Allen Ginsberg: Τρία ποιήματα
Μετάφραση: Βασίλης Πανδής // *
Γραμμένο στ’ όνειρό μου απ’ τον Ου.Κ. Ουίλιαμς
«Καθώς
βαστάς
μία κοινή
Αλήθεια
Κοινώς γνωστή
ως πόθος
Καμί’ ανάγκη
να τον
μασκαρέψεις
ως ομορφιά
Καμί’ ανάγκη
να στρεβλώσεις
ό,τι δεν είναι
συμβατικό
ώστε να γίνει
κατανοητό
Διάλεξε
τη μύτη σου
τα μάτια τα αυτιά
τη γλώσσα
φύλο και
μυαλό
για να τα δείξεις
στον κόσμο
Παίξ’ τα
όλα για όλα
στην
ακρίβειά σου
Άκου
τον εαυτό σου
μίλα
στον εαυτό σου
και θα το κάνουν επίσης
κι οι άλλοι
ευτυχείς
ανακουφισμένοι
απ’ το βάρος—
τη δική τους
σκέψη
και πένθος
Ό,τι αρχίνησε
ως πόθος
θα καταλήξει
ως κάτι σοφότερο»
Μπαοντίνγκ, Κίνα
23 Νοεμβρίου 1984
***
Τραγούδι
Το βάρος του κόσμου
είναι η αγάπη
Υπό το άχθος
της μοναξιάς,
υπό το άχθος
της δυστυχίας
το βάρος,
το βάρος που κουβαλούμε
είν’ η αγάπη
Ποιος θα τ’ αρνηθεί;
Στα όνειρ’
αγγίζει
το κορμί,
στη σκέψη
χτίζει
ένα θαύμα,
στη φαντασία
τυραγνιέται
ώσπου να γεννηθεί
στ’ ανθρώπινα τα μέτρα—
κοιτάζει έξω απ’ την καρδιά
φλεγόμενη από αγνότητα—
γιατί το άχθος της ζωής
είν’ η αγάπη,
μα το βάρος κουβαλούμ’
εξαντλημένοι
κι έτσι πρέπει ν’ αναπαυτούμε
στης αγάπης την αγκάλη
τελικά,
πρέπει ν’ αναπαυτούμε στην αγκάλη
της αγάπης
Καμία ανάπαυση
δίχως αγάπη,
κανένας ύπνος
δίχως όνειρα
αγάπης—
ήσυχος ή τρελαμένος
και αγγελοπαρμένος
ή μηχανόφιλος,
η ύστατη ευχή
είν’ η αγάπη
—δεν πικραίνει,
δεν αρνιέται,
δε μπορεί να κρατηθεί
απαρνημένη·
το βάρος είν’ πολύ μεγάλο
—πρέπει να δοθεί
δίχως την προσμονή ανταμοιβής
όπως η σκέψη
δίνεται
στη μοναξιά
μες σ’ όλη την τελειότητα
της πλησμονής της
Και τα ζεστά κορμιά
φωτοβολούν αντάμα
στο σκοτάδι,
το χέρι κινείται
στο κέντρο
της σάρκας,
το δέρμα τρέμει
στη χαρά
και η ψυχή χαροποιά
‘ρχεται στο μάτι—
ναι, ναι,
αυτό είναι
που ήθελα,
που πάντα ήθελα,
που πάντα ήθελα,
να επιστρέψω
στο κορμί
όπου γεννήθηκα
***
Ανατολίτικη μπαλάντα
Μιλώ για την αγάπη που ‘ρχεται στο νου
Η σελήνη ‘ναι πιστή, αν και με το μάτι του τυφλού
Εντός της σκέψης ζει και να μιλήσει δε μπορεί
Άκρα φροντίδα, κείνο που την κάνει παγερή
Δεν ονειρεύτηκα ποτέ τη θάλασσα τόσο βαθιά
Τόσο μακρό τον ύπνο μου, τη γη τόσο στη σκοτεινιά
Ένα τέκνο γίνηκα διαφορετικό
Ξυπνάω, για να δω τον κόσμο πιο τρελό
Σ.τ.Μ.: Τα μεταφράσματα αφιερούνται στο Νικόλα
* Ο Βασίλης Πανδής ζει στην Κέρκυρα και είναι φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Μεταφράζει αρχαία ελληνική, αγγλόφωνη και γαλλική ποίηση. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο (Ποιείν, Fractal, τοβιβλίο.net).
