Ποίηση: “Υδάτινες μέρες”
Της Αλεξάνδρας Στελλάκη // *
Κάποτε σπαταλούσες μια ζωή μες τα καράβια,
μα εμένα μου έδινες μονάχα χάρτινα να παίζω
και ενώ τα βύθιζα, εσύ χασκογελούσες.
Σου φάνταζε τάχα το άσπρο φουστάνι μου
βαρκάκι ξύλινο και έλεγες να ρίξω τα μαλλιά στους ώμους
να δούμε αν θα κάνουμε καλή ψαριά.
Άλλοτε πάλι με έριχνες από τα βράχια στη θάλασσα
να μάθω καθώς πρέπει να κολυμπώ σαν τις γοργόνες
που μου διάβαζες στα παραμύθια.
Σαν το αλμυρό νερό θωρούσες τη ζωή μας
άγρια κυλούσε και μεις λιμάνια ψάχναμε
και φάρους.
* Η Αλεξάνδρα Στελλάκη είναι γεννημένη μόλις δύο χρόνια πριν από το millennium. Αναδυόμενη από Λευκαδίτικα νερά αποπνέει επτανησιώτικη τρέλα και ταπεραμέντο. Upcoming dream: Να κάνει επάγγελμα το θεατράλε στυλ που την κυνηγά εκ γενετής και να γίνει ηθοποιός. Επαναστατικός νους όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στα έργα σε συνδυασμό με σκακιστική στρατηγική ασκούν επιρροή στον τρόπο γραφής της. Αν και κοριτσάκι του παππού είπε να αφήσει για λίγο τα πούπουλα και ανοίξω τα φτερά της αρχίζοντας τον πειραματισμό στον πεζό λόγο.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ -
Ποίημα: “Λύτρωσις”
30/04/2024, 7:36 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Το σπίτι της Έμιλυ Ντίκινσον, «της ποιήτριας που δεν άντεχε να ζει φωναχτά»
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Όσο #menoume_spiti ας εξερευνήσουμε σπίτια κλεισμένοι στα οποία συγγραφείς και συγγραφείς έγραψαν τα αριστουργήματά τους. Σήμερα, το σπίτι της μεγάλης αμερικανίδας ποιήτριας Έμιλυ Ντίκινσον στο Άμερστ της Μασσαχουσέτης, το οποίο είναι μουσείο σήμερα.
Περισσότερα -
Ποίηση: “Κάποιος μπορεί ν’ ανάψει το φως;”
Της Σπυρούλας Χρυσοστόμου // * Κάποιος μπορεί ν’ ανάψει το φως; Έστρωσε τη μαντήλα στο κεφάλι σφιχτόδεσε τον κόμπο στο λαιμό να διώξει πάσκιζε την παραζάλη αγριεμένο κι αυτό το πρωινό. Καφές πικρός
Περισσότερα -
Η ανατροπή στο φινάλε
Γράφει ο Reader’s Digest // Γιώργος Σκούρτης «To χειρόγραφο της Αντάρας- Ο δολοφόνος του ΟκτώΜβρη», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 336 Ο Γιώργος Σκούρτης αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις όχι μόνο των ελληνικών γραμμάτων αλλά γενικότερα κάθε κατηγορίας
Περισσότερα -
Την υγειά μας να ‘χουμε
Γράφει η Αγγελική Κώττη // Τι θέλει ένας γέρων δικαστής της αρχαίας Αθήνας για να είναι ευτυχισμένος; Ενα έδρανο για να (νομίζει πως) δικάζει, έναν πετεινό για να τον ξυπνά άμα τον παίρνει ο ύπνος αγορεύοντας, και μιαν αμίδα.
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: “Με βλέπεις”. Της Αιµιλίας Θεοδωρίδη
Της Αιµιλίας Θεοδωρίδη // Όταν η άµµος είναι φωτιά και χρειάζεται να τρέξεις από την καυτή λάβα µέσα στο νερό, τα κύματα σε σαγηνεύουν. Σε παίρνουν από το χέρι και σε οδηγούν στην απεραντοσύνη τους. Νιώθεις τον
Περισσότερα -
Ο Οδυσσέας Ελύτης και η Σεβρολέτ
Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου // Ελύτης εποχούμενος [διαδρομές στην ειρήνη και στον πόλεμο], Ηλίας Καφάογλου, Εκδόσεις ύψιλον/βιβλία, 2014, σελ. 96 O Ηλίας Καφάογλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 κι έχει εργαστεί σε ποικίλα έντυπα ως αρχισυντάκτης και επιμελητής
Περισσότερα -
Αρχαίοι θρύλοι, απόκοσμα τέρατα και μυστικιστική βρεττανική ατμόσφαιρα
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // “Ο σκύλος των Μπάσκερβιλ”, Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, Μετάφραση: Γιάννης Θωμόπουλος. Εκδόσεις Το Βήμα / Alter – Ego ΜΜΕ Α.Ε., 2020 «Ο σκύλος των Μπάσκερβιλ» του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ ανοίγει με ένα μικρής σημασίας,
Περισσότερα