Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Ποίηση με κοινωνικές αναφορές
20/05/2020, 12:09 μμ

Ποίηση με κοινωνικές αναφορές

Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος //

 

Γιάννης Διαμαντόγλου «Τετράγωνοι στοχασμοί», εκδ. Θράκα

 

Στις πολλές ποιητικές συλλογές, που εκδίδονται κάθε χρόνο συναντάμε κάποια μικρά σε μέγεθος βιβλιαράκια, που αξίζουν πολύ περισσότερο από ογκώδεις ποιητικές συλλογές. Η λιτότητα συνήθως απουσιάζει στην ποίηση, υπάρχουν, όμως, μικρά διαμαντάκια, που μπορούμε να τα ανακαλύψουμε.

Ένα κομψό και λιτό βιβλίο είναι η ποιητική συλλογή του Γιάννη Διαμαντόγλου: «Τετράγωνοι στοχασμοί», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Θράκα».

Ας σταθούμε λίγο στον τίτλο. Το «Τετράγωνοι στοχασμοί» παραπέμπει με την πρώτη ματιά στην τετράγωνη λογική, δηλαδή μια κατάσταση, που απουσιάζει εντελώς το συναίσθημα. Όμως, εδώ δεν πρόκειται για αυτή τη σημασία. Όποιος διαβάσει την συγκεκριμένη ποιητική συλλογή θα καταλάβει ότι οι τετράγωνοι στοχασμοί μας παρουσιάζουν τα πράγματα όπως είναι και όχι στρογγυλεμένα. Δεν υπάρχουν ωραιοποιήσεις. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για την αυστηρή λιτότητα των ποιημάτων. Δεν υπάρχει στρογγύλεμα των στίχων. Μέσα σε λίγες γραμμές αποδίδεται το νόημα, χωρίς περιττά στολίδια.

Η ποίηση του Γιάννη Διαμαντόγλου σε κάποια σημεία γίνεται νοσταλγική. Ο ποιητής επιστρέφει στην παλιά του γειτονιά με την παιδική χαρά, τις φωτιές του Άη-Γιάννη και τις γωνιές, που έπαιζε κρυφτό. Η παιδική αθωότητα, όμως, δεν βρίσκεται πουθενά: «Μα δε βρίσκω κανέναν / Που να ναι ο Αλέκος; Ο Κωνσταντής; Η Σπυριδούλα;» Ενώ, όμως, η παιδική αθωότητα έχει χαθεί, πάντα μένουν κάποιοι ελάχιστοι, ζωντανοί και ορεξάτοι. Δεν θα παραπονεθούν και αν είναι στεναχωρημένοι δεν θα το δείξουν γιατί: «Έτσι είναι οι φίλοι».

Η ζωή μερικές φορές δείχνεται άδικη. Το κυνήγι της ευτυχίας, πολλές φορές οδηγεί σε αδιέξοδο. Αξίζει τον κόπο; Ο Γιάννης Διαμαντόγλου γράφει: «Ας είχα φύλλο για την παρτίδα της ζωής να τό  ριχνα / ας είχα γούρικη ζαριά για μια φορά και έπειτα ας έχανα». Όμως, ο άνθρωπος δεν χρειάζεται πάρα πολλά για να είναι ευτυχισμένος. Πολλές ανάγκες είναι επίπλαστες. Αρκεί να μπορεί να νιώσει τις μικρές χαρές της ζωής: «Λίγο οι συγχρονισμένοι γρύλοι, λίγο το νυχτερινό βοριαδάκι / να λικνίζει τα φύλλα απ’ τα πλατάνια / και αυτή η μυρωδιά από καρπούζι / να μου θυμίζουν πόσο απλή είναι η απόλαυση». Αυτό, όμως, που λείπει σήμερα από πολλούς ανθρώπους είναι η αγάπη και το χειρότερο είναι πως έχουν συνηθίσει αυτή την έλλειψη: «νιώθω πλέον εθισμένος στο να μου λείπει η αγάπη».

 

Γιάννης Διαμαντόγλου

 

Στα ποιήματα του Γιάννη Διαμαντόγλου υπάρχουν και κάποιες κοινωνικές αναφορές. Ο ποιητής γράφει για τους απόκληρους της κοινωνίας, που στις γιορτές δεν παίρνουν δώρα: «αυτοί που έχουν ανάγκη / κάτω από λαμπιόνια και απαστράπτοντες φιόγκους / γυρεύουν λίγα σκουπίδια ευτυχίας». Σε αυτό το σημείο αναφέρουμε και το συγκλονιστικό ποίημα για την τετράχρονη Άννυ, που σκότωσε και τεμάχισε ο ίδιος της ο πατέρας. Ο Γιάννης Διαμαντόγλου τελειώνει το ποίημα με τους παρακάτω στίχους: «Αερικό, κι αν τόσο πρώιμα φύσηξες / σκορπίζοντας τη λέξη ζωή, /πάντα θα είσαι στην καρδιά μου / όχι επειδή απλά θα σε θυμάμαι / αλλά γιατί δεν θέλω να ξεχνώ».

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ακόμα περισσότερα για την ποιητική συλλογή του Γιάννη Διαμαντόγλου «Τετράγωνοι στοχασμοί», όμως, θα αφήσουμε και κάτι για τον αναγνώστη με γενικό συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον πρώτο βήμα. Περιμένουμε τα επόμενα.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top