Fractal

Η Ασημίνα Ξηρογιάννη στο εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

 

Μια απέραντη ματιά. Είναι η διάθεσή μου για τον κόσμο. Είναι το βλέμμα μου για την ποίηση. Είναι το ζητούμενο αναφορικά πάντα και με τη δημιουργικότητα στη ζωή μου. Είναι επίσης ο τίτλος του νέου μου βιβλίου (υπότιτλος: Ποιήματα 2018-2023), που προέκυψε από τον τίτλο ενός ποιήματος που υπάρχει στη β ενότητα. Η β ενότητα φέρει τον τίτλο «Σημείο σύγκλισης» και περιέχει ποιήματα για τον έρωτα, την απώλεια, την αγάπη, μερικά λίγο παιχνιώδη και άλλα αυτοαναφορικά. Η γ ενότητα, αλλά και η α ενότητα έχουν ένα κοινό σημείο: το διάλογο με την τέχνη του θεάτρου. Η γ ενότητα με τίτλο «Η κοιλιά» είναι στην ουσία ένας ευσύνοπτος δραματικός μονόλογος. Ενώ η α ενότητα με τίτλο «Τα θεατρικά» αποτελείται από ποιήματα που αναφέρονται σε θεατρικούς ήρωες, τους οποίους τους «βλέπω με λοξή ματιά». Τους ήρωες αυτούς τους γνώρισα στη διάρκεια των θεατρικών μου σπουδών(θεατρολογία/ υποκριτική/ μεταπτυχιακό στο θέατρο) Μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και έγραψα ποιήματα που τους αφορούν, βρίσκοντας την ευκαιρία να κάνω έναν γόνιμο, πιστεύω διακειμενικό διάλογο.

H «απέραντη ματιά» αποτελεί τη συνέχεια του πρώτου συγκεντρωτικού τόμου μου με ποιήματα που κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις Βακχικόν και φέρει τον τίτλο «Ποιήματα 2009-2017»

 

Συγκρίνοντας τους δύο τόμους παρατηρεί κανείς πως μπορεί να πραγματεύομαι κάποιες φορές τα ίδια θέματα, αλλά με τρόπους διαφορετικούς στα πλαίσια μιας διάθεσης για πειραματισμό. Με ενδιαφέρει η προσέγγιση και νέων ανθρώπων, είναι σημαντικό οι έφηβοι και γενικότερα οι νέοι να μαθαίνουν να διαβάζουν ποίηση, να ανοίγει το μυαλό τους, να διευρύνονται οι ορίζοντές τους. Υπάρχει λοιπόν μέσα στο βιβλίο ένα ποίημα με τίτλο «Συνομιλώντας με τον Ελύτη» (σελ.79). Εμπνευσμένο από το ποίημα του Ελύτη «Είσαι νέος…» της συλλογής «Ο μικρός ναυτίλος». Το ποίημα του Ελύτη το δουλεύουμε με τους μαθητές μου και στους Ομίλους δημιουργικής γραφής και ποίησης και τους αρέσει ιδιαίτερα, Το ποίημά μου λοιπόν αυτό πρώτα στους μαθητές μου το διάβασα και συζητήσαμε για τη συνομιλία του ποιητή με τον έφηβο, όπως την έχω φανταστεί. Ο νέος γοητεύεται από τον ποιητή. Το κοινό τους είναι πως και οι δύο έχουν την δύναμη να βάζουν φωτιές και να φέρνουν τα πάνω κάτω: o ένας με την δύναμη των στίχων του και ο άλλος με τη δύναμη της νιότης του,

 

Πάντα στα βιβλία μου υπάρχουν ποιήματα ποιητικής. Με απασχόλησε δε εξ ολοκλήρου το πώς γράφεται ένα ποίημα στο βιβλίο μου με τίτλο 23 μέρεs (Γαβριηλίδης, 2015), ένα υβρίδιο: πεζό λίγα ποιήματα εμβόλιμα μόνο. Εδώ σημειώνω τρία ολιγόστιχα ποιήματα ποιητικής:

«Ξέρω ότι το ποίημα με περιμένει./ Φροντίζω να μην αργήσω.» (Πριν τη γραφή, σελ.62)

«Γιατί διαβάζεις ποίηση;/ Για να ερμηνεύσω τη ζωή μου!/ Γιατί γράφεις ποίηση;/Για να ημερέψω την ψυχή μου» (Chat, σελ.55)

«Η ομορφιά κάνει τον χρόνο να μην υφίσταται/-ως έννοια , ως αίσθηση./ Πάντα έχει τον τρόπο να τον καταργεί./ Έτσι και το ποίημα. Είναι μοιραίο./ Τον ποίημα καταργεί τον χρόνο.» (Το ποίημα κι ο χρόνος, σελ.53)

 

Κλείνοντας να πω πως η συνεχής και αδιάλειπτη αγάπη για τον συνάνθρωπο συνιστά στη δική μου συνείδηση μια απέραντη ματιά. Μόνο η αγάπη- που είναι η απάντηση για όλα -μπορεί ίσως να σώσει τον κόσμο. Παραθέτω το ομότιτλο της συλλογής ποίημα που είχε δημοσιευθεί εδώ στο fractal σε μια μορφή κάπως διαφορετική.

 

Η καρδιά σου έχει δοκιμαστεί

Αέναη αγρύπνια

σου έχει επιβληθεί

Στις μητέρες του κόσμου όλου

άφθαρτα μηνύματα περνάς.

Για τα χαμένα τους παιδιά

μοιρολόγια τραγουδάς.

Αιώνια μητέρα είσαι συ,

κόκκινο άνθος η δική σου η καρδιά.

Ατενίζεις τον πόνο των ανθρώπων σιωπηλά

κι είν’ η αγάπη σου

μια απέραντη ματιά.

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top