Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Με έμφαση στους χαρακτήρες
28/01/2020, 9:56 μμ

Με έμφαση στους χαρακτήρες

Γράφει ο Γιάννης Παπαγιάννης //

 

Αχμέτ Ουμίτ «Η κραυγή του χελιδονιού» Μετάφραση: Θάνος Ζαράγκαλης, Εκδόσεις Πατάκη, σελ. 523

 

Το αστυνομικό κοινωνικό μυθιστόρημα έχει γίνει μόδα στην Ευρώπη εδώ και μερικές δεκαετίες. Ονόματα όπως ο Ισπανός Μονταλιμπάν, αλλά και ο «δικός μας» Μάρκαρης έχουν να επιδείξουν διεθνείς εκδοτικές επιτυχίες κι έχουν βρει πολλούς ακολούθους. Θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι το είδος αυτό του αστυνομικού μυθιστορήματος έρχεται ως αποτέλεσμα μιας κάποιας κόπωσης του κλασσικού αστυνομικού γριφώδους αφηγήματος του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ ή της Αγκάθα Κρίστι, καθώς, όπως χαρακτηριστικά είχε πει ο Ουμπέρτο Έκο, τα αφηγηματικά σχήματα είχαν εξαντληθεί, σε βαθμό που ο μόνος που δεν είναι σίγουρα δολοφόνος να είναι ο αναγνώστης. Βέβαια τα τελευταία χρόνια το κλασσικό αστυνομικό έχει επανέλθει δριμύτερο, με τους Νορβηγούς συγγραφείς εμπορικότερος των οποίων έχει αναδειχτεί ο Τζο Νέσμπο, οι οποίοι προσέθεσαν στο γριφώδες αίνιγμα περιπέτεια και καταδίωξη και το ανακάτεψαν λίγο με Τζέημς Μπόντ. Ωστόσο υπάρχει μεγάλη μερίδα αναγνωστικού κοινού που επιλέγει το αστυνομικό κοινωνικό μυθιστόρημα, το οποίο δεν δίνει τόσο βάρος στο αστυνομικό μυστήριο, το οποίο είναι συνήθως μάλλον συμβατικό, αλλά στις κοινωνικές συνθήκες της χώρας στην οποία συγγράφεται και στην προσωπικότητα των πρωταγωνιστών. Στα αχνάρια αυτά κινείται κι ο αξιόλογος Τούρκος συγγραφέας Αχμέτ Ουμίτ. Η κραυγή του χελιδονιού είναι ένα μυθιστόρημα με ένα συν δύο πρόσωπα συν τον δολοφόνο. Το βασικό πρόσωπο είναι ο αστυνόμος Νεβζάτ και οι συν δύο ο υπαστυνόμος Αλή και η ομόβαθμή του Ζεϊνέπ. Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι η επανεμφάνιση ενός serial killer, ο οποίος όμως γίνεται και λίγο συμπαθής στα μάτια του αναγνώστη καθώς σκοτώνει παιδόφιλους με παραδειγματικό τρόπο, σε εντυπωσιακά τιμωρητικά σκηνικά σε κατάλληλους τόπους και σε συγκεκριμένες ημερομηνίες. Ενώ λοιπόν έχει εκτελέσει κάποιους φόνους κι έχει εξαφανιστεί χωρίς να συλληφθεί, επανεμφανίζεται και προβληματίζει τις αρχές. Το ενδιαφέρον του συγγραφέα, όπως στα περισσότερα βιβλία του είδους, εστιάζεται, όχι τόσο στο αστυνομικό μυστήριο, το οποίο πλέκεται συμβατικά μα επιδέξια, αλλά περισσότερο στους χαρακτήρες, στη καθημερινότητα της Τουρκίας και στο δροσερό ύφος.

 

 

Αχμέτ Ουμίτ

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top