Ένα ποίημα
Της Χρυσάνθης Στελλάτου // *
Υποψιάζομαι ότι περιδιαβαίνω στη ζωή χαζεύοντας,
Αλλιώς δεν εξηγείται
αυτή η προσήλωση μου στο Απόλυτο
(και στην επιβολή του).
Βιδώνω λες και ξεβιδώνω
Μια βίδα παντελώς λασκαρισμένη, ήτοι την τελειότητα.
Εν πάση περιπτώσει λέω
Να βγω στο δρόμο κουδουνίζοντας
Σαν ήρωας από κόμιξ.
Χαίρετε φίλοι μου…. γκρουντζ ,
Και σας ασπάζομαι…. γκζιονκ ,
Κάντε μου σας παρακαλώ μια θέση ανάμεσα σας,
Αν θέλετε βεβαίως και δεν σας απειλεί,
Η απόλυτη ατέλεια
Ενός απλού ανθρώπινου όντος.
* Η Xρυσάνθη Στελλάτου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Έζησε 3 χρόνια στην Σεβίλλη της Ισπανίας όπου σπούδασε κλασσική κιθάρα στο κονσερβατόριο και 6 χρόνια στις Βρυξέλλες, όπου εργάστηκε σαν διοικητική υπάλληλος στα γραφεία των Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γνωρίζει Ευρωπαϊκή και Βυζαντινή μουσική, τρεις ξένες γλώσσες και έχει μελετήσει Ιστορία και Ερμηνεία της Εκκλησιαστικής Ποίησης. Τώρα ζει στην Πάτρα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ -
Ποίημα: “Λύτρωσις”
30/04/2024, 7:36 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
“Οι λέξεις”. Ποιήμα του Donald Hall (1928-2018)
Mετάφραση: Ασημίνα Ξηρογιάννη // Η μητέρα μου είπε: «Φυσικά, μπορεί να μην είναι τίποτα, αλλά ο πατέρας σου έχει μια κηλίδα στον πνεύμονά του» Μάης, 1955: o πατέρας μου στα πενήντα ένα του δεν μπορούσε ποτέ
Περισσότερα -
Ένα ποίημα: “Μνήμες…”
Της Θεοδώρας Ατζεμιάν // * Μνήμες… Θυμάμαι μια ζωή να διαμορφώνω το χαρακτήρα μου βάση με όσα άρεσαν στους άλλους. Θυμάμαι την προσπάθεια που έκανα να αρέσω σε όλους. Επίσης θυμάμαι πολύ έντονα την απογοήτευση μου,
Περισσότερα -
Άποψη: Περί της ακμής και της …παρακμής των ιδιαίτερων φροντιστηρίων
Του Νίκου Τσούλια // Ξεκίνησε ως ένα εκπαιδευτικό πρόβλημα. Εξελίχτηκε σαν μια ξεχωριστή εκπαιδευτική φροντίδα των γονέων προς τα παιδιά τους. Γενικεύτηκε σαν έκφραση οικογενειακής αγάπης για τη μόρφωση της νέας γενιάς. Ερμηνεύτηκε σαν ένα εκπαιδευτικό
Περισσότερα -
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, μεγάλη Μορφή του νεοελληνικού πολιτισμού
Του Νίκου Τσούλια // Μια ανάγνωση δεν είναι πάντα αθώα. Μπορεί να είναι και «επώδυνη», αν μεταναστεύσουμε στη χώρα ενός μεγάλου συγγραφέα που συντρίβει το χρόνο και τη φθορά, που φανερώνει τον πυρήνα του ουσιώδους μέσα από τα
Περισσότερα -
Πλάκα, 1920
Ω Αθήνα, ω πόλη που απάνω σου των αιώνων τα όνειρα φέγγουν. Στρατής Τσίρκας Αθήνα, Πλάκα, και φόντο η Ακρόπολη , το 1920 (φωτό: Frédéric Boissonnas)
Περισσότερα -
Δοκίμιο: Αφιέρωμα στη ζωγράφο Σύνη Αναστασιάδη
Γράφει η Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά // * Αρμονικά χρώματα, δυνατές πινελιές και προπαντός οπτική καθαρότητα στη λεπτομέρεια, που σε βάζει να ψάξεις, τι τάχα κρύβεται εδώ! Και κρύβεται σίγουρα μια ανθρώπινη φιγούρα που θα τη δέσεις εσύ ο θεατής
Περισσότερα -
Ισμαήλ Κανταρέ: «H μοναξιά είναι ακόμα ένα χρέος που πρέπει να πληρώσει ο συγγραφέας. Πρόκειται όμως για μία μοναξιά ευτυχίας…»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Mία καθωσπρέπει απάντηση θα ήταν ότι τελικά γινόμαστε συγγραφείς. Ωστόσο, η υποκειμενική μου απάντηση είναι ότι γεννιόμαστε συγγραφείς». Για τον ρατσισμό, το χρέος του συγγραφέα και την «Κόρη του Αγαμέμνονα…» που φυγάδευσε
Περισσότερα