Fractal
Home / Ποιήματα / Πέντε ομοιοκατάληκτα ποιήματα του Γιάννη Πλαχούρη
27/06/2023, 7:49 μμ

Πέντε ομοιοκατάληκτα ποιήματα του Γιάννη Πλαχούρη

Γράφει ο  Γιάννης Πλαχούρης // *

 

 

 

 

 

Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΧΟΡΕΥΤΕΣ

 

εξομολόγηση στον ανεψιό μου, Νίκο

 

 

Εν-δύο, εν-δυο με προσαρμόζουν πριν ξεκινήσω

στον ρυθμό του χορεύουν τα εμπράγματα,

 

δυο βήματα πίσω,

τα υπόλοιπα εμπρός,

Καλαματιανός σαν συρμός

σε δρομολόγιο μόσχευμα στον ουρανό καθενός.

 

Αγκάλιασέ με μπλουζ σφιχτά τα χαράματα

ακριβώς την ώρα

που ο αστυνόμος ελέγχει τα ράμματα

πορεία

πρωί μεσημέρι απόγευμα

ρόφημα, προσφάι και γεύμα

καθεύδω, αφοδεύω, σιτίζομαι

 

τώρα

σε βαλς στροβιλίζομαι

 

καβαλιέρος η εξουσία

εν-δύο, εν-δυο καραδοκώ

να την πάω σε Αντικρυστό

αυτή κι εγώ και ο άλλος μου Εγώ

η άρνηση και των δυο μας, ο καθρέφτης του Τρία.

 

 

ΔΥΣΣΕΒΕΣ

 

«Τελωνειακοί με βοηθούς οφθαλμίατρους

θα μας ελέγχουν πλέον στα σύνορα»

Προφητεία αγνώστου

 

Το μάτι μου το αλλήθωρο κυλάει στον κατήφορο

μα το γερό με ανάσα μια ξεβγάζει την ανηφοριά.

Θεέ μου με χώρισες στα δυο, μισόν αλλού, μισόν εδώ

με κλάματα και τάματα να ικετεύω θαύματα.

Τεχνίτη, πρωτομάστορα, πλάσε με σαν τον κάστορα

που πήγε κόντρα στον χαμό, με πόρτα κρύπτη το νερό

τόλμησε την παλληκαριά, βούτηξε ως κάτω στα βαθειά,

στέριωσε το θολό ρευστό με τέλος τ’ ο κι αρχή το ρο∙

απ’ την Εδέμ πήρε τα ξύλα, στην Εύα άφησε τα μήλα,

πάνω στης λάσπης τα αυλάκια φύτεψε πέντε καστοράκια

κι εμένα έχτισε καρ-άδη με το σφυρί και το αλφάδι∙

όνειρα μου ’βαλε πανί, φύσηξε, τα ’λιωσε η βροχή

και, όπως το μοβ για το βοτάνι, έβαψα όλο το ποτάμι

 

 

Αυτά κι άλλα παράδοξα ’κλείσαν τα μάτια άδοξα.

Τι με κοιτάς που σε κοιτώ; Κανείς δεν βλέπει από τους δυο.

 

 

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΡΙΤΗ

 

μια στάση τρένου απομένει

πίσω από τζάμι φιμέ

να διασχίσω ματιά

την καρδιά

που υπομονετικά

καιρό για καιρό περιμένει και περιμένει

στον σταθμό

που η αγάπη

δεν κατεβαίνει

ποτέ

 

 

ΟΙ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΕΣ ΤΩΝ ΔΙΛΗΜΜΑΤΩΝ

 

Οι νύχτες σκληραίνουν τη μοναξιά. Τι να ζεστάνει

ένα τσιγάρο που ζει και πεθαίνει στα δάχτυλα;

Σε ακτή το άδειο μου σώμα η θάλασσα βγάζει:

πάθη – σκαριά, σκέψεις – πανιά, θολή ψυχή κουβάρι,

νήμα στα χέρια αυτής που πλάνεψαν οι ναύτες στην Κνωσό.

 

Θησέας ή Διόνυσος; Η Τύχη φτιάχνει το ζάρι.

