Διήγημα: “Πηνελόπη”

Tου Θόδωρου Σούμα //

Στην Ειρ.Α.

 

Πηνελόπη

Σε μια ωραία κωμόπολη στα ανατολικά της Κεφαλλονιάς, στη δεκαετία του ’80, ζούσε μια οικογένεια με δυο παιδιά, την οκτάχρονη, όμορφη και ξανθιά Πηνελόπη, που οι δικοί της την φώναζαν χαϊδευτικά και Πηνελοπούλα και τον μικρότερο αδελφό της Γεράσιμο, πέντε ετών. Ο πατέρας της κ.Ικάριος Κωνσταντάτος, ένας ωραίος, καστανόξανθος και ψηλός άντρας, επειδή δεν έβρισκε καλή δουλειά ώστε να θρέψει τα δυο παιδιά του και τη γυναίκα του, αποφάσισε να ξενιτευτεί για να δουλέψει σε ένα εργοστάσιο της Μερσεντές στη Γερμανία. Οι δυο γυναίκες που άφησε πίσω του σε αμηχανία, στεναχωρήθηκαν πολύ με το φευγιό του. Μα στεναχωρήθηκαν ακόμη περισσότερο όταν μετά από δύο χρόνια ο Ικάριος τους έστειλε ένα γράμμα που τους έγραφε πως βρήκε άλλη γυναίκα στα ξένα και από του λοιπού θα κράταγε τα χρήματα που έβγαζε για να φροντίζει αυτήν… Δεν τους είπε καν ποιας εθνικότητας ή φυλής ήταν! Η Πηνελόπη, ακόμη πολύ μικρή, ένιωσε μεγάλη θλίψη και η μητέρα της ακόμη περισσότερη. Του έστειλαν πολλές κατάρες κατά πάνω στο κεφάλι του, του ύπουλου, άπιστου κι ασυνεπούς άντρα…

Η Πηνελόπη μεγάλωσε χωρίς πατρική επίβλεψη, σαν ένα αισθησιακό αγοροκόριτσο της φύσης, να παίζει πολεμικά παιχνίδια, ξιφομαχία με ξύλινα σπαθιά που έφτιαχναν οι ίδιοι και στακαμάν, με τον αδελφό της και τους φίλους του. Όταν όμως έγινε δεκαπέντε ετών, όμορφη, με γεροδεμένη κορμοστασιά και διαγραφόμενους μηρούς και γλουτούς, τα αγόρια την έβαζαν στο μάτι, απροστάτευτη όπως ήταν από πατέρα, για λογιών-λογιών χάδια. Το καθοριστικό όμως ήταν πως ο εικοσάρης ξάδελφός της την πασπάτευε συνέχεια και της έβαζε χέρι, που γινόταν ολοένα και θρασύτερο. Έτσι η ηρωίδα μας άρχισε να διεγείρεται και να μεστώνει. Οι ορμές, οι ορέξεις και οι ανάγκες της ξύπνησαν γρήγορα, επιδιώκοντας να την κάνουν γυναίκα. Και στα δεκαέξι της την ξεπαρθένεψε ένας νόστιμος, μελαχρινός νεαρός εικοσιενός χρόνων που δούλευε στο μεγάλο εμπορικό της κωμόπολης. Η πρώτη φορά δεν της φάνηκε ιδιαίτερα καλή· μα η συνέχεια προοιωνιζόταν πολύ καλύτερη και ηδονική.

Η Πηνελόπη πηγαινοέρχεται κάθε εβδομάδα στο Αργοστόλι για δουλειές της οικογένειας. Κρατάνε με τη μητέρα της ένα μπακάλικο στην κωμόπολή τους, γι’ αυτό η Πηνελόπη πηγαίνει συχνά στην πρωτεύουσα του νησιού με το παλιό αμάξι τους για να φέρει τις προμήθειες, τα προϊόντα που θα πουλήσουν από το μαγαζί. Μετά τις αγορές της, που επιτελεί με επιτηδειότητα, οικονομία και λογική, κάνει βόλτες στη μεγάλη πλατεία και στους κεντρικούς δρόμους του Αργοστολίου, φορώντας τα καλύτερα, κομψότερα ρούχα της, που αναδεικνύουν την υπερήφανη ομορφιά της κατατομής και του ευθυτενούς κορμιού της.

Στα σούρτα φέρτα της συναντά συνήθως έναν όμορφο, μελαχρινό άντρα με ρωμαλέο κορμό, καλοσχηματισμένα αθλητικά πόδια όταν κυκλοφορεί με σορτς στη ζέστη του καλοκαιριού, πλούσιο, σγουρό μαλλί, μεγάλα καστανά μάτια, σίγουρο κι αγέρωχο ύφος και εξεταστικό, πονηρό βλέμμα. Βλέμμα που εξετάζει δηλαδή κυρίως τις ωραίες γυναίκες που περνούν. Η Πηνελόπη, ζωηρή κι αισθαντική, με ανασηκωμένο μέτωπο και σχεδόν υπεροπτικό πρόσωπο, με μαύρα φρύδια πιο σκοτεινά από το μαλλί της και καλλίγραμμες γάμπες, συνολικά γυμνασμένο σώμα, περιφέρεται αργά και νωχελικά, σχετικά κοντά του. Γνωρίζει πως ο λίγο μεγαλύτερός της Οδυσσέας Σταματελάτος είναι γιος ενός πλούσιου έμπορα και προύχοντα της Κεφαλλονιάς. Μήπως η ωραία τίγρις περιτριγυρίζει τον ωραίο και εύπορο νέο, ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο, ο Οδυσσέας να έχει εντοπίσει και να εποφθαλμιά την γοητευτική κόρη;

Έτσι κι αλλιώς γνωρίζονται κάποια στιγμή κανονικά, ερωτεύονται δυνατά ο ένας τον άλλο, και μετά από εννιά μήνες παντρεύονται. Στο σπίτι του Οδυσσέα, ο πατέρας του Λαέρτης αμφισβητεί την ορθότητα του γάμου του, μα τελικά όλη η οικογένεια υποκύπτει στη γοητεία της Πηνελόπης, που με τις ματιές της, το στήσιμο του σώματός της και τη συμπεριφορά της, διαψεύδει το ότι αποσκοπούσε σε έναν γάμο συμφέροντος με έναν άντρα από καλό σόι. Άλλωστε ο Οδυσσέας καταλήγει να την αγαπήσει τρελά, κι αυτή του ανταποδίδει το πάθος. Η Πηνελόπη διαχειρίζεται με ευφυΐα και μυαλό τα οικονομικά του σπιτιού και δεν πέφτει σε περιττές, νεοπλουτίστικες σπατάλες στο στήσιμο του καινούργιου, του δικού τους, άνετου σπιτικού.

Ο Οδυσσέας, ένα όμορφο πλουσιόπαιδο, που πορεύεται βασισμένο στα πολλά χρήματα του πατέρα του, αρχίζει να ταξιδεύει για μπίζνες, για τις δουλειές των επιχειρήσεών τους, αρχικά στην Ευρώπη. Όταν βρίσκει χρόνο μετά τις οικονομικές δραστηριότητές του, επιδίδεται στην αναζήτηση γυναικών για σεξ. Λεφτά έχει πολλά για διευκόλυνση της διαδικασίας και για τόνωση της έλξης που τους ασκεί η αρρενωπή εμφάνισή του. Αργότερα ταξιδεύει για τις επιχειρήσεις του στην Αμερική, ακόμη και στην Αφρική. Εκεί γνωρίζει και τις μαύρες, πιο γήινες γυναίκες, που πολύ φτωχότερες, υποκύπτουν πιο εύκολα. Τους δίνει χρήματα και κοσμήματα. Διατηρεί όμως και δυο κανονικές, περιστασιακές ερωμένες, μια στη Μασσαλία και μια στο Μιλάνο, που δεν του ρουφάνε τα λεφτά, γιατί είναι ανεξάρτητες οικονομικά. Όλες αυτές οι γυναικοδουλειές αποτελούν, λογικά, μέρος και συνέχεια των καρπών και των ανέσεων των ταξιδιών του.

