Fractal

Έξι ποιήματα

Γράφει ο Γεώργιος Βουδούρης //

 

 

 

 

 

Έξι ποιήματα

 

 

ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΡΗΤΟΡΑΣ

Εμφανίζεται φτωχοντυμένος, με αυστηρό ήθος.

Χειρονομίες πολλές· περισπούδαστο ύφος.

Μιλάει γρήγορα, παθιασμένα, σοβαρά.

Για τον αδύναμο, γεμάτος κατανόηση, συμπόνια,

αμείλικτος απέναντι στον ισχυρό.

Σαν, όμως, τελειώσει η παράσταση

και ο λαός γυρίσει την πλάτη

(έχοντας στ’ αυτιά έναν γλυκό ερεθισμό),

στρέφεται προς τους άρχοντες, κλείνει το μάτι

και αυτοί τον ραίνουν με τίτλους και νομίσματα.

 

—-

 

 

Λαοί καρτερούν

σωτήρες να ’ρθουν

μα όλο ξεχνούν

πως λύκους θα δουν.

 

—–

 

Σπάσε την πένα

αν γίνεις ένα

με λόγια ξένα

κάποιου κανένα.

 

—–

 

Ταξιδεύει γρηγορότερα απ’ το φως,

σε γαλαξίες άγνωστους, προσωπικούς.

Διαπερνά την ύλη, σπάει το φράγμα του χρόνου,

φτάνει σε άστρα που ποτέ δεν θ’ αγγίξω.

Καύσιμα έχει, όσο διαρκεί η πνοή μου·

Και το σύμπαν της θα σβήσει, θα χαθεί μαζί μου.

 

—–

 

ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ

 

Από του πλήθους τη λαλιά

δε βγαίνει χελιδόνι·

απ’ των πολλών τη σκοτεινιά

ήλιος δεν ξημερώνει.

 

Των άγνωρων μαζών τ’ αυτιά

συμφέρον τα βουλώνει·

ανθρώπων συνετών μιλιά

το νου τους δε ζυγώνει.

 

Έλαμψε σαν αστραπή

μόνο για μία στιγμή

απ’ όλους θαυμάστηκε

κι ύστερα ξεχάστηκε.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top