Fractal

Ένα ποίημα: “Τ’ άστρο του πολέμου”

Της Σοφίας Δ. Αγραπίδη //

 

 

 

 

 

Τ’ άστρο του πολέμου

 

 

Α Μέρος

 

Κλείνουν ξαφνικά τα βλέφαρα του χρόνου

οι φλέβες του, αρχίζουν αίμα να κυλούν.

Ποτίζουν με αίμα αθώων, τις ανύχτωτες θάλασσες

των ονείρων που σβήνουν,

των παιδιών που σειρήνες ακούν.

Άδεια τα μονοπάτια και τ’ άνθη νεκρά,

φυλακισμένες οι σκιές, σιωπούν.

Ρημαγμένα θυρόφυλλα,

παραθύρια σφαλιστά.

Τα αστροπέλεκα καλεί,

σαν θαλασσόδαρτος ο άνεμος.

Στις βροντές, στις ρουκέτες, στα όπλα

αλαργεύει ο τόπος, η ψυχή παρακαλεί.

Απανωτά ραπίσματα , κραυγές

τα στήθια αιματόβρεχτα.

Αδυσώπητη η θυσία

στου πολέμου τις κλαγγές.

Ο ήλιος και η σκοτεινιά,

στο ίδιο ριζικό.

Βαθύς ύμνος ακούγεται

σ’ εκείνα τα στενά.

Θαρρείς και τ’ άστρο της αυγής

ποτέ δε θα φωτίσει.

Οι μοίρες να το πεθυμούν,

η φύση για να σβήσει;

 

 

Β ΜΕΡΟΣ

 

Η ζωή θα συνεχιστεί

λέει θρηνώντας μια ουράνια μορφή..

 

Ποτέ δεν παύουν να σκορπούν

αγάπη οι πονεμένοι.

Είναι μιας δέησης μορφή

που η πλάση επιμένει,

μέσα απ’ τα χαλάσματα

και πάλι ν’ ανασαίνει.

 

Αθήνα 22/10/23

 

 

 

*H Σοφία Αγραπίδη γεννήθηκε το 1968 στην Ανδραβίδα Ηλείας. Είναι απόστρατος Aξιωματικός του Σ.Ξ. Ο εθελοντισμός, οι πολιτιστικές δραστηριότητες, ο γραπτός λόγος βρίσκονται στην καθημερινότητά της. Είναι μέλος πολιτιστικών φορέων. Γράφει ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια. Συμμετέχοντας σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς έχει αποσπάσει αρκετές διακρίσεις και στις αρχές του 2021 εκδόθηκε η πρώτη της ποιητική συλλογή, με τίτλο «Ανατολή Ψυχής».

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top