Η φρέσκια αλλά και δυναμική Πηνελόπη παραμένει στο νησί περιμένοντάς τον. Κάνει με επιμέλεια τις δουλειές του σπιτιού και επιβλέπει εν απουσία του Οδυσσέα τις δυο επιχειρήσεις του ώστε να δουλεύουν κανονικά όσο λείπει στο εξωτερικό. Η Πηνελόπη δεν είναι μόνο μια καλή νοικοκυρά που φροντίζει το σπίτι και μαγειρεύει, μα βρίσκει και τον χρόνο να διακπεραιώνει επαρκώς τον ρόλο της επιστασίας των δύο επιχειρήσεων εισαγωγών-εξαγωγών της οικογένειας Σταματελάτου, που έχουν την έδρα τους στο Αργοστόλι.

Επειδή όμως ο άντρας της λείπει συνέχεια, αρχίζουν να την περιτριγυρίζουν διάφοροι υποψήφιοι γκόμενοι, φλερτάροντάς την, για να την πηδήξουν ή να τα φτιάξουν μαζί της. Η Πηνελόπη, μεσ’ στη μοναξιά της, κολακεύεται κάπως και παίζει λιγάκι με τους πιο ευπαρουσίαστους και σοβαρούς από αυτούς, δηλαδή μ’ αυτούς που μια γυναίκα μπορεί να τους πάρει στα σοβαρά αν πρόκειται για ερωτοδουλειά. Απηυδισμένη, όμως, από τις συνεχείς απουσίες του Οδυσσέα και έχοντας πια ακούσει τις φήμες και τα κουτσομπολιά, και μαθαίνοντας πως αυτός διασκεδάζει και ξενοπηδάει στο εξωτερικό, αρχίζει να μελαγχολεί. Η κατάθλιψη αρχίζει να καταλαμβάνει σιγά-σιγά, το κορμί της και τον νου της, την αδικημένη ψυχή της. Αυτή μια τόσο σαγηνευτική και δροσερή, νέα γυναίκα, με παράστημα ελαφίνας, συν το κοφτερό και αποφασιστικό μυαλό της, να την πάθει έτσι από έναν ανεύθυνο, έναν τυχοδιώκτη, έναν έστω ωραίον έμπορο, σαν τον Οδυσσέα… Είναι σίγουρα άδικο. Αυτός βγάζει τα μάτια του με διάφορα νεαρά πορνίδια ή μη, και αυτή κάθεται σε ένα απομονωμένο νησί να τον αναμένει, σαν τυραννισμένη γυναίκα γερο-ναυτικού. Μετά από κάποιες απανωτές επισκέψεις του παθολόγου γιατρού στο πλούσιο σπίτι τους, κυκλοφορεί η φήμη, ίσως και ανυπόστατη, πως η Πηνελόπη έκανε μια απόπειρα αυτοκτονίας πίνοντας πάρα πολλά χάπια. Βέβαια δεν απεβίωσε και η φήμη δεν επιβεβαιώθηκε με σιγουριά. Παρ’όλο που την άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά από πρώτο χέρι, ομολογώ πως δεν την πολυπίστεψα γιατί η Πηνελόπη ήταν μια δυναμική, θεληματική και όμορφη γυναίκα, που θα μπορούσε τελικά να έριχνε τα δίχτυα της σε όποιον άλλον άντρα επιθυμούσε, ξεχνώντας τον καλομαθημένο και εγωιστή Οδυσσέα, φέρνοντας επιτυχή για την ίδια, κατακτητικά αποτελέσματα…

Mε τα πολλά, μεσ΄την απογοήτευσή της, αποφασίζει να ενδώσει σε κάποιον συμπαθή και εμφανίσιμο άντρα που την φλερτάρει, τον Αμφίνομο, καθηγητή του Γυμνασίου. Είναι εργένης, και η Πηνελόπη πηγαίνει κρυφά στο σπίτι του συχνά, για να κάνουν έρωτα. Ενώ δεν το περίμενε, η απόλαυση που συνοδεύει τις περιπτύξεις και συνευρέσεις τους είναι απρόσμενα μεγάλη. Αποφασίζει, επιστρατεύοντας όλη τη λογική της, να μην κάθεται αδρανής να περιμένει τους μήνες που θα βρίσκεται στην Κεφαλλονιά ο καλοπερασάκιας κι εγωκεντρικός Οδυσσέας, παρ’όλο που τον αγαπά ακόμη. Μα πόση σχέση έχει η προσωπική ηδονή με την αγάπη προς έναν άλλο ή τους άλλους γενικότερα; Αυτή η αγάπη δεν λειτουργεί για την στερημένη ηρωίδα μας παρά ως εμπόδιο. Αποφασίζει λοιπόν να σφίξει την καρδιά της και να το παραμερίσει.

Η ανεπηρέαστη από το αίτημα της αγάπης, σχετική απόφασή της ισχυροποιείται όταν μετά από τέσσερις μήνες τα χαλάει με τον Αμφίνομο μάλλον για ασήμαντη αφορμή, από παρεξήγηση. Δεν αργεί να υποχωρήσει στο φλερτ ενός άλλου, δυνατού και μεγαλόσωμου άντρα, του Αντίνοου. Αυτός αποδεικνύεται ακόμη καλύτερος από τον Αμφίνομο στο κρεβάτι, ναι μεν ψυχρότερος συναισθηματικά, μα ίσως γι’ αυτό πιο αποτελεσματικός κι ωμός στο σεξ, χωρίς κανένα τρακ, τακτ και ενδοιασμό να της κάνει το οτιδήποτε, την πιο πρόστυχη, βρώμικη και ηδονικότερη πράξη στο κρεβάτι, χωρίς συναισθηματικές ανασχέσεις. Η δική μου γνώμη, που δεν χωνεύω τους βαρβάτους κίλερς στο σεξ, είναι διαφορετική, μα ποιος και κυρίως ποια νοιάζεται για τη γνώμη μου;

Στο πεντάμηνο επάνω παρουσιάζονται προβλήματα, γιατί η γυναίκα του Αντίνοου κάτι παίρνει χαμπάρι, η στάση του είχε αλλάξει στο σπίτι κι οι γυναίκες έχουν ακονισμένη διαίσθηση και βλέπουν τι συναισθήματα κυκλοφορούν στον οίκο τους. Η Ρούλα μπαίνει σε υποψίες, οπότε ο Αντίνοος, για να μπορεί να συνεχίσει να πηδάει στο μέλλον, υποχρεώνεται να βάλει τέλος στη σχέση τους, κρίμα.

