Για μια υπόσχεση που δεν τηρήθηκε
Γράφει ο Γιάννης Παπαγιάννης //
«Η υπόσχεση», Damon Galgut, Μετάφραση: Κλαίρη Παπαμιχαήλ, Εκδόσεις Διόπτρα
Βραβείο booker 2021 για τον Νοτιοαφρικανό συγγραφέα ο οποίος μας παρουσιάζει ένα αλληγορικό μυθιστόρημα γραμμένο σε διαδοχικούς μονολόγους. Μυθιστόρημα που πιθανόν στην Ελλάδα θα πούλαγε λιγότερο από 1000 αντίτυπα αλλά στην Αγγλόφωνη λογοτεχνία κέρδισε το μέγιστο και ίσως πιο αξιόπιστο βραβείο, σαφώς πιο αξιόπιστο από το Νόμπελ. Γεγονός που μας δίνει μια εικόνα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, μιας λογοτεχνίας χαοτικής, πολυπρόσωπης, με εκατομμύρια συγγραφείς που κυνηγούν την επιτυχία κι είναι τελικά δύσκολο να καταλάβει ή να προβλέψει κανείς την εμπορική πορεία ενός μυθιστορήματος. Σίγουρα το αναγνωστικό ενδιαφέρον κάθε λαού εξαρτάται, πρώτον, από τις αναγνωστικές συνήθειες και, δεύτερον, από την βιωμένη ιστορία του κάθε τόπου. Είναι προφανές ότι η Νότια Αφρική επιχειρεί ακόμα να κλείσει τις πληγές που άνοιξε το απαρτχάιντ και η αλληγορία ενός τέτοιου βιβλίου βρίσκει «πρόθυμο αυτί» σε ένα αναγνωστικό κοινό σίγουρα πολυπληθέστερο του Ελληνικού.
Το κεντρικό αφηγηματικό συμβάν γύρω από το οποίο περιστρέφεται το γραμμένο σε τρίτο πρόσωπο αλλά ωστόσο μονολογικό επί της ουσίας του βιβλίο, καθώς ο συγγραφέας εστιάζει κάθε φορά την αφήγηση στην υποκειμενική ματιά κάποιου από τα πρόσωπα της ιστορίας, είναι η κηδεία της μητέρας μιας οικογένειας. Χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την αναπόφευκτη οικογενειακή μάζωξη για να προσδώσει σε κάθε πρόσωπο κάποια από τα χαρακτηριστικά κοινωνικών ομάδων της χώρας του. Κάθε πρόσωπο λοιπόν εκπροσωπεί και συμβολίζει μια κοινωνική τάση της σύγχρονης Νότιας Αφρικής και μέσα από την ελεύθερη και χωρίς σαφές σχέδιο αφήγηση προκύπτουν λεπτομέρειες και στοιχεία που οικοδομούν αργά την ιστορία.
Damon Galgut
Επί της ουσίας ωστόσο το κεντρικό συμβάν είναι, όπως μας υποδεικνύει ο τίτλος, η υπόσχεση. Η υπόσχεση που δόθηκε στην μαύρη υπηρέτρια ότι θα της δοθεί η γη και ένα σπίτι, κατ’ επέκταση η κοινωνική υπόσχεση της κοινωνίας της Νότιας Αφρικής ότι θα δοθούν ίσα δικαιώματα στους μαύρους. Η υπόσχεση αυτή στο βιβλίο δεν τηρείται ποτέ. Πράγμα που μας κάνει να υποθέσουμε ότι και στην κοινωνική πραγματικότητα της Νότιας Αφρικής δεν έχει τηρηθεί ακόμα. Με ιλιγγιώδη, γρήγορη και στέρεα τεχνικά γραφή ο συγγραφέας μας οδηγεί στους μαιάνδρους της μυθολογίας του, περνώντας από πρόσωπο σε πρόσωπο και φωτίζοντας σε κάθε κύκλο νέα στοιχεία και γεγονότα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Με προσωπικό ύφος και καταγγελτική τόλμη
Γράφει ο Μάνος Κοντολέων // Αλεξάνδρα Μητσιάλη «Δεκαεφτά» Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη Το 2002 κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη το μυθιστόρημα της Αλεξάνδρας Μητσιάλη «Οδός αθώων, θάλαμος 17». Με το βιβλίο εκείνο, η συγκεκριμένη συγγραφέας έκανε τη δεύτερη εμφάνισή
Περισσότερα -
Μικρά δοκίμια της κρίσης του Γιώργου Σχορετσανίτη
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης “Μικρές εξομολογήσεις στις αγωνίες της εποχής. Άρθρα και κείμενα του 2013-2015″, Εκδόσεις Οδός Πανός, Αθήνα 2017. Η εξομολόγηση, με την ευρεία έννοια, περιλαμβάνει τόσο την φιλική εκμυστήρευση προσωπικών προβλημάτων
Περισσότερα -
Σώμα γυμνό | ποίηση και ποιητική στο έργο της Χλόης Κουτσουμπέλη
Γράφει η Κατερίνα Λιάτζουρα // * «Σώμα γυμνό | ποίηση και ποιητική στο έργο της Χλόης Κουτσουμπέλη, μελετήματα» (Συλλογικό έργο, εκδόσεις Γράφημα, 2023) Η μελέτη της ποίησης και της ποιητικής και η κριτική ανάγνωση και αποτύπωση
Περισσότερα -
Διήγημα: “Αναμνήσεις από τη μέρα του Τσερνόμπιλ”
Της Βάσως Βεκρή // * “Αναμνήσεις από τη μέρα του Τσερνόμπιλ” Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που έγινε το Τσέρνομπιλ. Ο κόσμος δε θα είναι πια ο ίδιος. Πριν από κάποιους μήνες είχα
Περισσότερα -
Το φορτίο
του Βαγγέλη Προβιά // * Η αδελφή μου, για χρόνια, όπου πήγαινε κουβαλούσε μαζί της, πάντα, το φέρετρο με τη μητέρα μου. Φίλοι και γνωστοί την συναντούσαν, έτσι μικροκαμωμένη και αδύνατη, εύθραυστη, να αγωνίζεται να το μεταφέρει στα πλατιά
Περισσότερα -
Ποίημα: “Το σκήνωμα”
Γράφει ο Δημήτριος Καρπέτης // Το σκήνωμα Μια βροχή καταρρακτώδη θολώνει τα δευτερόλεπτα των αναμνήσεων. Εξαντλημένοι εντός των τειχών, απολαμβάνουμε την ανυπαρξία που απλώνεται στο ορίζοντα. Λίγη γαλήνη εκτεθειμένη στο φόβο. Συνωστίζονται στη μνήμη
Περισσότερα -
Ποίημα: “Νο(υ)μί(η)ζεις”
Του Τάσου Βακφάρη // * Νο(υ)μί(η)ζεις Πάρε στα χέρια σου πηλό και ζύμωσε τη στάχτη που στης λεβάντας τον ανθό η φλόγα γνέφει αδράχτι! Τις αμαρτίες σου ξεπλένει καυτό ολόγιομο φεγγάρι μα η αγκαλιά σου
Περισσότερα
