Το ξεγύμνωμα
της Κατερίνας Μαλακατέ // * Δίχως να το καταλάβει είχε έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα του χωρισμού. Τσίτωναν τα νεύρα της, όλον τον χρόνο το σχεδίαζε κι όταν πια βρήκε τον τρόπο να το ξεστομίσει, εκείνος δεν την έβρισε,
Περισσότερατης Κατερίνας Μαλακατέ // * Δίχως να το καταλάβει είχε έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα του χωρισμού. Τσίτωναν τα νεύρα της, όλον τον χρόνο το σχεδίαζε κι όταν πια βρήκε τον τρόπο να το ξεστομίσει, εκείνος δεν την έβρισε,
ΠερισσότεραΓράφει η Κατερίνα Μαλακατέ // «Εμείς τα θηρία» του Τζάστιν Τόρρες, μετ. Θωμάς Σκάσσης, εκδ. «Πατάκη», 2014, σελ. 172 «”Θέλω να μου υποσχεθείς κάτι” είπε. “Να μου υποσχεθείς ότι θα μείνεις για πάντα έξι χρονών”. “Πως;” “Είναι απλό.
ΠερισσότεραΓράφει η Κατερίνα Μαλακατέ // «Άγρια Ακρόπολη» του Νίκου Α. Μάντη. Εκδ. «Καστανιώτης», σελ. 222 Ελληνική επιστημονική φαντασία στα καλύτερά της είναι η «Άγρια Ακρόπολη» του Νίκου Μάντη. Το βιβλίο- που προς τιμήν του περιοδικού «Αναγνώστη» πήρε το
ΠερισσότεραΓράφει η Κατερίνα Μαλακατέ // «Φάλκονερ» του Τζον Τσίβερ, μετ:. Ιλάειρα Διονυσοπούλου, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 206 Όταν πριν από περίπου έναν χρόνο έπεσε στα χέριά μου «Ο Κολυμβητής και άλλες ιστορίες» του Τζον Τσίβερ ενθουσιάστηκα, αναρωτήθηκα γιατί δεν
ΠερισσότεραΞεκίνησα να γράφω το «Κανείς δεν θέλει να πεθάνει», όπως μου συμβαίνει συνήθως∙ ήξερα την πρώτη πρόταση. Από κείνη την αρχική φράση προέκυψε ένα διήγημα που έλεγε πολλά για αυτά που με απασχολούσαν- τον θάνατο, την επιμήκυνση της ζωής,
Περισσότερατης Κατερίνας Μαλακατέ // Βιβλίο λαχταριστό που δεν θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου, το «Κύριε Διοικητά» του Romain Slocombe με έβαλε σε σκέψεις μήπως έχω αδικήσει τα τελευταία χρόνια την Γαλλική λογοτεχνία και θα έπρεπε να
Περισσότερατης Κατερίνας Μαλακατέ // «Ο Σόλομον Γκάρσκυ ήταν εδώ», Μορντεκάι Ρίχλερ, μετ. Κατερίνα Γεωργιάδη, Στρατής Μπουρνάζος, εκδ. Πόλις, 2000, σελ. 686 Μια επική family saga είναι το αριστουργηματικό «Ο Σόλομον Γκάρσκυ ήταν εδώ» του Μορντεκάι Ρίχλερ. Ένα μυθιστόρημα ποταμός,
ΠερισσότεραΓράφει η Νάντια Τράτα // * «Σινική Μελάνη» του Τηλέμαχου Κώτσια, Εκδ. Πατάκη Μία γη στριμωγμένη, σαν ανεπιθύμητο παιδί, ανάμεσα σε μία χώρα που την έχασε και σε μία άλλη που δεν ξέρει τι να κάνει μαζί της.
