Fractal
Home / ΘΕΑΤΡΟ / «Χίλιες και μία Ιστορίες» για το θέατρο και τα παιδιά
28/01/2020, 9:53 μμ

«Χίλιες και μία Ιστορίες» για το θέατρο και τα παιδιά

Της Τόνιας Τσαμούρη // *

 

 

Προ ημερών, διάβαζα ένα Αγγλικό άρθρο αναφορικά με τις «ευεργετικές» ιδιότητες του θεάτρου σε παιδιά σχολικής ηλικίας**. Μεταξύ άλλων, το άρθρο ανέφερε ότι το θέατρο μπορεί να βελτιώσει τις επιδόσεις του παιδιού στο σχολείο, καθώς το βοηθάει να αποκτήσει κοινωνική ενσυναίσθηση, να προσπαθήσει να κατανοήσει πολλαπλά θέματα, ενώ το οδηγεί επίσης στην φιλομαθή περιέργεια και την ευρύτερη κοινωνικοποίηση. Ως θεατρολόγος, μητέρα και εκπαιδευτικός, μπορώ όχι απλώς να συμφωνήσω επί των ανωτέρω, αλλά και να επιχειρηματολογήσω για αυτά και πολλά άλλα θετικά από την επαφή των παιδιών (από πολύ μικρή ηλικία) με το θέατρο. Απόδειξη αποτελεί η παράσταση «Χίλες και Μία Ιστορίες» που ανεβαίνει αυτό το διάστημα στο Μικρό Εθνικό (Rex), καθώς μαθαίνει στα παιδιά την μαγεία της αφήγησης μιας ιστορίας.

Το θεατρικό έργο το οποίο υπογράφει ο Μάικ Κένυ, ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Βάσως Ατταριάν και Μυρτώς Μακρίδη. Το ενδιαφέρον με το συγκεκριμένο έργο και τη συγκεκριμένη παράσταση είναι ότι καθιστά απολύτως ξεκάθαρο πως αυτό που μαγεύει τους μικρούς (αλλά και τους μεγάλους) είναι οι ιστορίες. Όλοι θέλουμε να ακούμε ιστορίες, αληθινές ή κατασκευασμένες, ευχάριστες ή ίσως και δυσάρεστες. Οι ιστορίες που ακούμε είναι αυτές που δύνανται να μας καταστήσουν κοινωνικά ευαισθητοποιημένους, ενώ παράλληλα βελτιώνουν την νοητική διεργασία μας προκειμένου για την κατανόηση κάποιου θέματος.

Το «Χίλιες και Μια ιστορίες» εμπεριέχει πολλές ιστορίες μέσα σε μία: η βασική είναι η ιστορία του Σουλτάνου, ο οποίος προδομένος από την αγάπη, αποκεφάλιζε όλες του τις γυναίκες, μέχρι που γνώρισε την Σεχραζάντ. Η όμορφη Σεχραζάντ για να γλιτώσει το κεφάλι της διηγείται κάθε βράδυ και από μια διαφορετική ιστορία στον Σουλτάνο, κερδίζοντας έτσι μέρες στη ζωή της. Οι δύο σκηνοθέτιδες απέδωσαν με παραμυθένιο τρόπο την όλη παράσταση, παρά την φρικώδη αλήθεια που κρύβεται στο βάθος της ιστορίας, δημιουργώντας ωστόσο αγωνία για την τύχη της πρωταγωνίστριας, ενώ παράλληλα ζωντάνεψαν σκηνικά με μοναδικό τρόπο όλες τις ιστορίες που διηγείται η όμορφη Σεχραζάντ. Έτσι, στο τέλος, τα παιδιά φεύγουν από το θέατρο και έχουν ακούσει όχι μία, αλλά πολλές ιστορίες. Έχουν εξασκήσει δηλαδή, με απολύτως ευχάριστο και παιγνιώδη τρόπο, την μνήμη και την προσήλωσή τους. Προκειμένου να τα επιτύχουν όλα αυτά οι Β. Ατταριάν και η Μ. Μακρίδη έπαιξαν και με αρκετά εξω-γλωσσικά στοιχεία στην σκηνοθεσία τους, καθιστώντας την παράσταση ένα θέαμα ιδιαίτερα διαδραστικό με το κοινό και συνεπώς εξαιρετικά απολαυστικό.

