Fractal

Ο Κωστής Σχιζάκης στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

 

Κωστής Σχιζάκης: “Το Παλαιοπωλείο”, εκδόσεις 24 γράμματα, 2020

 

Καθώς βρίσκεσαι στο κέντρο του Ρεθύμνου, στον δημοτικό κήπο, κατηφορίζεις και περνάς την μεγάλη πόρτα  στον δρόμο τον κεντρικό.  Αριστερά  και ύστερα από  μερικά στενά, βρίσκεται η οδός Γοβατζιδάκη. Είναι ένας στενός δρόμος μʼ ένα – δυο μικρά ισόγεια μαγαζιά για επιδιορθώσεις ρούχων, νομίζω , προτού  φτάσεις στην αίθουσα τέχνης “Μορφές” που διατηρεί ο Ηλίας, και   επισκέπτομαι συχνά χάριν των εκθέσεων που πραγματοποιούνται εκεί….

Λίγα βήματα παρακάτω, στην απέναντι πλευρά, βρίσκεται το παλαιοπωλείο. Τις πρώτες φορές που πήγα ήταν κλειστό μιας και ήταν πάντα βραδυνές οι επισκέψεις μου στον Ηλία. Κάποτε, που το πέτυχα ανοικτό μπήκα και μέσα. Όχι τόσο για να δω αλλά για να εισπνεύσω αυτό το γνώριμο άρωμα του κλειστού παρελθόντος  στις  σάλες εκείνες που ερμητικά κλειστές,  άνοιγαν μια δυο φορές το χρόνο για να μπουν μέσα συγγενείς και γλυκά.

Αυτή ήταν η αρχή. Η έμπνευση σαν να λέμε.

Βιάστηκα να τη βάλω στο χαρτί. Μην ξεχαστεί. Δεν είχα καν αποτελειώσει τις “Παιδικές ασθένειες”, το βιβλίο που ακολούθησε τον Φταίχτη  κι άρχισα  να ονειροπολώ το δικό μου στενό δρομάκι όπως το ήθελα για τις ανάγκες της ιστορίας που μόλις άρχιζε. Είχε το ίδιο πλάτος και την ίδια μορφή μόνο που επέλεξα ένα νεοκλασικό αρχοντικό με κήπο να κλείνει τη συνέχεια του δρόμου και να  μετατρέπει το στενό, σε αδιέξοδο.

Αφού έστησα το σκηνικό, αμέσως μετά άρχισα να μελετώ τους χαρακτήρες των κατοίκων και το πως θα ταίριαζαν μεταξύ τους.  Ήταν  μια μικρή γειτονιά  αυτό που είχα κάνει και για μια στιγμή άρχισα να το συγκρίνω με το 10. Ο καθʼ ένας θέλει να αποφύγει συνειρμούς με κάτι άλλο ,ιδιαίτερα μάλιστα,όταν το πρότυπο που έχει υπόψη του είναι και εξαιρετικά επιτυχές .

Διέφυγα όμως τον κίνδυνο δίδοντας  διέξοδο στους ήρωές μου. Φρόντισα να τους ταξιδέψω αρκετά, κι ακόμα να τους βγάλω εκτός των ορίων της χώρας.  Σʼ αυτό, με βοήθησαν οι μνήμες.

Τα πλάνα που περιέγραψα ήταν οικεία. Παρ όλο που ποτέ δεν υπήρξε καμιά ομοιότητα με την απολύτως επίπεδη ζωή μου, ήξερα να τριγυρίζω και να συνθέτω τοπία, διαμερίσματα, μαγαζιά και  χώρους κοινωφελείς, χωρίς κανένα δισταγμό παρά με περισσή  χαρά  δεδομένου ότι ξανάβρισκα εικόνες του παρελθόντος προσφιλείς για να τις αναπτύξω όπως θα βόλευε τους ήρωες του μυθιστορήματος.

 

 

Οι φίλοι μου λένε ότι γράφω  κινηματογραφικά. Εννοούν πιθανότατα ότι σκηνοθετώ  εικόνες που διαδέχονται η μια την άλλη δίδοντας εύκολα και γρήγορα αισθητικό και συναισθηματικό αποτέλεσμα. Ίσως έχουν δίκιο. Σκαρφίζομαι σκηνές και διαλόγους  και κάνω κλακ στην κάθε σκηνή για ν҆ αρχίσει. Καμιά φορά έχω την ανάγκη μοντέλου ,όπως ο ζωγράφος,  ώστε να δω και να αποδώσω τις σωστές αναλογίες του δράματος. Φαντάζομαι και ηθοποιούς να κάνουν αυτή τη δουλειά, όχι κατʼ ανάγκην επαγγελματίες…Ανθρώπους κοινούς,  χαρακτήρες ταιριαστούς, που να μπορούν ν αποδώσουν τον κάθε ρόλο.

Το έργο αυτό είναι πολυπρόσωπο.  Περιόρισα το σκηνικό δράσης μου σε εφτά-οκτώ σπίτια και τρία- τέσσερα ακόμα  στο εξωτερικό. Μπορεί να φανταστεί κανείς  τι θα γινόταν αν έπαιρνα ένα μεγαλύτερο ακόμα πλαίσιο… Έμεινα σʼ αυτό,  για τον λόγο ότι δεν ήθελα να επεκταθώ περισσότερο. Μʼ ενοχλεί η κοιλιά στο έργο. Προσέχω πάντα να μην συντελεστεί. Τη θεωρώ βάρος. Όπως και στην πραγματικότητα. Αφαιρεί γοητεία.  Παρασύρομαι από τον ρομαντισμό. Όποτε βλέπω να κυριαρχεί σπεύδω να τον πολεμήσω  με την ωμότητα  που με διακρίνει. Μʼ αρέσει αυτό. Ζυγιάζει τα πράγματα και τα εξισορροπεί.

Πίσω μου έχω ακόμα δυο βιβλία. Δεν ξέρω πότε θα εκδοθούν και αν. Ίσως…Εξακολουθώ και γράφω.  Έχω ευκαιρίες και πρόγραμμα  που εκτελώ. Υπάρχουν εμπόδια, όμως και που δεν υπάρχουν.  Με την γραφή ξεχνιέμαι ή βάζω το μυαλό μου στην πρίζα να δουλεύει για ήρωες φανταστικούς.  Μʼ αυτό τον τρόπο ξαναζώ. Βλέπετε, ανήκω στους ηλικιωμένους συγγραφείς που εκπορνεύουν τη μνήμη τους. Έως τότε… Σας ευχαριστώ πολύ.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top