Εν τω μεταξύ ο Οδυσσέας πηγαινοέρχεται από την Κεφαλλονιά στις ξένες χώρες όπου έχει δουλειές και τούμπαλιν, χωρίς να δίνει πολλή σημασία στη γυναίκα του, δεν υποπτεύεται κάτι, γιατί θεωρεί την αγάπη της και την πίστη της δεδομένες. Τα ήθη της Κεφαλλονιάς είναι ακόμη σχετικά συντηρητικά και οι γυναίκες σέβονται ακόμη την πατροπαράδοτη ηθική. Μόνο όσες χαρακτηρίζονται πουτανάκια και προδότριες τολμούν να προχωρήσουν σε απιστίες. Έτσι ο Οδυσσέας συνεχίζει στο δρόμο του, με τις μισοανεύθυνες μα ηδονιστικές, εξωστρεφείς συνήθειές του. Άλλωστε είναι ο άρχοντας του σπιτιού και ένας από τους οικονομικούς παράγοντες του νησιού, τι εμπόδιο να μπει μπροστά του;

Δεν κάνουν σπάνια έρωτα με την Πηνελόπη, τουναντίον, γιατί είναι και οι δύο όμορφοι, ελκυστικοί και ποθητοί. Η Πηνελόπη τελικά συλλαμβάνει παιδί από τον έρωτα που κάνει με τον Οδυσσέα. Σε εννιά μήνες το γεννάει, είναι ένα γλυκό αγοράκι, που το ονομάζουν Τηλέμαχο. Στην αρχή, τον πρώτο καιρό ασχολείται πολύ μαζί του, με τη βοήθεια μιας γυναίκας που προσλαμβάνουν για το παιδί. Σταδιακά η Ευρύκλεια θα ασχοληθεί περισσότερο με τον μικρό Τηλέμαχο, θα αναλάβει σε μεγάλο βαθμό το μεγάλωμά του, απελευθερώνοντας πολύ την Πηνελόπη, που θέλει πάντα να ασχολείται με πράγματα έξω από το σπίτι, να εργάζεται, ακόμη και να φλερτάρει, και όχι να μουχλιάζει και να μαραγκιάζει κλεισμένη και περιορισμένη στις δουλειές του μεγάλου, πλούσιου σπιτιού τους.

Όταν το αγοράκι φτάνει στα τριάμισι και αφού ο Οδυσσέας ξαναφύγει, η Πηνελόπη ψάχνοντας διακριτικά και μάλλον όντας εξίσου δεκτική στα φλερτ όσο την παλιότερη περίοδο, εντοπίζει έναν άλλο γοητευτικό κι ωραίο άντρα, έναν ελεύθερο, σαρανταπεντάρη μικρέμπορο. Τα πηδήματά τους κάνουν το κρεβάτι του να τρίζει και τελικά το ξεχαρβαλώνουν. Είναι κι αυτός ισχυρός στο κορμί, έμπειρος και θρασύς μπήχτης.

Η Πηνελόπη έχει πια αποκτήσει τη δική της πείρα και κάνει ορισμένες, δικές της σκέψεις. Σκέφτεται πως όταν ένας άντρας την τοποθετεί σε έναν ιερό θρόνο, σε ένα μεγαλοπρεπές βάθρο, την σέβεται μάλλον περισσότερο από ό,τι πρέπει ώστε να μπορέσει να της προσφέρει μερικά καλά πηδήματα, περισσή ηδονή και οργασμούς. Μα ας είναι, ο καθένας και τα χαρίσματά του, ο καθένας με τον χαρακτήρα του. Η Πηνελόπη παύει πλέον να είναι φοβερά επιλεκτική, δεν χρειάζεται καν να είναι ιδιαίτερα ωραίοι ή έξυπνοι, η δική της εξυπνάδα και πονηριά φτάνει για δύο, άσπρος γάτος, μαύρος γάτος, στο σκοτάδι όλοι ίδιοι, αρκεί να έχουν πουλί, που σε χοντρές γραμμές να λειτουργεί, στόμα και δάχτυλα, δηλαδή να ξέρουν να χρησιμοποιήσουν στο έρωτα το σώμα τους και τα μέλη του (αυτό της το εξήγησε μια πενηνταοκτάχρονη, σοφή και γοητευτική κυρία από την Αθήνα). Μα πολύ πονηρός είναι κι ο Οδυσσέας, με τις ματσακονιές και τις ευφυείς μεθόδους του να βγάζει λεφτά και γκόμενες. Έλεγε: “Για να εξασφαλίσεις λεφτά και γυναίκες, πρέπει να κάνεις σοβαρή επένδυση σ’ αυτούς τους τομείς!”.

Μα όπως εγώ έμαθα κάποτε, στο σεξ το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται… Είχα κάποτε έναν παμπόνηρο φίλο γυναικά, υπήρξε ψηλός και δυνατός, ήταν και θεωρούσε, σιωπηρά, τον εαυτό του τον κύριο Γαμάω! Αυτός όλο έριχνε την τάδε, πήδαγε τη βήτα, ξέσκιζε την α παντρεμένη, κωλομπάρευε την β νεαρή παρθένα και ούτω καθεξής… Κόμπαζε για την εξυπνάδα και την ταχεία εξυπηρέτηση κι αποτελεσματικότητά του με τα θηλυκά, μόνο αυτός και κάποιοι άλλοι ελάχιστοι εκλεκτοί κατάφερναν να τις ρίχνουν τόσο άνετα και σε μεγάλους αριθμούς! Για να μη σας τα πολυλογώ, κάποτε μεγάλωσε και θέλησε να παντρευτεί. Βρήκε μια νοστιμότατη και ξύπνια Πατρινιά, με καλό και οικονομικά αποδοτικό επάγγελμα. Ήταν κατευχαριστημένος ο κύριος Γαμάω, πήρε γυναίκα με πολλά προσόντα, καλή δουλειά, ομορφιά και χρήματα! Ενώ μάλιστα αυτός είχε λίγα λεφτά. Έλα όμως που η κοπέλα αποδείχτηκε πως εκτός των άλλων ήταν πολύ τραβηχτική και ερωτική; Είχε πολλή επιτυχία στους άντρες και τους τραβούσε σαν τη μύγα το γάλα. Είχε βγάλει πολύ θετική και θελκτική φήμη στα αρσενικά και τα έκανε να της την πέφτουν μαζικά (η φήμη των γυναικών στο άθλημα του σεξ παίζει σημαντικό ρόλο γιατί οι πληροφορίες και τα σχόλια συνεχώς κυκλοφορούν “μυστικά”, από στόμα σε στόμα.) Μάλλον ήταν φλογερή, διψασμένη, γεμάτη ενέργεια και τόλμη στο κρεβάτι, οι φήμες έλεγαν πως γνώριζε από πείρα πολύ καλά τις τεχνικές, τα έκανε όλα, έπαιρνε πρωτοβουλίες στο σεξ και έλιωνε τους άντρες σαν κερί στο γαμήσι. Ο φίλος μου υπέφερε δίπλα της, όχι πως πίστευε στη μονογαμία και στην πιστότητα με όσα είχε προηγουμένως κάνει με παντρεμένες, ζευγαρωμένες σε σχέση, φοιτήτριες κι ελεύθερες, συνέχισε να κάνει έρωτα μαζί της, μα ο εγωισμός του είχε πληγωθεί πολύ, ακόμη περισσότερο που τα οικονομικά του είχαν πολύ χειροτερέψει, και θέλοντας και μη αναγκαζόταν ακόμη και για οικονομικούς λόγους να ανέχεται τα πολλά ξενοπηδήματά της, τσιλιμπουρδίζοντας κι αυτός, πολύ λιγότερο όμως γιατί ήταν μεγαλύτερός της και είχε καταπονηθεί… Μα ας μην απελπιζόμαστε, τα πράγματα της ζωής πάντα αλλάζουν, τα χρόνια πέρασαν και οι δύο γόητες σύζυγοι μεγάλωσαν και βαρέθηκαν αρκετά το σεξ. Η γυναίκα μείωσε έως σταμάτησε τα ξενοπηδήματα, ή μάλλον τα πηδήματα νέτα σκέτα, μεγάλωσε και κουράστηκε κάπως. “Ας γαμηθεί και καμιά άλλη” έλεγε. Γι’ αυτό, πάντως, εγώ μουρμουράω πάντοτε για το σεξ πως το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται, καλύτερα να μην έχεις μεγάλες φιλοδοξίες και προσδοκίες από τον έρωτα, να μη φλερτάρεις ή πηδάς, ώστε να μη διαψευστείς κατόπιν από καμία, να μη τρως πολύ, να μη πίνεις, να μη καπνίζεις, να μη ξενυχτάς και να μη πηγαίνεις σε μπαρ, σκυλάδικα, κωλάδικα, στριπτιζάδικα, τσιπουράδικα και ταβέρνες (ανεβάζουν τη χοληστερίνη) και πορνεία, και έτσι θα μπορέσεις να ζήσεις πολλά, υγιή και ήρεμα χρόνια! Αλλά είπαμε, ποιος με ακούει εμένα;

