Fractal

Αικατερίνη Παπαδάκη, η μεγάλη Προϊσταμένη….

Γράφει ο Βαγγέλης Αναγνώστου //

 

 

(Εις μνήμην, με αφορμή την 12η Μαΐου, Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτικής)

 

 

Η καρδιά ενός σύγχρονου Νοσοκομείου είναι ο χώρος του Χειρουργείου, όπου κάθε πράξη και ενέργεια, πρέπει να είναι αλάνθαστη. Στην Υγειονομική ιστορία μας και κυρίως στην ιστορία του Ελληνικού Χειρουργείου, υπάρχουν ελάχιστες μονογραφίες που περιγράφουν αξιόπιστες προσπάθειες Οργάνωσης και Διοίκησης ενός ιδιότυπου χώρου που μοιάζει με  “εργοστάσιο μασκοφόρων” οι οποίοι εργάζονται σε αυστηρό πλαίσιο και κανόνες και χρησιμοποιούν πολύπλοκα μηχανήματα για να σώζουν ζωές.  Οι ομάδες που εργάζονται σε αυτό το περίπλοκο περιβάλλον (χειρουργοί, αναισθησιολόγοι, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό) διαθέτουν εξειδικευμένη γνώση και δεν είναι εύκολο να διοικηθούν.

 

 

 

Ξεχωριστή μορφή Διοίκησης Χειρουργείου υπήρξε η Αικατερίνη Αρ. Παπαδάκη, Προϊσταμένη του Χειρουργείου του “Ευαγγελισμού” την δεκαετία του ‘70. Γλωσσομαθής με εξαιρετικές σπουδές Νοσηλευτικής στο Καναδά, ισχυρή προσωπικότητα, διοικούσε το Χειρουργείο με αυστηρότητα, επιβλητικότητα και καθορισμένο κώδικα συμπεριφοράς ενώ απαιτούσε και επέβαλλε πλήρη πειθαρχία στους κανόνες εργασίας. Το προσωπικό την αποκαλούσε “η μεγάλη προϊσταμένη”. Ιερά τέρατα της Χειρουργικής, οι τότε Διευθυντές του “Ευαγγελισμού” όπως ο Μίχας, ο Γεωργιάδης, ο Αναξαγόρας, ο Κονταξής, ο Σταθάτος, ο Κωτσονόπουλος, ο Κουτήφαρης, της αναγνώριζαν αδιαμαρτύρητα την πρωτοκαθεδρία της Διοίκησης του Χειρουργείου. Θυμάμαι την ποιοτική διαφορά των συχνών παρατηρήσεων της προς τους  “απείθαρχους”. Εάν σε συμπαθούσε, σε πλησίαζε και σου μιλούσε χαμηλόφωνα στα Αγγλικά, και τι Αγγλικά…. Οξφορδιανά!!! Διαφορετικά οι φωνές της φθάνανε παντού.

 

 

 

 

Εφάρμοσε ένα σύστημα εργασίας στον Ευαγγελισμό το οποίο άλλαξε την επιστημονική υπόσταση και κατέστησε τον Νοσηλευτή του Χειρουργείου, ενεργό και ισότιμο μέλος της Χειρουργικής ομάδας. Αυτό υιοθετήθηκε αργότερα και στα άλλα Νοσοκομεία.

Πιστεύω ότι εάν δεν είχε αποχωρήσει λόγω ορίου ηλικίας, τα παλιά ιστορικά χειρουργεία του Ευαγγελισμού θα λειτουργούσαν μέχρι σήμερα… και δεν θα είχαν αντικατασταθεί από το αισθητικό έκτρωμα των καινούργιων χειρουργείων που σαν γερμένο σπιρτόκουτο δεσπόζει στον ακάλυπτο χώρο του Ιδρύματος.

Εμείς οι νεότεροι-τότε- χειρουργοί μάθαμε από αυτήν, την “μεγάλη προϊσταμένη” την αξία της απόλυτης πειθαρχίας στην ιδιαίτερη κοινωνία του χειρουργείου. Με την διορατικότητα και την ικανότητα της, έδωσε χρώμα και συναίσθημα σε ανθρώπους και σε ψυχρά χειρουργικά μηχανήματα.

 

 

 

 

Συνέγραψε το βιβλίο ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟΥ-ΑΣΗΠΤΟΣ ΤΕΧΝΙΚΗ, που είναι μια αξεπέραστη παρακαταθήκη γνώσης. O πρόλογος ανήκει στον Ακαδημαϊκό και Καθηγητή Νικ. Λούρο εκ μέρους της Ακαδημίας Αθηνών. Αυτό το 1977 ήταν τεράστια τιμή για την συγγραφέα, ενώ στις τρείς (!) σελίδες του, αναδεικνύει την προσωπικότητα της και κάνει μια ενδιαφέρουσα αναδρομή και διαδρομή στο τρόπο Διοίκησης του χειρουργείου. Έχω μείνει με την ευχάριστη απορία, γιατί έγραψε για μένα- έναν απλό ειδικευόμενο τότε- τόσο θερμά λόγια στην αφιέρωση της σε αυτό το βιβλίο που μου χάρισε…

….και το αντίο στην έκφραση που θα επιθυμούσε: “she passed away peacefully” στις 5 Ιανουαρίου 2019.

 

 

* Ο Βαγγέλης Αναγνώστου είναι ιατρός χειρουργός, συγγραφέας.

 

 

Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top