Fractal

Μείνε εκεί που αγαπάς

Γράφει ο Γιώργος Ανδρέου // *

 

Για το βιβλίο της Βασιλικής Λαμπίρη «Τα αιχμηρά», εκδ. Μετρονόμος

 

Η Βασιλική Λαμπίρη (η φίλη μου η Βίκυ), της πόλης παιδί. Ταξιδεύει στο τοπίο το αστικό. Μια μηχανή είναι κρεμασμένη στο λαιμό της. Δεν είναι φωτογραφική, είναι μια γραφομηχανή. Παλιά. Δουλεύει μια χαρά, μη λες κουβέντα. Κάθεται η Βασιλική σ’ ένα παγκάκι. Ή σε καρέκλα καφενείου. Στο κέντρο πάντα, στο υπογάστριο της μεγαλούπολης. Στον καθρέφτη τον θολό απέναντι (με τις παλιές διαφημίσεις ηδυπότων και τσιγάρων) παρατηρεί εξεταστικά το πρόσωπο της. Δεν το αναγνωρίζει πάντοτε. Πολλές φορές μοιάζει με άλλης, κάποιας άγνωστης. Όμως τόσο οικείας. Συγχρόνως τόσο μακρινής, λες κι έχει μόλις φθάσει με υπερωκεάνιο, κάποιο των Εμπειρίκων, που κόσμο και ντουνιά φορτώναν στα καράβια τους και τον ξεβράζαν μουλωχτά στο Έλις island.

Στη Νέα Υόρκη η Βασιλική θα έψαχνε τον Καρυωτάκη. Billie θα την φωνάζαν οι παλιοί οι μουσικοί οι λαϊκοί απ’ την Αστόρια και οι τζαζίστες απ’ το Βίλατζ. Θα την καλούσανε στην πρόβα τους. Θα αφουγκραζόταν η Βασιλική με επισημότητα ήχους εξαίσιους, ήχους πικρούς. Ύστερα θ’ άρχιζε με πάθος. Να χτυπάει. Στην γραφομηχανή. Σκληρά και δίκαια στιχάκια. Μάθε πως δεν χαρίζεται η Βασιλική. Δεν κολακεύει. Δεν ρομαντζάρει. Οσμίζεται το εξαίσιο (της Γραφής)το φονικό από την μυρωδιά του αίματος. Χωρίς το αίμα, τίποτε. Ούτε μια λέξη, ούτε ένας ήχος. Βασιλική γράψε τραγούδια – γράψε στίχους, γράψε ποιήματα. Πίσω ποτέ να μην γυρνάς. Μείνε εκεί που αγαπάς. Το σπίτι σου εκεί που έχεις σηκώσει. Χτύπα τα πλήκτρα τα παλιά. Νέο ρυθμό, νέα μιλιά. Βασιλική σωστή μηλιά.

 

Βασιλική Λαμπίρη

 

* O Γιώργος Ανδρέου είναι συνθέτης

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top