Ίσως κι η Πηνελόπη να είχε φθάσει σε αντίστοιχα συμπεράσματα, όμως επειδή ακόμη την έπαιρνε, άλλαξε ακόμη αρκετούς εραστές και εισέπραττε πολλή ηδονή. Μέχρι και τρία αυτοσχέδια φλερτ από γυναίκες τουρίστριες που γνώρισε τυχαία, δέχτηκε, μα δεν το προχώρησε, μόνο ως τα χάδια έφτασε, σε κάτι απόμερα beach bar με χορευτική μουσική ή στην έρημη παραλία με το μπικίνι. Έκανε μάλιστα σχέση με έναν ακόμη παντρεμένο άντρα, τον ενδιαφέροντα, συμπαθητικό και εύπορο, μα πολυλογά Ευρύμαχο, έναν γιατρό καρδιολόγο, με τον οποίο κάνανε καλή, διασκεδαστική παρέα και έτρωγαν μαζί σε απόμερα ταβερνάκια. Παράλληλα δούλεψε με συνέπεια, εργατικότητα και μεράκι στις δύο οικογενειακές επιχειρήσεις, διευθύνοντάς τις στο νησί, ταυτόχρονα με την εξωτερική δουλειά που έβγαζε ο πολυμήχανος Οδυσσέας. Ούτε αυτός έκοψε τα πηδήματα εκτός σπιτιού, έκανε τώρα πια, εδώ και καιρό, πολλά επαγγελματικά, εμπορικά ταξίδια στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στην Πάτρα, στην Κρήτη, στη Λάρισα και βέβαια στον Πειραιά. Αμελήσαμε όμως να πούμε πως όταν γύριζε στο Αργοστόλι, το νυφικό, διπλό κρεβάτι τους είχε την τιμητική του. Εμπλουτισμένοι κι οι δυο από τις εμπειρίες τους με άλλους, απολάμβαναν με την ψυχή τους τον έρωτα που έκαναν, όχι τόσο συχνά, και έτσι δεν είχαν κορεστεί ποτέ. Το μόνο κακό ήταν πως ένιωθαν και λίγο μίσος ο ένας για τον άλλο στο βάθος της καρδιάς του, ο Οδυσσέας ειδικά γιατί το αυτί του είχε πιάσει κάποιες δυσάρεστες φημολογίες.

Τελικά η Πηνελόπη θα απελευθερωθεί ηθικά και θα γίνει σταδιακά, και συνειδητά, πολυγαμική και ηδονόχαρη, καθόλου δεσμευμένη πλέον από το κλέος, την περιουσία, το κύρος και την αναγνώριση, στην Κεφαλλονιά, του σπουδαίου συζύγου της και την οικογενειακή υποχρέωση να τον αναμένει, αλλά αντιθέτως. Και καλά έκανε. Άδραξε τη μέρα! Πέρασε έτσι καλύτερα από ότι θα περνούσε με πιστότητα, αποκλειστικότητα και υπακοή, ένα μεγάλο μέρος της ζωής της πριν να μεγαλώσει και να μαραθεί από τα άγχη και τις οικογενειακές, σπιτικές κι επαγγελματικές εργασίες.

Υποχρεώθηκε από τη ζωή, τις ανάγκες και τις ορέξεις της σάρκας της και τους ζωντανούς, ανδρικούς πειρασμούς γύρω της, τις προκλήσεις και τα φλερτ των αντρών, δίπλα σε τόσα πολλά αντρικά ερεθίσματα, τους μνηστήρες που την περιτριγύριζαν, από τους διεγερτικούς υποψήφιους εραστές, στους οποίους νομοτελειακά, από την προσταγή του ολοζώντανου κορμιού της και των ερεθιστικών ερωτικών σκέψεών της πως θα δρέψει οργασμούς, να υποκύψει και να γίνει, βαθμιαία, πλήρως διαθέσιμη για σεξ. Να γίνει “εύκολη” ή “αχόρταγη” ή “ερωτομανής” όπως το ονομάζουν οι σεμνότυφοι αστόχαστα, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τις συνθήκες ζωής και την ψυχολογία της συγκεκριμένης γυναίκας. Οι άξεστοι, μάτσο άντρες χωρίς τρόπους και ευγένεια, σαν μιλούν μεταξύ τους στα κρυφά, τη λένε επιθετικά “τσουλάκι”, χωρίς όμως να παύουν να την ποθούν και να επιθυμούν να επωφεληθούν από την ερωτική δοτικότητά της. Μια φίλη μου, πάντως, ωραία εξηνταπεντάρα ψυχολόγος, που είχε πάει και πήγαινε ακόμη με πολλούς, μου είπε μια βραδιά σε ένα σινεμά, πως οι άντρες αποκαλούν πουτάνα όποια γυναίκα πάει με πολλούς, και καριόλα αυτή που πάει με πολλούς εκτός από τους ίδιους!

Ο Οδυσσέας επιστρέφει από ένα μεγάλο επιχειρηματικό ταξίδι του στην Σκανδιναβία, στη Σουηδία και τη Δανία. Εκεί έκανε σεξ με μερικές ξανθιές, ομορφοκαμωμένες και ψηλές Σκανδιναβές. Γύρισε κουρασμένος.

Αφού γυρίσει στην Κεφαλλονιά και στο μεγάλο σπιτικό τους, διαισθάνεται έντονα πια, από τις μυρωδιές, τα ντυσίματα, τις συμπεριφορές και τα παράξενα ωράρια της γυναίκας του, και τελικά αντιλαμβάνεται κανονικά, πως η Πηνελόπη καταπονημένη απ’ το να τον περιμένει, άρχισε να ερωτοτροπεί και να βρίσκει εραστές, πως εκτός από αυτήν, έγινε και ο ίδιος απατημένος σύζυγος. Στην αρχή τον καταλαμβάνει βουβή οργή.

Κατόπιν όμως λίγο-λίγο καταλαβαίνει πως απλά του ανταπέδωσε τα… χρωστούμενα. Τον πλήρωσε με το ίδιο νόημα.

