Fractal

Ποίημα: “Ο Καρναβαλιστής”

Του Κωνσταντίνου Βασιλείου //

 

 

 

 

Ο Καρναβαλιστής

 

Αυτοαναιρούμενος πορεύτηκα μέσα σε άσπλαχνα βυθίσματα,

με περισσή βραδύνοια ερέθισα την ανελέητη φιλοδοξία,

ταυτίστηκα με καινοτόμες αρνήσεις, εξώκειλα στο τίποτα,

χαμένος ο χρόνος της ασάφειας, αδέσποτες οιμωγές.

 

Όταν τα ευκίνητα στρουθία ενέπαιξαν τις άστοχες βολίδες,

αδέσποτοι δραπέτες της ουτοπίας κλυδωνίστηκαν σύγκορμοι,

υποβλήθηκαν σ’ εξονυχιστικές τελετουργίες, περιπαθείς,

υπερχειλείς φιλομάθειας συνάντησαν ανέκφαντα μυστήρια.

 

Κονκλάβια επίγεια, εφήμερες κραυγές της εξουσίας,

ολιγωρούν λαθροχειρούντα, καταρώνται τα κεκτημένα,

με βαρέα όπλα ανά χείρας σπιλώνουν υπολήψεις διάπυρες,

οστρακίζουν τους ήπιους ευχέτες, δηώνουν τις μορφές.

 

Παράνοια άπληστη, συνειρμική φυγή στ’ απόκρυφα,

ψυχές αφανισμένες, αυτοβυθίζονται σε κυνικές αναιρέσεις,

εναλλασόμενος χρόνος, άπειρος, αμύνεται στην άρνηση,

μονοχρωμίες, ελλειπτικές προβολές καινοτομούν.

 

Αιχμηρά εγχειρίδια ακονίζουν τη δομή της αυτονομίας,

χάος απροσμέτρητο, αδιάσπαστο εντοιχίζει τα φαντάσματα,

συμπλέει με την πλαστότητα των υπαινιγμών,

επωάζει έχιδνες της αυταρέσκειας.

 

Εφιάλτες της δεξιότητας διεμβολίζουν,

ως σατανικοί πολυέπαινοι μαζοχιστές,

λυτρώνονται από τις αυθεντίες, ανεπαρκείς φιγούρες,

προστρέχουν στη βρυσομάνα σκέψη και σιτίζονται.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top