Γράμμα στο Ζυλιέν
Του Νίκου Τσούλια // *
Ο 20χρόνος Ζυλιέν από την Αφρική είναι ο πρώτος εισακτέος στο ΤΕΙ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πειραιά. Ήταν ο πρώτος μαθητής στην τάξη, κάθε χρόνο, και το απολυτήριό του γράφει 19,8 .
Ο 20χρονος Ζυλιέν έφυγε από την Αφρική τον Νοέμβριο του 2011 και σήμερα είναι πρώτος εισακτέος στο ΤΕΙ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πειραιά με 18.500 μόρια. Ως «παράνομος μετανάστης», έμεινε για τρεις μήνες στα κρατητήρια του Έβρου και στη συνέχεια περιπλανήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, ώσπου τον Οκτώβριο του 2012, με εισαγγελική παραγγελία, φιλοξενήθηκε στο Κέντρο της Κόνιτσας. Έχει χάσει την οικογένειά του… («ΤΑ ΝΕΑ», 26.8.2015)
Αγαπητέ Ζυλιέν
Νιώθω μεγάλη συγκίνηση για την επιτυχία σου, για τον τόσο δύσκολο αλλά και όμορφο αγώνα της ζωής που δίνεις, γιατί πιστεύεις στον εαυτό σου, γιατί έχεις βαθιά συνείδηση για την ίδια την ουσία το νόημα της ζωής. Πολύ θα ήθελα να σε είχα μαθητή και να γεύομαι ένα μικρό μέρος της χαράς σου.
Ζηλεύω όλους / όλες τους / τις εκπαιδευτικούς που σου έκαναν μάθημα και εκτιμώ αφάνταστα την καθηγήτρια που σου δίδασκε μάθημα και στάση ζωής και σε εξωσχολικές ώρες… Θεωρώ το ΕΠΑ.Λ. της Κόνιτσας, που σου έδωσε απλόχερα τη ζεστασιά και τη φροντίδα για να προχωρήσεις, ως μορφωτικό θεσμό ουσιαστικής αγωγής, ως πραγματικό σχολείο παιδείας και πολιτισμού.
Μου δίνεις εσύ ο ίδιος το δικαίωμα να απευθυνθώ από μια πολύ συγκινητική αναφορά που κάνεις.
Είπες: «ευχαριστώ την Ελλάδα που με στήριξε, ευχαριστώ όλους εδώ στην Κόνιτσα, που με βοήθησαν να σταθώ στη ζωή και να προχωρήσω», και είναι τόσο γοητευτικό που τιμάς την χώρα μας μ’ αυτή τη γενναιόδωρη αναφορά σου.
Ήθελα να σε ρωτήσω, πόση δύναμη είχες και έχεις για να διέρχεσαι τους τόπους της απόλυτης ερήμωσης, της μεγάλης συμφοράς, της απώλειας των δικών σου ανθρώπων και της εστίας σου… Πόσο υψηλό πνεύμα έχεις που κατέκτησες σε τέσσερα μόλις χρόνια την ελληνική γλώσσα και τις γνώσεις μιας τόσο ξεχωριστής αριστείας και κυρίως το ίδιο το νόημα της ζωής.
Είπες: «θέλω να αφιερώσω αυτή την επιτυχία στους γονείς και τα αδέλφια μου, που δεν υπάρχουν πια στη ζωή», και προσπαθώ να ψηλαφίσω για λίγο τα πλούσια αποθέματα του ψυχικού σου κόσμου, τα ματωμένα και συνάμα ζωογόνα συναισθήματά σου, αυτή την κατακτημένη παρακαταθήκη σου για να τιμήσεις με τον πιο ωραίο τρόπο τους γονείς σου και τα αδέλφια σου.
Είπες: «οι γονείς μου πάντα μού έλεγαν ότι το πιο σημαντικό στη ζωή είναι η παιδεία, εγώ αυτό το κράτησα», και θεωρώ ότι διδάσκεις με το ζωντανό αλλά και σκληρό, με το όμορφο αλλά και αγωνιστικό παράδειγμά σου τις μεγάλες αξίες της ζωής και του ανθρωπισμού.
Είπες: «θέλω να νιώθω ασφαλής και να έχω διεθνή προστασία, σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης, θέλω να προχωρήσω για να γίνω χρήσιμος και σημαντικός άνθρωπος για την κοινωνία και να προσφέρω, όσο μπορέσω, στην Ελλάδα που με βοήθησε», και νιώθω περήφανος που η καινούργια σου πατρίδα σε αγκάλιασε προσφέροντας τόπο για να απαλύνει – όσο αυτό μπορεί να γίνει – τον κατατρεγμό σου αλλά και γιατί εκφράζεις μια αγωνιστική κουλτούρα διεκδίκησης και προσφοράς.