Η Πηνελόπη, κάπως βαριεστημένη από τις στεγνές οικονομικές, επιχειρηματικές ενέργειές της για να κρατήσει σωστά λειτουργικές και αποδοτικές τις δύο εταιρείες, σκέφτεται να στραφεί και σ’ άλλες πιο δημιουργικές δραστηριότητες. Στο σπίτι, όταν δεν είχε άλλη δουλειά, κεντούσε, ύφαινε, έραβε ρούχα, κομμάτι-κομμάτι, ξήλωνε και συνέδεε τα κομμάτια και τα ξαναέραβε, με τη βοήθεια εικόνων περιοδικών μόδας που είχε μαζέψει, σχεδίων και πατρόν.

Μπαίνει αργότερα στον χώρο του σχεδιασμού ρούχων και της ραπτικής. Ανακαλύπτει σταδιακά πως έχει μια ροπή δημιουργική και πως κατά βάθος έχει μάλλον καλλιτεχνική ψυχή. Αργότερα, θα προσπαθήσει να μπει στο χώρο του ντιζάιν των ρούχων και των μόδιστρων.

Ήταν ακόμη αξιέραστη, σέξυ και είχε πολλές ορμές, πώς μπορούσαν να πάνε, αξόδευτες, χαμένες, περιμένοντάς τον να επανεμφανιστεί πότε-πότε για να καταλήξουν στο διπλό κρεβάτι τους;

Ο Οδυσσέας επεξεργάζεται μέσα του την ιδέα και την αίσθηση του να είσαι απατημένος, κερατάς. Μήπως η κατάσταση έχει και κάποια μικρά πλεονεκτήματα ψυχοεξουαλικής υφής; Ο Οδυσσέας, παρ’όλες τις εξωστρεφείς κοινωνικές κι επαγγελματικές δραστηριότητές του, ήταν εγωπαθής και, στην ουσία περίκλειστος κι αδιαπέραστος. Τώρα θα πρέπει να βγει από το καβούκι του και να αναρωτηθεί, να βρει τι λάθη έκανε, να δώσει στον εαυτό του εξηγήσεις, να δει τι μπορεί να κάνει σήμερα και πώς να εισπράξει κάτι θετικό από τα ξενοπηδήματα της Πηνελόπης· ακόμη και να μοιραστεί μαζί της την ηδονή της, ή έστω να αισθανθεί κάποια προσωπική ηδονή από τις περιπέτειές της, αν αυτά γίνονται και δεν υπάρχουν μονάχα στα φτηνά ερωτικά αναγνώσματα που αγόραζε στους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Πρέπει να ξανασκεφτεί τα ερωτικά πράγματα από την αρχή, άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως είναι πολυμήχανος και ευφυής. Είχε κι αυτή τα δίκια της, τις ενορμήσεις και τις ανικανοποίητες καύλες της. Είχε ανάγκη τον καυλό μέσα της. Ο πονηρός Οδυσσέας αργά-αργά θα διερευνήσει το τι είναι η χαρά κι η απόλαυση των αποκλίσεων και τα πλεονεκτήματα του να βρίσκεσαι απατημένος, τις σεξουαλικές φαντασιώσεις και την υπερδιέγερση που αυτό του δημιουργεί. Το να είσαι κερατάς έχει και τα σεξουαλικά προνόμιά του, τη δική του, μάλλον, ηδονή, ψυχική ή και σαρκική…

Η διέγερσή του θα διοχετευτεί του λοιπού σε αυτοσχέδιους, πολλαπλούς αυνανισμούς και σε απελπισμένο και παθιασμένο σεξ με τη σύζυγό του. Από την άλλη, απέκτησε λόγω του κερατώματός του πλήρη ελευθερία και άλλοθι για νόμιμο κυνήγι πολλών άλλων γυναικών, κάτι που εκμεταλλεύτηκε, χωρίς πολλή όρεξη και σωματικό πάθος, όμως, γιατί το ενδιαφέρον του ξαναγύρισε στη γητεύτρα σύζυγό του.

Ανακάλυψε λοιπόν τα θετικά της γυναικείας απιστίας, στην οποία προσαρμόζονται αρκετοί άντρες, παρ’όλο που το κρύβουν, και του εξωσυζυγικού σεξ της Πηνελόπης. Από αυτό προέκυψαν κι οι καλοδεχούμενες ενισχύσεις της λίμπιντο και των δύο, ως φυσικές συνέπειες, σύμφωνα με το αξίωμα, τη θέση μιας σύγχρονης φιλοσόφου που ανέπτυξε σε μια ιδιόμορφη φιλοσοφική μελέτη της, πως η απιστία αποτελεί τη βάση και την προϋπόθεση του ζωντανού, πετυχημένου, μη ανιαρού και ηδυπαθούς γάμου.

Τα πάθη, οι περιπλοκές τους, οι πόθοι και οι συγκινησιακές αντιφάσεις που γεννά η σεξουαλική διαθεσιμότητα και οι ερωτικές αναζητήσεις της Πηνελόπης, και στην ίδια και στον άντρα της, δημιουργούν ένα σύνθετο πλέγμα επιθυμιών, ενοχών, μπερδεμάτων, εισχώρησης του ψυχικού κόσμου του ενός σ’ αυτόν του άλλου, φαντασιώσεις κι επιθυμίες για ερωτικά τρίγωνα, μα και ψυχολογικές κόντρες, αντιθέσεις κι απωθήσεις· πολύπλοκα ψυχολογικά πράγματα…

Ο Οδυσσέας διαμαρτυρήθηκε στην Πηνελόπη πως επειδή προσπαθούσε να διατηρήσει κρυφές τις απιστίες της, δεν του έδινε τη δυνατότητα να αποκομίσει κι αυτός “ένα κομμάτι από την ηδονή της”, λόγω του ανικανοποίητου σεξουαλικού ερεθισμού του. Η Πηνελόπη τον ακούει χωρίς να καταλαβαίνει καλά τι εννοεί. Θα το κατανοήσει, έμπρακτα, μετά τα επίμονα και σαφή σεξουαλικά αιτήματα του Οδυσσέα να τον ενημερώνει επακριβώς πότε και πού θα πηδηχτεί, και τι ώρα, για να μπορεί

να την φαντασιώνεται ηδονικά να ξεσκίζεται υγρή και διεγερμένη, ώστε να τραβάει μαλακία ερεθισμένος από τις εξωγαμιαίες συνουσίες της. Της είπε πως αισθάνεται κατανόηση για τις ανάγκες της για να της κάνει τον καλό και να την τουμπάρει· για να την κάνει λόγω της ανεκτικότητάς του να παραμείνει στην οικογένειά τους που διαλυόταν. Είναι πολύ αμφίβολο πώς ένας άντρας μπορεί να καταλάβει και να αποδεχτεί κατάβαθα τις απιστίες και την καύλα της γυναίκας του για άλλους, αυτό θα σήμαινε την αυτοαπόρριψή του ως ανάξιού της και την παραδοχή της ήττας του. Και αυτός ήταν κάθε άλλο παρά αφελής. Επρόκειτο μάλλον για τον ελιγμό ενός μαχητικού και ευφυούς άντρα, γιατί αυτός ήταν ο Οδυσσέας. Μα και η Πηνελόπη έκανε πως τον πιστεύει γιατί έτσι τη βόλευε, το μορατόριουμ τους εξυπηρετούσε και τους δυο.

Θα της ζητήσει, για τη διέγερση και την ηδονή του, ακόμη και να την πηγαίνει ο ίδιος σε μερικά ραντεβού της και να την περιμένει στο αυτοκίνητο όσο γαμιέται, ερεθισμένος και αυνανιζόμενος.

