Fractal

Ένα ποίημα: “Ψεύτικες ανάσες”

Του Χρήστου Θ. Παπαγεωργίου // *

 

 

ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΑΣΕΣ

 

Ζήτησα λίγο νερό

από την κόρη

που έσβηνε την δίψα της

καταμεσής

της εύφορης κοιλάδας

κι αυτή

με κοίταξε κατάματα

με ύφος βλοσυρό

και μου γύρισε την πλάτη.

 

Ζήτησα φωτιά

να ζεσταθώ

από τον γέρο ξωμάχο

που έτριβε τα χέρια του

με ικανοποίηση

στο ξέφωτο

της πρώιμης ανατολής

κι αυτός

απέστρεψε το βλέμμα.

 

Ζήτησα πιότερο κελάδημα

από τα πουλιά

που ζωγράφιζαν

επάλληλους κύκλους

σε γαλάζιο φόντο

με ασαφείς

πλην όμως υπαρκτές

διακυμάνσεις

κι αυτά

μου έγνεψαν ειρωνικά

κι απομακρύνθηκαν βιαστικά

στο βάθος του ορίζοντα.

 

Ζήτησα πρόθυμο φως

από τον ήλιο

που ταξίδευε αγέρωχος

στο χρυσοποίκιλτο άρμα του

κι αυτός

έκρυψε το πρόσωπο του

πίσω από μολυβιά σύννεφα.

 

Ζήτησα αυθόρμητο χαμόγελο

από τον μοναχικό οδοιπόρο

που χάραζε

τεθλασμένη πορεία

στις παρυφές του χρόνου

κι αυτός

διαπότισε την έρημο

με το δάκρυ του φθινοπώρου.

 

Ζήτησα απλόχερη αγάπη

από τα παιδιά

που έτρεχαν αμέριμνα

στην αυλή

με τις πέτρινες κούκλες

κι αυτά

συνέχισαν αδιάφορα

το παιχνίδι τους.

 

Ζήτησα χαραμάδα ελπίδας

από το εικόνισμα

που έστεκε αμίλητο

πάνω στο τραπέζι

της σκονισμένης κάμαρας

κι αυτό

επέμεινε πεισματικά

στη σιωπή του.

 

Βράδιασε πια…

 

Ας αρκεστώ λοιπόν

στον μακάριο ύπνο μου

που θα ντύσει

την γύμνια μου

με το μεθύσι

απατηλών ονείρων

και θα μου δώσει

ψεύτικες ανάσες

για το ξημέρωμα

της επόμενης ημέρας.

 

 

 

Χρήστος Θ. Παπαγεωργίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, με μεταπτυχιακές σπουδές, στα Τηλεπικοινωνιακά Συστήματα.  Ξεκίνησε να γράφει ποίηση πάνω στα παραδοσιακά μέτρα. Αργότερα υιοθέτησε πιο ελεύθερες φόρμες στον στίχο του, επιδιώκοντας με αυτό τον τρόπο την νοηματική του απελευθέρωση.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top