 

 

Η παράσταση παίζει πάρα πολύ με την κίνηση και την μουσική, τα αρχέγονα δηλαδή συστατικά του θεάτρου. Εξαιρετική είναι η ζωντανή επί σκηνής μουσική (Μουσική Διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου, Μουσική Σύνθεση-Στίχοι: Δημήτρης Τάσαινας), από την «Μπάντα του Σουλτάνου» (Αλέξης Κωτσόπουλος, Ορέστης Πετράκης, Δημήτρης Τάσαινας). Καταπληκτική και η κίνηση όλων των ηθοποιών (Επιμέλεια κίνησης-Χορογραφίες: Έλενα Γεροδήμου). Από το σύνολο δεν είναι δυνατόν να μην μνημονευθούν τα πραγματικά εντυπωσιακά, καλόγουστα και ικανά να αιχμαλωτίσουν το μάτι του θεατή σκηνικά και κοστούμια (Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξία Χρυσοχοΐδου), όπως επίσης και οι φωτισμοί, ικανοί να σηματοδοτήσουν ολόκληρες καταστάσεις (Σχεδιασμός Φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας). Τέλος, ξεχωριστής αναφοράς χρήζει η προσεγμένη και άκρως θεατρική, με απολαυστικά διακειμενικά στοιχεία, μετάφραση του Νίκου Χατζόπουλου. Η συγκεκριμένη μετάφραση φέρνει το κείμενο δίπλα στον θεατή, αιχμαλωτίζοντας το μυαλό και την διάθεση όχι μόνον του μικρού, αλλά και του μεγάλου θεατή.

Ο πολυπληθής και ιδιαίτερα ταλαντούχος θίασος γοητεύει το κοινό του. Απολαυστικός ο Σουλτάνος του Προμηθέα Νεραττίνι-Δοκιμάκη, που κατάφερε με την κωμικότητα να κάνει τον ρόλο του αληθινά γοητευτικό. Υπέροχη η Σεχραζάντ της Χρηστίνας Γαρμπή, που μαγεύει με την ομορφιά, την κίνηση και την αφελή κωμικότητά της. Ο Ιωάννης Δενδρινός (Βεζίρης) και η Κατερίνα Λάττα (Ντιναρζάντ) αποτελούν, και φέτος, ένα αφοπλιστικά καταπληκτικό θεατρικό δίδυμο. Ξεχωρίζει επίσης ο Δήμιος του Ρωμανού Καλοκύρη, ο οποίος σαν μίμος των παλιών καιρών κερδίζει το απροσποίητο γέλιο και τη συμπάθεια του κοινού. Πολύ καλή, ειδικά κινησιολογικά, η Λήδα Καπνά, όπως επίσης οι Γιάννης Καράμπαμπας, Εμμανουήλ Κοντός και Χρήστος Πίτσας. Τέλος, το τρίο των Ειρήνη Γεωργαλάκη, Θέμη Θεοχάρογλου και Ιωάννας Ραμπαούνη προσέδωσαν μια φρέσκια πνοή, σχολιάζοντας με αστείο και έξυπνο τρόπο τα επί σκηνής τεκταινόμενα.

 

???????????????

 

Το θέατρο λοιπόν κάνει καλό! Ειδικά όταν μυείται κάποιος σε αυτό από την πρώιμη παιδική του ηλικία. Ίσως λοιπόν η θεατρική εκπαίδευση που μπορούμε να προσφέρουμε οι γονείς στα παιδιά μας είναι η ελπίδα για το μέλλον αυτής της χώρας. Αλλά και η ελπίδα για το μέλλον των ίδιων των παιδιών, καθώς το θέατρο μπορεί να απομακρύνει επιθετικές συμπεριφορές, να κοινωνικοποιήσει και να ενδυναμώσει ψυχικά το παιδί. Αν συμφωνείτε και εσείς, ξεκινήστε να πηγαίνετε τα παιδιά σας στο θέατρο. Το «Χίλιες και μια ιστορίες» είναι μια ενδεδειγμένη παράσταση για να κάνετε μια τέτοια αρχή!

 

 

 

* Η Τόνια Τσαμούρη είναι Θεατρολόγος, Κριτικός Θεάτρου και Δρ. Φιλοσοφίας του Α.Π.Θ.

 

** https://www.schooltravelorganiser.com/news-and-ideas/study-shows-that-access-to-theatre-and-drama-can-boost-childrens-academic-performance/8110.article

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top