Ποια ήταν τα υπέρ αυτής της παρεκκλίνουσας ερωτικής κατάστασης; Η Πηνελόπη, κουρασμένη από το ότι ο Οδυσσέας γυρνούσε από εδώ κι από κει αποφεύγοντας να την προσκαλέσει να τον συνοδεύσει, ακόμη κι όταν πήγαινε στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη, είχε από καιρό διαψευστεί και απογοητευτεί από τον σύζυγό της. Γι’ αυτό τραβούσε τον προσωπικό δρόμο της δικής της ερωτικής, ιδιωτικής ζωής με άλλους άντρες που επέλεγε η ίδια και τη σέβονταν, ή σωστότερα τους επιβαλλόταν όσο χρονικό διάστημα τα είχαν. Επιδίωκε τη διασφάλιση της προσωπικής της ηδονής, των οργασμών της και της αξιοπρέπειάς της ταυτόχρονα. Όχι πως είχαν ξεκόψει εντελώς με τον Οδυσσέα. Δεν σμίγανε συχνά, μα όταν το έκαναν, αυτός ήταν πολύ ερεθισμένος, την ποθούσε σε ένα μείγμα πάθους, λύσσας και απόγνωσης και της έκανε έρωτα φλογερά, διψασμένα και με περισσή ενέργεια. Αυτή συμμετείχε με όλο της το είναι, ιδίως με όλο το σεξουαλικό κορμί της που παλλόταν πατόκορφα, με πολλή ερωτική διάθεση. Θα μπορούσαν να ισχυριστούν πως το απολάμβαναν περισσότερο από παλιά, σαν να ήταν μια από τις τελευταίες τους συνευρέσεις. Επίσης έκαναν σεξ με μεγαλύτερο πόθο και κέφι με τους άλλους συντρόφους τους ο καθένας.

Υπήρχαν όμως και τα “κατά”, τα αρνητικά και τα ψυχολογικά, κοινωνικά ή ηθικά προβλήματα που προκαλούνταν στη ζωή των δυο ανθρώπων από την ελευθεριότητά τους, από την χωρίς όρια ελεύθερη ερωτική ζωή τους. Κάτι σαν σκουληκάκι διάβρωνε από μέσα τη σχέση τους, το υπόλοιπο της εμπιστοσύνης του ενός προς τον άλλο και τον πυρήνα της ψυχής τους. Φίλοι και γνωστοί της Πηνελόπης που γνώριζαν την άσωτη, “έκφυλη” ζωή της, ομολογούσαν πως η γυναίκα ήταν κατά βάθος ψυχούλα. Διαβεβαίωναν πως έκανε ό,τι έκανε όχι από κάποια σεξουαλική ή ηθική διαφθορά ή από ροπή προς απεριόριστο, νοσηρό ακόλαστο πόθο, μα απλά επειδή ο Οδυσσέας με τις πράξεις του της έδωσε την ευκαιρία, το κίνητρο και την απόλυτη ελευθερία να κάνει κι αυτή ό,τι ποθούσε, να ικανοποιήσει ποσοτικά και πολυποίκιλα τις ισχυρές ορμές της. Ήταν κι αυτή μια ερμηνεία. Μα και τον Οδυσσέα τον θεωρούσαν καλό πάτερ-φαμίλια, καλό και υπεύθυνο οικογενειάρχη και επιχειρηματία, που παρέχει τα πάντα στην οικογένειά του, μα απλά επειδή ήταν ομορφόπαιδο, πολύ πληθωρικός, ενεργητικός και άντρακλας, ο οποίος όμως λείπει συχνά από το σπίτι, εκτονωνόταν με κάποιες παρδαλές μακριά, στα μέρη που επισκεπτόταν για μπίζνες. Αυτή η εικόνα, αυτό το μοντέλο ζωής και προτύπων χαρακτήρων, που συντηρούσαν κι οι δυο επιτήδεια, κρατώντας παλιά τα προσχήματα και υποκρινόμενοι πως δεν γνώριζε ο ένας για τα καμώματα του άλλου, τώρα ροκανίστηκε, διαβρώθηκε και κατέρρευσε, δεν μπορούσε να διατηρηθεί όρθιο στα πόδια του περισσότερο. Ροκανίστηκε κι η ψυχή τους, η ηθική, ας πούμε χριστιανική, υπόσταση και βάση της. Γιατί μέσα σε όλους μας, ακόμη κι αν αισθανόμαστε εντελώς ελεύθεροι κι απελευθερωμένοι από διάφορα παραδοσιακά δεσμά, οι διδαχές που ακούσαμε παιδιά από τους γονείς, το σχολείο, την ευρύτερη οικογένεια και την περιβάλλουσα κοινωνία, παραμένουν στο κεφάλι μας ακόμη, αν και σήμερα, δια της λογικής, τις απορρίπτουμε ως ξεπερασμένες, θρησκόληπτες και πουριτανικές. Η Πηνελόπη και ο Οδυσσέας έκαναν τη ζωή τους, έβγαζαν τα μάτια τους με άλλους και μεταξύ τους, μα ήταν αμφίβολο αν πίστευαν στο 100% αυτό που έπρατταν. Άλλωστε ένα κρυμμένο μικρόβιο λανθάνοντος μίσους υπήρχε μέσα στην καρδιά του ενός για τον άλλον και την ανίερη προδοσία του.

Πώς ένας τόσο ελεύθερος γάμος μπορεί να μην τιναχτεί ή να τιναχτεί στον αέρα από τις ακραίες κι ανεμπόδιστες, ερωτικές αναζητήσεις των δύο ανθρώπων; Το να μην ανατιναχτεί κάτω από τις συνθήκες της πλήρους ελευθεριότητας που θέσπισαν και ακολούθησαν η Πηνελόπη και ο Οδυσσέας, ήταν πολύ-πολύ δύσκολο. Το να τιναχτεί στον αέρα από τα ερωτικά παραστρατήματα και τις ατασθαλίες, τον δρόμο των οποίων ακολούθησαν με υπερβολική σεξουαλική ελευθερία, ήταν σαφώς το ευκολότερο και το προβλέψιμο. Βέβαια, η συμπεριφορά τους έδειχνε, παρ’όλο που είχαν ένα παιδί, ένα αγόρι, πως δεν πίστευαν πλέον στον γάμο αλλά στο γαμήσι. Τον γάμο τον άφησαν συνειδητά ή όχι, να τον πάρει το ποτάμι. Ειδικά η Πηνελόπη ήταν αρκετά αποστασιοποιημένη και παγωμένη συναισθηματικά. Ο Οδυσσέας έκρυβε μέσα του λίγη απ’ την αφέλεια που κάνει το αγόρι να διαπράξει την επικίνδυνη σκανδαλιά, αλλά να πιστεύει πως τελικά θα γλυτώσει την τιμωρία γιατί η μάνα του – εδώ η Πηνελόπη, αλλά ποιος άντρας δεν βλέπει την ερωμένη λιγάκι σαν μητέρα; – θα το συγχωρέσει. Η τελική κι επιστημονική απάντηση ανήκει μάλλον σε κάποια κοινωνική ψυχοσεξουαλική μελέτη, που θα έδειχνε και το πόσο μεγάλη ήταν η ευπιστία και το πείσμα των δυο τους, την οποία δεν είμαστε σε θέση να παράσχουμε στον αναγνώστη, γιατί δεν είμαστε ειδικοί επιστήμονες.