Αγαπητέ Ζυλιέν
Τιμάς με τον πιο όμορφο τρόπο την ελληνική παιδεία και την Ελλάδα. Σίγουρα τα όνειρά σου είναι διαφορετικά από εκείνα των συμμαθητών σου και των αυριανών συμφοιτητών σου. Ονειρεύεσαι το μέλλον σου νοσταλγώντας το παρελθόν σου, την αγκαλιά και το χάδι της μάνας σου, το βλέμμα και την ελπίδα του πατέρα σου, τα παιχνίδια και τα γέλια των αδελφών σου. Η νοσταλγία και η αγάπη σου για την οικογένειά σου είναι το χρυσάφι της ψυχής σου. Αυτό θα σου δίνει τη μεγάλη δύναμη για να φτιάξεις το δικό σου δρόμο, το δρόμο του αγώνα και της αρετής…
* Ο Νίκος Τσούλιας είναι καθηγητής σε λύκειο. Έχει εκλεγεί πρόεδρος της ΟΛΜΕ τέσσερις φορές (1996 – 2003). Διδακτορικό στην Ειδική Αγωγή. Δύο βιβλία: “Σε πρώτο πρόσωπο” και «Παιδείας εγκώμιον». Συνεργάστηκε με: «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» (1980 – 1986), «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» (1988 – 1996) και “ΤΟ ΑΡΘΡΟ” (2010- σήμερα) καθώς και με αρκετά περιοδικά. (https://anthologio.wordpress.com/)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ -
Ποίημα: “Λύτρωσις”
30/04/2024, 7:36 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίημα: “Ανοίγοντας φτερά”
Της Ελισάβετ Κίσσα // * Ανοίγοντας φτερά Βαριά φτερά, έτσι νιώθω’ σαν τα αγγελικά μου φτερά να είναι ασήκωτα. Μα τα φτερά είναι «δώρο», σε κάνουν να πετάς, στον ουρανό να ταξιδεύεις, πέρα από τα σύννεφα.
Περισσότερα -
Δύο επιλογές από την ξένη πεζογραφία
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // – Thomas Hardy “Ο δήμαρχος του Κάστερμπριτζ (η ζωή και ο θάνατος ενός ανθρώπου με χαρακτήρα)” Μετάφραση –Προλογικό σημείωμα: Τόνια Κοβαλένκο, Εκδόσεις Gutenberg – Hugues Pagan “Χαμένο προφίλ” Μετάφραση: Γιάννης Καυκιάς,
Περισσότερα -
Κώστας Γαβράς: “Η Ευρώπη αν δεν αλλάξει θα καταστραφεί”
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // Όλα έχουν αλλάξει και όλα είναι πολιτικά! Ισχυρίζεται ο άνθρωπος που έκανε κινηματογράφο την πολιτική, διασώζοντας εποχές, εγκλήματα, ανιχνεύοντας άγνωστα ή ασαφή άλλα. Από το «Διαμέρισμα δολοφόνων» το 1965 ως το καινούργιο «Κεφάλαιο»
Περισσότερα -
Οι δύστροπες μορφές του έρωτα
Γράφει ο Γιάννης Παπαγιάννης // Ισμήνη Ζαγοραίου «Εξ απροόπτου έρωτες», Εκδόσεις Βακχικόν Μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά μας παρουσιάζει στην πρώτη αν δεν κάνω λάθος συλλογή διηγημάτων που δημοσιεύεται σε βιβλίο η Ισμήνη Ζαγοραίου. Το θέμα όπως μας
Περισσότερα -
H Γη, η Γυναίκα και η Αγάπη
Γράφει η Ελπίδα Π. Πανάγου // * Λίνα Φυτιλή «Χρυσός Κήπος», εκδ. Βιβλιοπωλείο της Εστίας Με αφορμή μία πρόσκληση τον περασμένο Δεκέμβρη από την υπέροχη ομάδα του ΚΕΘΕΑ ΠΙΛΟΤΟΣ στον Βόλο για να συμμετάσχω στη βιβλιοπαρουσίαση
Περισσότερα -
«Βελανιδιά», ένα έργο με ηθοποιούς που συνεχώς αλλάζουν. Κάθε βραδιά, ένας διαφορετικός guest ηθοποιός.
ΘΕΑΤΡΟ ΟΔΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ Β’ ΣΚΗΝΗ Η ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ, του Τιμ Κράουτς, Πρεμιέρα: Τετάρτη 19 Απριλίου «Όταν σου πω κοιμήσου, θα δεις ένα κορίτσι. Τα μάτια της ορθάνοιχτα. Όταν πω κοιμήσου, η μουσική σταματά. Όταν πω κοιμήσου, όλα σταματούν. Όταν πω κοιμήσου, είσαι ελεύθερος. Κοιμήσου.
Περισσότερα -
Αλεξάνδρα Μητσιάλη: “Τα βιβλία δεν έχουν ημερομηνία λήξης, δεν παλιώνουν στα ράφια του βιβλιοπωλείου”
Συνέντευξη στην Έλενα Νταβλαμάνου // «Να με αντέχεις»… Mε τράβηξε ο τίτλος, μια φράση που κι εγώ την έχω σκεφτεί πολλές φορές για το πώς να νιώθουν οι άλλοι, πώς νιώθω εγώ… Ο τόπος στον οποίο εξελίσσεται αυτό
Περισσότερα