H Δάφνη Τσέλιου στο εργαστήρι του συγγραφέα
«Χρυσόσκονη», εκδόσεις Ιωλκός, 2023
Δηλώνω απ’ τα γεννοφάσκια μου απροκάλυπτα ερωτευμένη με την ποίηση.
Μετατρέπω σωρεία σκέψεων σε στίχους κι εκείνη αγιάζοντας την πένα μου με ωθεί να τους αποτυπώνω στου χρόνου το περβάζι.
Αντιλαμβάνομαι την ποίηση μέσα στο βλέμμα ενός τυχαίου περαστικού που καθρεπτίζεται στα μάτια του ο πόνος, στο χορό του φορέματος μιας γυναίκας που ατενίζει αμέριμνη στη στάση του λεωφορείου, στο θάρρος ενός έφηβου που κρατάει στα χέρια του τη λαχτάρα για ζωή.
Η ποίηση έχει την ικανότητα να χαμογελάει στο σκοτάδι και να προσεύχεται ενώπιον της προσμονής για την κυριαρχία της αγάπης.
Είναι εκείνη που θα κλάψει από έρωτα στα σκαλοπάτια του εφικτού και του ανέφικτου, αλλά θα σταθεί όρθια θαυμάζοντας τις ακτίδες του ήλιου να χαϊδεύουν τις στέγες της ύπαρξης.
Η ποίηση είναι ήχοι, γεύσεις, αρώματα και περίτρανη δήλωση συναισθημάτων.
Από πάντα με μαγνήτιζε η υπεροχή της οντότητας της.
Στη δεύτερη ποιητική μου συλλογή, στη Χρυσόσκονη, ένας άντρας, μια φύλακας άγγελος, ένα τρένο που ταξιδεύει στον χρόνο και ένας χορός ταγκό με στιγμές της ζωής του, συμπλέουν.
Η Χρυσόσκονη είναι η ελπίδα που γεννά τον πόθο για να κατακτήσει όσα αδημονεί να αλλάξει. Είναι σύμπραξη νεράιδων σε υπερπολυτελή θαλαμηγό, που στοχεύουν να αγιοποιήσουν τη σταγόνα που ξεχειλίζει την επιθυμία του για εσωτερική αρμονία. Η Χρυσόσκονη είναι γνώση. Είναι ο ήρωας που υπάρχει μέσα του, η επαφή με τη δύναμη του, η φωνή που τον καλεί να προχωρήσει, να εξελιχθεί. Είναι η προσπάθεια που καταβάλλει για να απελευθερωθεί απ’ τα δεσμά —τα όποια δεσμά…
Η Χρυσόσκονη ευελπιστώ να ‘ναι μια παρότρυνση σ’ όσους την κρατήσουν στα χέρια τους για να μην πάψουν να ελπίζουν ότι οι επιθυμίες μπορούν να πραγματώνονται στον χωροχρόνο της ζωής μας αρκεί να το θελήσουμε δυνατά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ο Χρήστος Τζανάκος στο εργαστήρι του συγγραφέα
30/04/2024, 9:10 μμ -
H Κατερίνα Ανδριανάκη στο εργαστήρι του συγγραφέα
23/04/2024, 9:54 μμ -
H Λίνα Βαλετοπούλου στο εργαστήρι του συγγραφέα
23/04/2024, 9:53 μμ -
✩ Ο Βασίλης Κωστάκης στο Εργαστήρι του συγγραφέα
02/04/2024, 10:31 μμ -
O Μανώλης Σημαντήρας στο εργαστήρι του συγγραφέα
26/03/2024, 10:19 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποιητικές μεταμφιέσεις
Γράφει ο Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης // Χλόη Κουτσουμπέλη, “Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον”, εκδ. Πόλις, 2021 Σαν μότο της συλλογής το σχόλιο της ποιήτριας σε ταφικό επίγραμμα που συνοδεύει το αρχαϊκό γλυπτό μιας κόρης: παρά τις όποιες ενστάσεις
Περισσότερα -
Ο Χάρης Γαντζούδης στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Στο εργαστήρι του συγγραφέα για δεύτερη φορά. Η πρώτη, πριν σχεδόν δυο χρόνια με αφορμή την ποιητική συλλογή “Σώματα”. Σήμερα, με αφορμή ακόμη μια κυκλοφορία, είμαι ξανά εδώ με την ίδια χαρά για να παρουσιάσω τη νέα ποιητική
Περισσότερα -
Έξι ποιήματα
Γράφει ο Γεώργιος Βουδούρης // Έξι ποιήματα ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΡΗΤΟΡΑΣ Εμφανίζεται φτωχοντυμένος, με αυστηρό ήθος. Χειρονομίες πολλές· περισπούδαστο ύφος. Μιλάει γρήγορα, παθιασμένα, σοβαρά. Για τον αδύναμο, γεμάτος κατανόηση, συμπόνια, αμείλικτος απέναντι στον ισχυρό. Σαν,
Περισσότερα -
Η Λίνα Νικολακοπούλου στη Σφίγγα με “Βραδιές λόγου και μουσικής”
Η Λίνα Νικολακοπούλου στη Σφίγγα, “Βραδιές λόγου και μουσικής”, Τετάρτη 1, 8, 15, 22 και 29 Μαρτίου Μαζί της η δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Χριστακάκη. Τραγουδούν οι Αργυρώ Καπαρού και Θοδωρής Βουτσικάκης Συζητούν μαζί τους οι: 1/3 Φωτεινή Τσαλίκογλου , 8/3 Νίκος Σιδέρης , 15/3 Γιώργος Βέης, 22/3
Περισσότερα -
“Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών” του Γιασουνάρι Καουαμπάτα
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Σε αυτό το σπίτι, τα γυμνά κορίτσια κοιμούνται όλη τη νύχτα μαζί με ηλικιωμένους άντρες. Το κορίτσι που κάνει συντροφιά στον πρωταγωνιστή, Εγκούτσι, δεν λέει ποτέ ούτε μια κουβέντα. Δεσμευμένος από την άνευ όρων
Περισσότερα -
✔ Λεία Βιτάλη: «Ο 21ος αιώνας μπήκε με μπουλντόζες και βαριοπούλες»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // Έχει αποδείξει πώς ήταν και παραμένει τολμηρή συγγραφέας. Από την «Κοιλιά της μεταφράστριας» και την «Τρομοκρατία της μνήμης» έως τα βραβευμένα θεατρικά της και τα ιστορικά η Λεία Βιτάλη μας έχει συνηθίσει [και
Περισσότερα -
Ποίημα: “Ερημιά”
Της Μαρίας Καντάνη // * Ερημιά Η νύχτα βάθαινε… Και το κορίτσι περπατούσε μοναχό. Ένιωθε το δέος της άγριας φύσης να βρυχάται μπροστά της δυνατό. Το κορίτσι χαμογέλασε. Κοίταξε το ποτάμι. Χίλιες δυο μικρές
Περισσότερα