Κάποια φορά ο Οδυσσέας κουράζεται από το παιχνίδι της Πηνελόπης, της άγρας ηδονικών εραστών και οργασμών, αλλά και από το δικό του παιχνίδι σε ανταπόδοση, να πηγαίνει με διάφορες γυναίκες από δω κι από κει, τυχάρπαστα και χωρίς νόημα, χωρίς εστίαση, σκοπό, πάθος ή αγάπη. Πηγαίνει με αυτές τις γυναίκες, που οι περισσότερες ικανοποιούνταν με δώρα, με λεφτά και με την επίδειξη του κύρους και της επιρροής του στην κοινωνία, ως αντίδραση στην “άσεμνη”, “ανήθικη” ή “αναίσχυντη”, πέστε το όπως θέλετε, ερωτική συμπεριφορά της Πηνελόπης,– αλλά θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τόσο ανήθικη κι αισχρή, αντίστροφα, και τη δική του στάση στο εξωτερικό και στα μοναχικά ταξίδια του.

Τέλος πάντων, συμπερασματικά ο Οδυσσέας δεν μπορεί να συνεχίσει να επωμίζεται ψυχικά την ελεύθερη ερωτική δραστηριότητα της γυναίκας του, ενώ αντίθετα η ίδια δεν μοιάζει να πολυνοιάζεται για το τι κάνει αυτός. Ο Οδυσσέας, με την πάροδο του χρόνου, ενοχλείται ολοένα και περισσότερο και σ’ αυτό έρχεται να προστεθεί η όξυνση της ζήλιας του επειδή δεν μπόρεσε να μειώσει τις μοιχείες της με κανένα μέσο, ούτε καν με τις πιο περίτεχνες, ριψοκίνδυνες πονηριές του. Φαίνεται πως πάντοτε, στο βάθος του μυαλού του, από τότε που την πρωτοείδε στο Αργοστόλι, μικρή, να έρχεται για το μικρεμπόριο του μπακάλικού τους, την φανταζόταν αθώα και στο νου του, στη μνήμη του, η ειδυλλιακή εικόνα πάγωσε και έμεινε έτσι, αγνή κι αμόλυντη από την δυσβάσταχτη πραγματικότητα.

Ο Οδυσσέας, μετά από αμφιταλαντεύσεις, βρίσκει έναν ντετέκτιβ και τον βάζει να δουλέψει αρκετό καιρό για να συγκεντρώσει όλα τα ονόματα των γκόμενών της. Ο ντετέκτιβ κάνει τη δουλειά του με υπομονή κι εργατικότητα. Παρουσιάζει στον Οδυσσέα μια μεγάλη λίστα, μεγάλη ανάλογα από ποια σκοπιά το βλέπει κανείς. Μια παντρεμένη γυναίκα με τέτοια ποσότητα εραστών, γύρω στους εφτά οχτώ, τη λένε σεξομανή, βιτσιόζα, πρόστυχη, πουτανάκι και καυλιάρα ή νυμφομανή, ενώ έναν άντρα, γυναικά, γόη, γυναικοκατακτητή, επιβήτορα, Δον Ζουάν ή Καζανόβα, λέξεις με καταφανώς θετικό πρόσημο. Άλλοι θεωρούν αυτή την ποσότητα ερωτικών παρτενέρ απόλυτα λογική και ρεαλιστική για έναν εμφανίσιμο άντρα, ανύπαντρο ή έγγαμο, και λογική επίσης για μια ανεξάρτητη και απελευθερωμένη παντρεμένη, χωρίς βέρα, σαν την Πηνελόπη. Άλλοι, συντηρητικότεροι, ηθικοί και θρησκευόμενοι θεωρούν αυτό τον αριθμό σεξουαλικών συντρόφων υπερβολικό κι απαράδεκτο, ως ένδειξη ασυδοσίας και διαφθοράς και για τα δύο φύλα· ιδιαίτερα για τη γυναίκα που θα όφειλε να παραμείνει πιο μαζεμένη και συγκρατημένη (σήμερα όμως αυτά ουσιαστικά τελείωσαν στις μεγαλουπόλεις, είναι λόγια του αέρα).

Όπως και να’ναι ο Οδυσσέας έχει πια καταπονηθεί ψυχικά πολύ, εξουθενώθηκε, η ανοχή του στέρεψε, τελείωσε. Επιθυμεί να αντιδράσει, να της κάνει φοβερές σκηνές, επιτέλους να την τιμωρήσει. Το δυνατό ερωτικό πάθος μπορεί εύκολα κι απλά, με τη διάψευση, τη ματαίωση και την απόρριψη του, να αντιστραφεί εύκολα και να μετατραπεί στο αντίθετό του, σε παθιασμένο μίσος, έτσι μας διδάσκουν η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος και η εγκληματολογία. Ο Οδυσσέας βρίσκει πως ο ίδιος είχε ορισμένες δικαιολογίες να “τσιλιμπουρδίζει”, βρισκόταν στα ξένα, μακριά από τη θαλπωρή της στοργικής και θερμής οικογενειακής εστίας τους.

Η Πηνελόπη υπήρξε η ράφτρα του σπιτιού, επειδή αυτή η δραστηριότητα την ηρεμούσε και της έφερνε αυτοσυγκέντρωση, έραβε, ξήλωνε και ανακαίνιζε τα ρούχα της, έραβε μπλούζες και φορέματα για τη Ευρύκλεια και τον εαυτό της, και ρούχα για τον Τηλέμαχο, ως χόμπι. Τώρα πια ασχολείται συστηματικά, άκρως επαγγελματικά κι οργανωμένα με τη δουλειά αυτή. Έχει φτιάξει μια μικρή εταιρεία πρωτότυπου σχεδιασμού και εκτέλεσης, ραψίματος καλόγουστων ρούχων, των περισσότερων πρωτότυπων, μοναδικών κομματιών και λίγων, μα κομψών ρούχων prêt à porter, με δικό της σχεδιασμό, με τη βοήθεια ενός ομοφυλόφιλου επαγγελματία σχεδιαστή ρούχων που έφερε από την Πάτρα. Η Πηνελόπη απασχολείται εντατικά στην εταιρεία της ως αρχιράφτρα και αφεντικίνα, κι έχει προφανώς παραμελήσει τη συμμετοχή στις δύο επιχειρήσεις του συζύγου της. Με την πάροδο του χρόνου απέκτησε σαφή, εφαρμοσμένη καλλιτεχνική ροπή και δραστηριότητα, την καλλιτεχνική δημιουργία στον σχεδιασμό και στην εκτέλεση των όμορφων ρούχων της δικής της έμπνευσης, στα πλαίσια της επιχείρησής της. Ταξιδεύει πολλές φορές στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στην Πάτρα και στο Ηράκλειο για να δείξει, να γνωρίσει και να πλασάρει τα ρούχα της σε μεγάλα καταστήματα.

Στον Οδυσσέα, που έχει πια μεγαλώσει, γκριζάρει πολύ και αποκτήσει κοιλίτσα, μπυροκοιλιά, έρχεται κατόπιν μια νέα, παλαβή κι αποτρόπαιη ιδέα. Η επιθυμία να σκοτώσει, να καθαρίσει όλους αυτούς τους εραστές της… Aποφασίζει να μισθώσει δυο Αλβανούς, και μάλιστα με όχι πολλά χρήματα, 700 ευρώ το κεφάλι για κάθε θύμα, για να τους σπάσουν και να τους συνθλίψουν τα πόδια – αλλά και το κεφάλι καλά θα ήταν – ως ένα καλό μάθημα από το αφεντικό για τη θρασύτητά τους να πηδάνε τη γυναίκα του. Από κάποιον Αλβανό που δουλεύει για πάρτη του, βρίσκει τις άκρες με μια ομάδα ομοεθνών του κακοποιών, και αποφασίζει να τους πληρώσει για να κάνουν τη δουλειά.