ΠερισσότεραΤου Νίκου Ρούπα // * Κρίμα, για εκείνα που ξεκινούν απ’ τα δάχτυλά σου μα που ποτέ δε τελείωσαν με τα χείλη σου. Κρυφή η υπόσχεση σου για το δικό μου κορμί . Μικρό παράπονο. Μα η
Περισσότερατου Τάκη Κατσιμάρδου // Δεν είναι η πρώτη φορά που υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί κάποιου είδους πολεμική σύρραξη μεταξύ “μεγάλων δυνάμεων” μ΄ αφορμή ή για τη Συρία. Οπως συμβαίνει τώρα καθώς αμερικανικά, βρετανικά, γαλλικά και ρώσικα αεροπλάνα βομβαρδίζουν περιοχές της
ΠερισσότεραΤου Αλέξανδρου Αδαμόπουλου // * Χειμώνας τού 1984. Ένα βράδυ, μαζί με τη γυναίκα μου, τότε, έχουμε απλωμένες στο πάτωμα όλες τις μεσημεριανές εφημερίδες και τις διαβάζουμε προσεχτικά, συγκρίνοντας τις διάφορες δημοσιεύσεις για το ίδιο θέμα· σχετικά με
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // Γκράχαμ Γκρην «Ο ανθρώπινος παράγοντας», Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Πόλις Ο Γκράχαμ Γκρην, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της λογοτεχνίας του 20ου αιώνα [γεννήθηκε το 1904 στο Berkhamsted του Hertfordshire, στην Αγγλία, σπούδασε
ΠερισσότεραΤου Θεόδωρου Πάλλα // * Ο πίνακας είναι της Αλεξάνδρας Προβατίδου** Καθισμένος στο παγκάκι, το ένα πόδι μαζεμένο, κρυμμένο από τον μηρό του άλλου, σκυφτός, με τα χέρια να κρατούν ένα γερτό κεφάλι. Κι η μνήμη, η
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // Pierre Assouline «Γκόλεμ», Μετάφραση: Μαρίζα Ντεκάστρο, εκδ. Πόλις, σελ. 248 «Με είδες κιόλας τελειωμένον, όταν ακόμα ήμουν μάζα άμορφη’ και στο βιβλίο σου όλες ήταν γραμμένες οι μέρες που για μένα πρόβλεπες, ακόμα
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Κοφτερού // * Η Ροδούλα, συνηθισμένη να περπατά σε μονοπάτια κακοτράχαλα και χώματα σκληρά, αρχαία συστατικά του ορεινού χωριού της, παραξενεύτηκε πολύ που τα καινούργια χοντρά ανατομικά της παπούτσια – δώρο της εγγόνας της- φιλούσαν
ΠερισσότεραΓράφει ο Άγγελος Τσανάκας // * “Ξέρεις τί πρέπει να κάνεις;” ρώτησε δυνατά καθώς κοιτούσε την καύτρα τού τσιγάρου που κρατούσε ανάμεσα στα κιτρινισμένα από τη νικοτίνη δάχτυλά του, τον δείκτη και τον μέσο του δεξιού
Περισσότερατου Θεόδωρου Πάλλα // * 20 αρμαθιές κόκκινες πιπεριές επί 15 τσαρδάκια ……………………… Ένας ορίζοντας. Εγκλωβισμένα χιλιάδες όνειρα ……………………… Πρέσπες 2005 Χρήστος Δ. Παπαδόπουλος , Έναστρο Φιλοδώρημα, Το δωμάτιό του εδώ άδειο, δυο πράγματα, τρεις βλέψεις και πεταμένα
ΠερισσότεραΓράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // Ian Collins, «John Craxton. Ο αγαπημένος της ζωής, μια ελληνική ψυχή», μετάφραση Μαίρη Κιτρόεφ, εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2021. Ο Άγγλος John Craxton (1922-2009) υπήρξε ένας σημαντικός ζωγράφος του 20ου αιώνα, ο οποίος
ΠερισσότεραΓράφει ο Άγγελος Ερατεινός // * Μονή ζυγαριά Κατακαλόκαιρο Ο Γιάννης Βαγιανός, μανάβης πλανόδιος σε μια μονή ζυγαριά ζυγίζει μελιτζάνες και ζαρζαβάτια ολόδροσα Τ’ αδειάζει στην ποδιά της μάνας Δεκάρικο χάρτινο, κιτρινόχρωμο χέρια αλλάζει
ΠερισσότεραΣυνέντευξη στον Γιάννη Φαρσάρη // Ο Γιώργος Δαφέρμος* είναι ένας σύγχρονος οραματιστής μιας αλλιώτικης κοινωνίας, που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη και την έρευνα. Και νιώθει τυχερός, γιατί είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει τη θεωρία στην πράξη,
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Χωρεάνθη // Μαρία Κυρτζάκη: στη μέση της ασφάλτου, Ποιήματα 1973-2002, Ποίηση, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2005 Εις Μνήμην Ο τίτλος της συλλογής, στη μέση της ασφάλτου, σημαίνει ένα σταθερό σημείο όπου μπορεί κανείς να ισορροπήσει
ΠερισσότεραΤου Κωνσταντίνου Γυπαράκη // * 1. Αβυσσαλέα ματιά η ακόρεστη γύμνια σου προκαλεί αχαλίνωτο πόθο σε αδαείς πελταστές οι οποίοι αγνοούν την ελλοχεύουσα στύση δήγματος του λίκνου παραληρηματικού έρωτα αγκάλης του ισοσκελούς τριγώνου ομορφιάς σου. 2.
ΠερισσότεραΤου Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Ιμμανουέλ Μιφσούντ, «Εις το όνομα του πατρός (και του υιού)». Μετάφραση: Στέργια Κάβαλου. Εκδόσεις Βακχικόν. Αθήνα, 2022 «… Στην ηλικία των δεκαεννιά σου έδωσαν ένα τουφέκι με μια ξιφολόγχη
ΠερισσότεραΕπιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Νίκος Βατόπουλος «Στο βάθος του αιώνα» Ένα αφήγημα για την Αθήνα», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 280 Αναμνήσεις, βιώματα, άνθρωποι, βιβλία, κτίρια… Σε αυτό το προσωπικό αφήγημα, ο Νίκος Βατόπουλος ξετυλίγει έναν
Περισσότερα