Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / «Έλα να παίξουμε αλήθειες αν αντέχεις»
23/08/2022, 6:52 μμ

«Έλα να παίξουμε αλήθειες αν αντέχεις»

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

Ιωάννα Καραμαλή «Χαρακιές σε άσπρους τοίχους», εκδ. Βακχικόν

 

«Χαρακές σε άσπρους τοίχους». Αυτός είναι ο τίτλος της  πρώτης ποιητικής συλλογής της Ιωάννας Καραμαλή. Η Ιωάννα Καραμαλή σπούδασε Ιταλική και Ισπανική γλώσσα και φιλολογία. Είναι μεταφράστρια με γλώσσες εργασίας τα ιταλικά, τα ισπανικά και τα γαλλικά, ενώ κυκλοφορούν ήδη μεταφράσεις της από τις εκδόσεις Βακχικόν. Έχει διακριθεί σε διάφορους ποιητικούς διαγωνισμούς και τούτο το βιβλίο που στα χέρια μου κρατώ, στην ουσία, αποτελεί την πρώτη οργανωμένη ποιητική της κατάθεση.

Με στίχους που σαν πουλιά πετάνε, λιτούς και εκφραστικούς η Καραμαλή κάνει με τόλμη και συναίσθημα το πέταγμά της στον κόσμο της ποίησης, αλλά και στο σύγχρονο αναγνωστικό κοινό. Δεν φοβάται να χρησιμοποιήσει ομοιοκαταληξία στα περισσότερα ποιήματά της, καθώς και την επανάληψη ως εκφραστικό μέσο. Λόγω αυτών των δύο χαρακτηριστικών, θα λέγαμε πως τα ποιήματά της προσφέρονται για μελοποίηση. Κάποια από τα ποιήματα στα οποία είναι εξαιρετικά ισχυρό το μοτίβο της επανάληψης είναι τα κάτωθι: «Κλάψε κλάψε ουρανέ (σελ. 9), «Χάρισέ μου» (σελ.11), «Θέλω να με λυπάσαι» (σελ.14) και «Άμαθο πέταγμα» (σελ.26). Να σημειωθεί εδώ πως το «Άμαθο πέταγμα» περιλήφθηκε στην Ειδική Ανθολογία για τον Γιάννη Ρίτσο (Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου (ΣΠΕΚ) σε συνεργασία με τις εκδόσεις Αρχύτας. Η Ιωάννα Καραμαλή δεν καταφεύγει επουδενί σε περίτεχνα λεκτικά σχήματα. Δίνεται μέσα από τη γραφή της η αίσθηση μιας ελευθερίας. Από καρδιάς συνδιαλέγεται με τον κόσμο τη φύση, τον καιρό, τη σιωπή, το φως, τα όνειρα. Έχει ακόμα τη δύναμη να ονειρεύεται, αλλά χρειάζεται και κάποιον να κοιτά με το ίδιο το δικό της το βλέμμα, χρειάζεται τη μαγική σύζευξη για να συνεχίσει να λειτουργεί το όνειρο. «Χάρισέ μου μια άκρη τ’ ουρανού σου/ θέλω να ακουμπήσω τα όνειρά μου» (σελ.11) Και στο ποίημα «Ξεψυχισμένος ουρανός» διαφαίνονται αυτές οι προσδοκίες. Το ποίημα αρχίζει: «Όπως αλλάζει η εποχή/ έτσι κι εσύ/ από λιακάδα έγινες πρωτοβρόχι/ μα διόλου ανάλαφρο» Ενώ το ποίημα τελειώνει ως εξής: «Έμεινα να κοιτώ/ έναν ουρανό ξεψυχισμένο/ το χώμα να αναγεννά/ μήπως και σε φέρει πίσω ξανά». Ακόμα, στο ποίημα «Σιωπές οργής» διαβάζουμε για την ευεργετική επίδραση που μπορεί να έχει το φως. Λέγεται χαρακτηριστικά: «Όταν η σιωπή τα σωθικά σου αιχμαλωτίσει, μόνο το φως/ μπορεί να σε αφυπνίσει» (σελ.18).

Απ’ την άλλη, ο χρόνος μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι, μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά κάποιες φορές και βασανιστικά κάποιες άλλες.

Ακολουθεί το ποίημα που δίνει την δική του ερμηνεία, αλλά και ορισμό για τον χρόνο. «Κλεψύδρα/ καταραμένη/ βασανιστήριο/ του μυαλού/ οι κόκκοι της άμμου/να σου τρυπούν την ψυχή/κι η οργή σου/ γίνεται πια προσευχή.» (σελ.23)

 

Ιωάννα Καραμαλή

 

Ξεχωρίζουν ιδιαίτερα τα πιο μικρά σε έκταση ποιήματα της συλλογής της Καραμαλή που φέρουν τους τίτλους «Θάνατος» (σελ.37) και «Λευκές χίμαιρες» (σελ.38) Τα παραθέτω και τα δύο:

«Θάνατος»/ «Ισορροπιστής/ σ’ αράχνης ιστό,/ ανάσα, /πεταλούδας πέταγμα/ η παράσταση τελειώνει εδώ.»

«Λευκές χίμαιρες» / Σε όλα τα μολύβια σου/ σπασμένες οι μύτες/ οι λέξεις σου/ μυαλού μετεωρίτες/ χίμαιρες θηλάζεις/ τις λευκές νύχτες/ μήπως της ζωής σου/ αποκοιμηθούν οι ήττες.»

Εύστοχα και ουσιαστικά καθώς είναι μας βεβαιώνουν για τις ικανότητες της ποιήτριας, αλλά και τονώνουν τις προσδοκίες μας για την επόμενη ποιητική της συλλογή.

Η γράφουσα φλερτάρει με τη ζωή, με τα πάθη, τα λάθη, τις στιγμές, ψάχνει εναγωνίως τις κατάλληλες λέξεις, δίνει την αίσθηση πως επιθυμεί όλα να τα πει, να τα τονίσει, να τα μοιραστεί. Είναι η φρεσκάδα και η ορμή της ασυγκράτητα και διαρκώς παρόντα μέσα στην συλλογή της. Ανάσα δεν παίρνει ο αναγνώστης, τα θέματα ξεδιπλώνονται μπροστά του και φιλτράρονται μέσα από το βλέμμα της.

Κλείνω τούτο το κείμενο με κάποιους στίχους που θεωρώ πως δίνουν το στίγμα της συλλογής στο σύνολό της. «Έλα να παίξουμε αλήθειες αν αντέχεις/ θα καθίσουμε στο παγωμένο σκαλοπάτι/ και θα πυροβολούμε ο ένας τον άλλο μέχρι το πρωί/σκάζοντας στα γέλια σε κάθε σφαίρα»/ (σελ.15)

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top