Αργότερα όμως μετανιώνει δείχνοντας μεγαλοψυχία. “Τι να φταίνε κι αυτοί οι μπήχτες; Να γαμήσουν ήθελαν… Να αδειάσουν τα συσσωρευμένα στ’ αρχίδια τους υγρά τους… Και βρήκαν την πρόθυμη, καυλωμένη και ξύπνια, δική μου γυναίκα για να το κάνουν, μάλιστα…”

Σκέφτεται ύστερα να βάλει τους Αλβανούς να δείρουν την “πουτανίτσα” του, την άπιστη προδότρια Πηνελόπη. Μετά αλλάζει γνώμη και γι’ αυτό.

“Τι να κάνει κι αυτή που την είχα παραμελήσει… Κουράστηκε να περιμένει να της κάνω έρωτα και βγήκε κι αυτή στο σεργιάνι, με το δίκιο της, για να ικανοποιηθεί επιτέλους, να πηδηχτεί. Το μουνί χρειάζεται γαμήσι, αλλιώς δεν θα ‘τανε μουνί αλλά ουρητήρας. Το μουνί είναι για γαμήσι, όχι μόνο για κατούρημα. Πρέπει να είναι γεμάτο από σπέρμα. Αυτό ίσχυε ακόμη και για την τιμημένη, χειραφετημένη συμβία μου…”

Σταδιακά, Πηνελόπη και Οδυσσέας κουράζονται ακόμη περισσότερο, βαριέται ο ένας τον άλλον, δεν έχουν πλέον κάτι κοινό και δεν έχουν να πουν σχεδόν τίποτε. Τα κοινά ενδιαφέροντά τους στέρεψαν, το σπιτικό τους, η ανατροφή του γιου τους, οι εταιρείες τους και οι επιχειρηματικές υποχρεώσεις, τα σχόλια και τα κουτσομπολιά των φίλων και συγγενών εις βάρος τους σώθηκαν ως θέματα. Το αγόρι τους, ο Τηλέμαχος, μεγάλωσε. Έτσι έρχονται πια σε οριστική διάσταση· και τελικά βάζουν μπροστά, κοινή συναινέσει, το να πάρουν διαζύγιο…

Μετά από τόσα χρόνια σχετικών ερωτικών εμπειριών, η Πηνελόπη σκέφτεται τι έπραξε και βγάζει ορισμένα συνετά συμπεράσματα. Καταλήγει στο συμπέρασμα πως ο σύζυγος και η σύζυγος που ξενοπηδιέται δεν πρέπει να ενημερώνει για τα πηδήματα τον άλλον γιατί συνήθως έτσι τον αναστατώνει πολύ και τον καταταλαιπωρεί ψυχικά. Ας τον ενημερώνει για ένα μικρό κλάσμα των απιστιών της.

Η τελική, ώριμη άποψη της Πηνελόπης για τον έρωτα, τον γάμο, το σεξ, την απιστία και το ερωτικό συναίσθημα είναι πως είναι υπερτιμημένα. Τείνει προς τη γνώμη πως ο γάμος, οι εξωσυζυγικές συνευρέσεις, ο έρωτας και το παράνομο ή μη σεξ είναι κάπως υπερτιμημένα, πως το ερωτικό συναίσθημα και ο σεξουαλικός πόθος φθίνουν σταδιακά και γρήγορα, και διαρκούν λίγο. Ο έρωτας είναι κάτι σαν την αναζήτηση του αντικατοπτρισμού του εαυτού σου στον άλλον, μια ιδεατή προβολή των δικών σου χαρακτηριστικών στον άλλον άνθρωπο· μοιάζει σαν το σώμα σου να έχει βγάλει ουρά και να την κυνηγάς, ή αυτή η αντανάκλασή σου να έχει προεκταθεί, προβληθεί ή προσκολληθεί στον άλλο, και εσύ, βραχυκυκλωμένη κι αποτρελαμένη μέσα στα παθιασμένα συναισθήματά σου, να την κυνηγάς εμμονικά.

Σε ένα θερινό σινεμά, η Πηνελόπη, πάντα ανύπαντρη, μου εξομολογήθηκε, πρόσφατα, πως τα τελευταία χρόνια βρίσκει ακόμη ώριμους ή νεότερούς της άντρες που θέλουν να πάνε μαζί της, επειδή είναι σχετικά ωραία, με έκδηλα τα σημάδια της παλιάς, αν και λίγο φθαρμένης ομορφιάς της στο κορμί και στο έξυπνο πρόσωπο, κάτι που τα κάνει ακόμη επιθυμητά. (Οι απόψεις μας συνέκλιναν και συναντιόντουσαν, σημειώνω). Σήμερα, έλεγε, ο έρωτας στην εποχή της κριτικής απόστασης μπορεί να εμπεριέχει μια πιο ψύχραιμη και νηφάλια αποστασιοποίηση ως προς τα συναισθήματα, η οποία αντιμετωπίζει τα ερωτικά προβλήματα και ζητήματα όχι ρομαντικά και πεισιθάνατα, μα με διαύγεια, χιούμορ και απόλαυση, αντικειμενικό βλέμμα, σαρκική ηδονή και ειρωνεία. Οι δυνατές ως μυαλά και θέληση, γυναίκες, έτσι κάνουν. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα στη ζωή που μπορούν να έχουν ίση βαρύτητα και αξία, όπως η δημιουργία σε όλους τους τομείς, η δημιουργία νέων, καλύτερων συλλογικών έργων, καλύτερων καλλιτεχνικών, επιστημονικών, τεχνικών και κοινωνικών έργων, πιο προχωρημένων σχέσεων και κόσμων· η φύση, τα ταξίδια, τα παιδιά, η μάθηση, οι τέχνες, οι ανακαλύψεις κι εφευρέσεις, τα νέα ανθρώπινα ενδιαφέροντα και η φιλία, μπορούν να εκληφθούν ως σταθερές βάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, γιατί ο έρωτας, το σεξ κι ο γάμος είναι παραδόξως εφήμερα και έχουν μικρή λειτουργική διάρκεια.

Επιμύθιο, εκφερόμενο από τα χείλη της Πηνελόπης, στα 68 χρόνια της, ενώ οι ερωτικές συνευρέσεις της μάλλον οδεύουν προς τη λήξη τους. Έλεγε λοιπόν, τελικά, πως το μόνο που δεν σε απογοητεύει και δεν σε διαψεύδει είναι η ενασχόληση με τη δημιουργία στους διάφορους τομείς της ζωής, στην τέχνη και στη γνώση, αυτές δεν θα σε πουλήσουν και δεν θα σε προδώσουν όπως οι ερωτικοί σύντροφοι, μα πάντα θα σε ανταμείβουν για την προσπάθειά σου, γιατί διαμέσου τους εκφράζεις τον δικό σου βαθύτερο εαυτό. Ο Οδυσσέας, την ίδια εποχή, δεν συμφωνεί, έχει μείνει κάπως πίσω έχοντας επαναπαυτεί στην πατριαρχική ασφάλεια και το παραδοσιακό βόλεμα, αλλά τι να κάνουμε; Κανείς δεν είναι τέλειος!