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
Ο Άκης Παρώδης στο εργαστήρι του συγγραφέα
30/04/2024, 9:11 μμ -
Ο Χρήστος Τζανάκος στο εργαστήρι του συγγραφέα
30/04/2024, 9:10 μμ -
✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
30/04/2024, 9:07 μμ -
Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: «Η ψίχα της μεταλαβιάς»
30/04/2024, 9:06 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Τέσσερα ποιήματα του Πολυχρόνη Κουτσάκη
Ξεκάθαρα πράγματα Έχω αυτόν το φίλο δεν κοιμάται ποτέ γιατί δεν έχει, λέει, χρόνο για χάσιμο δουλεύει νυχθημερόν πάνω στα χόμπι του βγάζοντας μια περιουσία και σιχαίνεται ταινίες, βιβλία, μουσικές και πίνακες που μιλάνε για την ομορφιά
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ο πρώτος στίχος”
Της Αλεξάνδρας Θ. Κολιγιώτη // * Ο πρώτος στίχος Ο πρώτος στίχος μας κατασκοπεύει πάντα από εκείνο το τέλμα της ψυχής στα βάθη της νύχτας. Σαν μια κραυγή ψάχνει να βρει ότι έχασε από
Περισσότερα -
O Δημήτρης Σωτάκης στο εργαστήρι του συγγραφέα
Συνέντευξη: Ελένη Γκίκα // Φωτό: Τάκης Σπυρόπουλος // Τον γνωρίσαμε με «Το σπίτι». «Ο άνθρωπος καλαμπόκι» και «Το θαύμα της αναπνοής» του χάρισαν βραβεία και αναγνώριση, ενώ ο Δημήτρης Σωτάκης απέδειξε ότι η λογοτεχνία μπορεί, ακόμα, να είναι
Περισσότερα -
Όταν μια στιγμή σημαδεύει τη ζωή…
Του Νίκου Τσούλια // «Το πρώτο μου ταξίδι ήταν Αθήνα – Βουκουρέστι με πλοίο, πρέπει να ήμουν εννιά χρονών. Θυμάμαι όταν περνούσαμε από τα Δαρδανέλια, άνοιξα τα πόδια μου για να κρατήσω ισορροπία και να μπορώ να βλέπω και
Περισσότερα -
Ο Άδης της ψυχής. Ένα καινούργιο και τρία από τα πρώτα ποιήματα της Ελένης Χωρεάνθη
Της Ελένης Χωρεάνθη // Ο Άδης της ψυχής. Ένα καινούργιο και τρία από τα πρώτα ποιήματα *Εκ των ενόντων* Ω, τι καλά να ‘ναι η ζωή ένα γλυκό τραγούδι, να ρέει
Περισσότερα -
Αναζητώντας το ανέφικτο, το δυσδιάκριτο, το αόρατο
Γράφει η Ανθούλα Δανιήλ // Μαρία Δ. Σφήκα: «Άλογα στο στήθος», Εκδ. ΑΩ, 2022 Η Μαρία Σφήκα έχει περάσει από όλα τα πανεπιστήμια της Ελλάδας. Από το Αριστοτέλειο της Θεσσαλονίκης πήρε πτυχίο Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, από το
Περισσότερα -
Η απώλεια και ο χρόνος
Γράφει η Κική Παπαδάτου // * Ιφιγένεια Θεοδώρου «Το λίγο που τελειώνει», εκδ. Πατάκη 2021 Όλοι κάποια στιγμή ερχόμαστε αντιμέτωποι με την Απώλεια. Όχι αποκλειστικά και μόνο με τον θάνατο. Βιώνουμε πολλές διαφορετικές απώλειες, μικρές, μεγαλύτερες ή και
Περισσότερα