Fractal
Home / Ποιήματα / Αδημοσίευτα ποιήματα του Χρήστου Νιάρου
14/12/2022, 12:19 πμ

Αδημοσίευτα ποιήματα του Χρήστου Νιάρου

Γράφει ο Χρήστος Νιάρος //

 

 

 

 

Παλιές φωτογραφίες σαν ιστορίες

 

Οι παλιές φωτογραφίες χαμηλόφωνα σιωπούν γύρω σου,

μα όταν υψώνουν το ανάστημά τους στο ασπρόμαυρο τοπίο των ονείρων ,

με μια σιγουριά κοφτή σαν ματιά που σε καρφώνει,

στις νύχτες που πάνε να ξεφτίσουν,

είναι μια συντροφιά αυθεντική,

και σε αυλές που μυρίζουν χρώματα σε βγάζουν οι ιστορίες τους.

Πληγές χαρές,

πολλά παιδιά κάνανε τότες σου λένε,

και εδώ φεύγανε για ταξίδια ξενιτιάς,

εδώ ήτανε φαντάροι και νύφες.

Και συνεχίζουν σε μια άλλη σελίδα,

Σαν παιδιά που μεγαλώσανε με ένα άχ στα τραγούδια και με ήλιο μπόλικο στο πιάτο τους

και αυτό ήταν αρκετό για τα Κόκκαλα και την ανάπτυξη.

Μα και η νύχτα δεν μας έσκιαξε,

λέγανε και λένε,

μια γειτονιά η αλφαβήτα μας,

μάτια ορθάνοιχτα είχαμε στο καιρό και στους χειμώνες.

Και όταν λιώναμε την πέτρα, λιώναμε και τον καημό,

με τα μικρά μας ονόματα ιστορίες φτιάχναμε.

Με τις παλιές φωτογραφίες ξεφυλλίζοντας τον αέρα τους,

μπορείς και να ονειρεύεσαι τι λένε τα χείλη,

μα και ποιά μονοπάτια διαβήκανε τα χνώτα τους

και ποιό ουρανό αγάπησαν,

οι πείνες και οι δίψες τους σε γεννήσανε.

Προτού όμως κλείσεις και τα μάτια σου,

θα σε ξανά επισκεφτούν,

και μια και δυο φορές οι ιστορίες τους.

Προτού κλείσεις το φώς της κάμαρης,

ιστορίες λένε οι παλιές φωτογραφίες με τους τέσσερις τοίχους σου.

 

 

 

Ωδή

 

Στο απόρθητο φώς του καλοκαιριού,

τι άλλο να κουρσέψω αφού και το φεγγάρι σε μακραίνει.

Μα κυρίως που να κρύψω τον ίσκιο μου,

στην ερημιά του την άδεντρη,

που μόνο η άμμος του πελάγους,

είναι ο θησαυρός στα δάχτυλα.

Τίποτε κρυμμένο στην φυγή της νύχτας και με μια ωδή χωρίς πόθους,

σαν αεράκι στην πλάτη μου γαντζώνονται,

οι παρομοιώσεις και οι τόσες τους μεταφορές.

 

 

 

Αφηρημένο τεκμήριο

 

 

Προς το παρόν,

το παρελθόν και το μέλλον των αφηρημένων λέξεων,

θα τους δώσω μια ακόμη ευκαιρία να ενηλικιωθούν.

Έχω μια βεβαιότητα ότι θα συναντηθούμε,

Φερ’ ειπείν σε κάποια πρόταση τυχαία και τεκμηριωμένα,

τα να και τα θα τους, ανάγκες και ράφια της κουζίνας γεμίζουν.

Και όταν δώσουν και τα χέρια στις παραγράφους των συμφραζόμενων,

εξ ορισμού,

εδώ το κόμμα, μέτρα και ρυθμοί πιο κάτω,

μια τρυφερότητα ωριμότητας τους στο μελάνι των γραπτών θα μείνει να με κοιτάει.

Και αν η πολύ συναισθηματική φόρτιση των νοημάτων τους

επιπλέει στο χαρτί των λογισμών,

με κατανόηση και συνοπτικές διαδικασίες,

οι χάρτες της καρδιάς οσμίζοντας και τις εικασίες τους,

σβήνουν τα ρήματα της παθητικής φωνής τους με τέτοιο αυθορμητισμό,

που όλοι μας μείναμε άφωνοι.

Όλοι οι χρόνοι με το καιρό τους,

είναι ένα και το αυτό

 

 

Μελβούρνη

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top