Δεν ρίχνουν όσοι αγνοούν, παίζουν αυτοί που ξέρουν.

Επειδή, κι αν μοιάζουν τα κέρδη φτιαγμένα με χώμα,

ρευστά όνειρα πνιγμένα στο μαύρο ή στο χρώμα,

θνητά σπίρτα κόβουν, σαν το μαχαίρι, το σκοτάδι εδώ.

 

Τέτοια νύχτα μύρισα της Μακεδόνας τη φωνή,

που μας ρωτάει πιο πολλά από το δίλημμά της.

«Πέθανε;», «Ζει;», κρεμώντας στα χείλη δόλιο φιλί.

Να το πάρω; Γιατί; Και τι να της απαντήσω εγώ

π’ εξήντα χρόνια ταξιδεύω και μόλις τώρα αγαπώ;

 

 

 

ΝΕΚΡΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

 

Κήρυκες χρωματιστοί, απεικονίσεις

σε πενηντάιντσες τηλεοράσεις.

Η σημασία του μεγέθους διπλή:

1ον να υπερβάλλονται ασήμαντες δράσεις

2ον για να βλέπουν καλά οι παθογόνες οράσεις

 

υποταγής υποκλίσεις, εμπρησμούς, πυρκαγιές,

τραπεζίτες τερμίτες,

διαρρήξεις, φόνους, εκρήξεις,

βιαστές, τοκογλύφους, λακέδες,

παντοιότροπες κρίσεις

 

πυορροούσες ειδήσεις γενικώς.

 

Πρόσεξε μη φουσκώσουν στο μπρίκι

και χυθούν οι καφέδες.

Μας απορρόφησε η φρίκη.

Μέσα Ιουλίου στον Όλυμπο χιόνι;

Δυστυχώς, σάλταρε και ο καιρός.

Για τα δολάρια της Κίνας

παράτησε την ομάδα ο σέντερ φορ.

 

Φλιτζάνια θα βρεις στο πάνω ράφι της κουζίνας

κι έλα να δεις το Αιγαίο βράζει μποφόρ.

Τέτοιο κύμα, διάστικτο,

φωσφορίζει σωσίβια,

ανάκατος σωρός ζωντανοί και πνιγμένοι.

Μια μάνα, υψωμένο βάθρο με το παιδί,

ξεχτένιστος βοριάς από τη θάλασσα βγαίνει

στις στάχτες μου φυσάει χαρά,

αυτές

ριγούν ελαφρά

μα τίποτα δεν τις ανασταίνει.

 

Η LED κυρτή οθόνη που αγοράσαμε χτες

βγήκε λίρα.

Πριν αρχίσει το σίριαλ

γύρνα το φλιτζάνι να σου πω τη μοίρα.

 

 

 

* Ο Γιάννης Πλαχούρης γεννήθηκε το 1951 στην Αθήνα από πατέρα Ηπειρώτη (Τετράκωμο – Τζουμέρκα) και μάνα Μικρασιάτισσα (Αϊβαλί). Εργάστηκε στη δημοσιογραφία (ημερήσιος και περιοδικός Τύπος, ραδιόφωνο) σε διάφορες θέσεις. Έχει γράψει και δημοσιεύσει από το 1973 μέχρι σήμερα ποίηση, μυθιστόρημα, παραμύθια, Καραγκιόζη, τις σατιρικές Ιστορίες του κυρίου Λαμόγιου, κριτικές προσεγγίσεις. Με τον Δημοσθένη Κορδοπάτη εξέδωσαν από κοινού το ιδιότυπο περιοδικό Κέντρων. Συνεργάτης, κατά καιρούς, σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά (ΚΛΠ, Έρευνα, Εξόπολις, Περίπλους, Index κ.ά.) και ιστοσελίδες (Diastixo, fractal, newstimes). Πέρασε και από τον συνδικαλισμό (ΠΟΕΣΥ, ΕΣΠΗΤ, Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών). Συμμετείχε επίσης στις διοικήσεις διαφόρων πολιτιστικών φορέων (Αετοπούλειο, ΔΕΠΑ Χαλανδρίου, Κέντρο Μικρασιατικού Ελληνισμού Δήμου Νέας Ιωνίας).

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top