι η αφορμή για τον συγγραφέα να ερευνήσει −και να εξερευνήσει κατά μια έννοια− την ανθρώπινη ύπαρξη. Τα θέλω και τα πρέπει. Τις προσδοκίες και τις ματαιώσεις τους. Τα μεγάλα ναι και τα μεγάλα όχι. Την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς και εμείς για τους άλλους. Τη μοναξιά, τον φόβο των επερχόμενων γηρατειών, την αποξένωση, τον έρωτα.
Μέσα λοιπόν από αυτό το ευσύνοπτο κείμενο, ο Λε Τελιέ παραδίδει ένα εξαιρετικό κείμενο, το οποίο σκάβει βαθιά, και καλοδεχούμενα ύπουλα, στο χωράφι του ανθρώπινου ψυχισμού.
Ερβέ Λε Τελιέ
Μεταφέρω από το οπισθόφυλλο.
«Ο ήρωάς μας κοντεύει τα πενήντα. Δεν υπάρχουν πενήντα τρόποι να είσαι πενήντα· μόνο δύο: ή πείθοντας τον εαυτό σου ότι είσαι ακόμα νέος, ή βαρυγκομώντας ότι έχεις ήδη γεράσει. Έρχεται στην καρδιά των Χάιλαντς για να συναντήσει μια γυναίκα είκοσι χρόνια νεότερή του. […] Η ηρωίδα μας είναι όμορφη, πολύ όμορφη. Και, φυσικά, το ξέρει. Δεν είναι σωστό να ζητάμε συνεχώς απ’ τις γυναίκες που είναι όμορφες και που οι άνδρες τους το θυμίζουν συνέχεια, να συμπεριφέρονται σαν να ‘ταν άσχημες. […] “Δεν έπρεπε να ‘ρθω”, λέει και ξαναλέει μέσα του ο ήρωάς μας. […]
Εκείνη μιλάει, λέει ό,τι της κατέβει, για σκοτσέζικα πρόβατα, για τους σκοτσέζικους χερσότοπους, για σκοτσέζικα γαϊδουράγκαθα, για σκοτσέζικους γλάρους, εκείνος, θέλει δε θέλει, δέχεται να εμπλακεί σ’ αυτή την αγροτική και εθνικιστική συζήτηση. […] Την ακούει, την κοιτάζει, αμήχανος. Όλα πάνω της τον ελκύουν, κι ο ήρωάς μας θυμώνει γι’ αυτή την έλξη που εκείνη του την προκαλεί τόσο φυσικά, με την αίγλη της και μόνο, χωρίς να καταβάλλει καμία προσπάθεια και, αυτό είναι το χειρότερο, χωρίς καν να το επιθυμεί. Πολλοί έχουν πέσει, και θα πέσουν, θύματα της γοητείας της. […]
Αναρωτιέται αν αυτή ακριβώς η άρνηση της αγάπης είναι που τον έλκει, τον αιχμαλωτίζει, τον οδηγεί στην άβυσσο.»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η βαριά σκιά των μαθησιακών κενών των μαθητών
Του Νίκου Τσούλια // Αναφερόμαστε σε ένα από τα πιο δύσκολα αλλά και από τα πιο προκλητικά και από τα πιο ακανθώδη ζητήματα του σχολείου. Αναφερόμαστε σε ό,τι στομώνει και καθηλώνει την ομαλή εκπαιδευτική εξέλιξη δεκάδων χιλιάδων μαθητών και
Περισσότερα -
Οκτώ ποιήματα
του Γεωργίου Καρόλου Τσιλεδάκη // * ΟΡΝΙΑ-ΛΑΜΙΕΣ Όρνια-Λάμιες γδέρνανε και σκίζανε το κουφάρι δεν θέλανε την σάρκα το δέρμα κατατρώγανε που έλαμπε ακόμη Μια πανοπλία αστραφτερή που έκρυβε απ’ όλους μια μάζα σάπια σκουληκιών που τρώγονταν μεταξύ τους
Περισσότερα -
Ιστορίες Μέλλοντος: “Η μετακίνηση των από ακράτεια πασχόντων”
Του Ζιλ Βενσάν // * Μετάφραση: Γιάννης Θηβαίος // Ο Λεόν κατουριέται απάνω του. Αρκετές φορές την ημέρα. Δεν μπορεί να κρατηθεί. Του φόρεσαν βέβαια πάνα, αλλά παρόλα αυτά περνάει. Στην αρχή, φώναζε τη νοσοκόμα, αλλά τώρα ντρέπεται.
Περισσότερα -
Ποίηση: “Πριν χτυπήσει το κουδούνι”
Της Πολίνας Καρλή // * Πριν χτυπήσει το κουδούνι Ανταμώματα. Στου Σεπτέμβρη τις αυλές. Γέλια παιδικά. Ταξιδέματα. Στου κόσμου τις γειτονιές. Έλα και θα δεις. Για νέα αρχή. Φόρα και την τσάντα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Σουπερμάρκετ ‘Η Ιθάκη'”
Του Θανάση Πάνου // * Ραμολιμέντο έξυπνο, με εγκεφαλική μαλάκυνση επιδεινούμενη από την παράνοια και τα ανεξήγητα της εποχής του, πάρκαρε το σκαρί του, ξερίζωσε ένα ιστίο, δέθηκε γερά στο κατάρτι κουβαλώντας το στον ώμο και μπήκε
Περισσότερα -
✔ Λίτσα Ψαραύτη: «Πάντα θα βρω ένα τρόπο να αναφερθώ στη Σάμο, ακόμα και όταν γράφω βιβλίο επιστημονικής φαντασίας»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // Το πρώτο βιβλίο που έγραψε ήταν «Στα βήματα του Σαμοθήριου». Το πρώτο βιβλίο που διάβασε «Οι άθλιοι» του Βίκτωρ Ουγκώ. Παντού υπάρχει ο Τόπος της, ακόμα κι αν γράψει βιβλίο επιστημονικής φαντασία. Υπήρξε
Περισσότερα -
Εντέλει, το κάστρο εάλω…
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης // Πάνος Παπαπαναγιώτου, «Εάλω» (εκδόσεις Ιωλκός, 2015) Ο δημιουργός, με τις 19 συνθέσεις της πρώτης ποιητικής συλλογής του «Εάλω» (εκδόσεις Ιωλκός, 2015) ξεκινά ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο – στο δικό του χρόνο
Περισσότερα
