Fractal

Ποίημα: “Patchwork”

Της Άντης Μιχαλοπούλου // *

 

 

 

Patchwork

 

Κομμάτια μπλε και κόκκινα και κίτρινα

ένα τεράστιο patchwork ραμμένο

με κλωστή άρρωστη

γεμάτη μικρόβια.

Τα κύτταρα μου πεθαίνουν

γιατί να τα θρηνήσω;

Κλέφτες ονείρων και κουρδιστά αρκουδάκια

περνούν από μπροστά μου σφυρίζοντας…

Κάπου σε είδα και σένα ένα βαρύ

σαν κιονόκρανο όνειρο να κουβαλάς

και να βροντοφωνάζεις πως μόνος σου,

χωρίς καμιά βοήθεια,

κατάφερες να ξεγελάσεις το χρόνο.

Μου χαμογέλασες, με κοίταξες λοξά

και χάθηκες στο πλήθος

και στο λαβύρινθο της θύμησής μου.

Πώς να σε ψάξω χωρίς να χαθώ;

χωρίς κλωστή και ψίχουλα

και ευφυή αρουραίο;

Είμαι λευκή σαν γάλα

και κρύα σαν πάγος

Κόψε με κομματάκια και τάισε

τις ορέξεις της μαϊμούς

με το κόκκινο κραγιόν.

Είμαι μια στάλα

Ίδια θέλω να είμαι και βαρετή

όπως τα ψάρια στο ενυδρείο

Αρκεί να μη πονώ

 

 

 

* Η Άντη Μιχαλοπούλου γράφει από 15 χρονών με μεγάλες διακοπές ενδιάμεσα. Αρθρογραφούσε στο ένθετο της Καθημερινής για παιδιά «Οι Ερευνητές πάνε παντού», με το ψευδώνυμο Μαρία Μακρή. Έχει γράψει στίχους για παιδικά τραγουδάκια που έχουν κυκλοφορήσει σε βιβλίο με cd, και έχει συμμετάσχει σε Ανθολογία με ποίηση για ενήλικες, με χαϊκού και δύο ποιήματά της.

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top