Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποιήματα / Ποίημα: “Σταγόνες από πριν”
30/04/2024, 7:15 μμ

Ποίημα: “Σταγόνες από πριν”

Γράφει η Αθηνά Παπαδοπούλου //

 

 

 

 

Σταγόνες από πριν

 

Με θράσος κοιτάζεις τον ήλιο στα μάτια
με την ελπίδα ότι κάποιες ακτίνες του δραπέτες θα γίνουν
στο δέρμα θα εισέλθουν
έστω για λίγο.
Χειμώνα ατελείωτε, φύγε.

 

Στη στροφή του δρόμου αντικρύζεις λευκό λουλούδι
δειλά ξεπροβάλλει τα πρώτα του πέταλα.
Σταματάς, το δικό σου προσκύνημα είναι.
Γέρνεις λιγάκι μήπως μυρίσεις, το Νότο.
Σύννεφα γκρι συνοφρυώνονται
και αεράκι ξαφνικό ανασηκώνει γύρη και όνειρα.
Κλείνεις αυτόματα τα μάτια
ασπίδα στο τώρα
και εικόνες θαμμένες αναδύονται.

 

Ίρμα, το λυκόσκυλο του γείτονα γαβγίζει – κασέτα χαλασμένη
συνθλίβει στο πέρασμά του τριαντάφυλλα και πασχαλιές.
Αναθυμιάσεις και αρώματα – ταξίδι.
Συναγερμός όσφρησης
έξω απ’την κουζίνα στο πιτς-φιτίλι
η γιαγιά καθαρίζει με το ξύλο έντερα
για μεταμεσονύκτια μαγειρίτσα.
Τα μαρούλια τσαλαβουτάνε στο νερονύτη
τα τσουρέκια δραπετεύουν απ’το φούρνο.
Φακή σκέτη χωρίς λάδι σήμερα
οι χαλκομανίες τσαλακώνονται πριν καν κολλήσουν.
Οι πρόσκοποι αγαλματάκια ακούνητα
ατενίζουν τους ανθισμένους επιτάφιους
και μαγνητισμένοι ένας-ένας λιποθυμούν.
Αι γενεαί πάσαι μια μονάχα σταγόνα κερί
και στον αγύριστο το καινούριο παπούτσι.

 

Κεριά και σταυροί σιγοκαίνε στην πόρτα.
Η δικιά σου λαμπάδα όμως σβήνει
αεράκι ξαφνικό στο δρόμο της επιστροφής.
Τα κόκκινα αυγά δυο-δυο θα τσακίζονται αύριο
όσο το αρνί χαροπαλεύει στη σούβλα μαζί με κοκορέτσι.
Ο ήχος απ’τις καμπάνες και το γλέντι που θα’ρθει, ξεθωριάζει.

 

Μια σταγόνα αγγίζει το μάγουλο.
Ανοίγεις τα μάτια. Δεν είναι το πριν.
Η μπόρα επιστρέφει.
Κι εσύ, πάλι άργησες στο ραντεβού.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top