Fractal
Home / Το εργαστήρι του συγγραφέα / ✔ O Χρήστος Τζανάκος στο Εργαστήρι του συγγραφέα
20/12/2022, 11:39 μμ

✔ O Χρήστος Τζανάκος στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

 

Χρήστος Τζανάκος, «Τα Προμηθή», εκδόσεις Ιωλκός, 2022

 

Λιποψυχώ για λίγο και στέκομαι μπροστά στο Οροπέδιο των Βωλάκων αναζητώντας την κερματισμένη ψυχή των λαών που πούλησαν το είναι τους στην ψεύτικη ελπίδα.

«Εκρέει ρωγμής Ποίηση δάκρυ

και ξάφνου ο κάμπος αφηρωίζει».

Η σκηνή ανοίγει σε βεστιάρια σεληνιακά με γίγαντες νύφες να απλώνονται στο Οροπέδιο του Βώλακα. Εκεί, οι Ληνοβάτες γονατίζουν μπροστά στο όνειδος του πλειστηριασμού καθώς μια πυγολαμπίδα βαπτίζει την παύση στο καρνάγιο ψυχικών αναζητήσεων. Τα Προμηθή διαχέουν με πρόθεση αφοριστική το αειφώς εδώ στο θάμβος του νοερού που τα βήματα αγκυλώνονται στα καρμικά. Η νέα αυτή ποιητική συλλογή μάς υπόσχεται το ταξίδι ως αυτοσκοπό χωρίς κανένα προορισμό· στα ζαρωμένα των κυμάτων κοσμαγοί, ερευνητές εαυτών.

Από το πτωχοκομείο και το καρνάγιο, τον Πόντο και την Αρμενία, την Παύσις και τον πλειστηριασμό μέχρι και την αμφισβήτηση του Θείου με την επονομασία της Σιγής, βιώνω καθημερινά την εξέλιξη της ψυχής και αποτυπώνω σε χαρτί το ταξίδι που καθένας από εμάς οφείλει να μετενσαρκωθεί και να φτάσει το είναι του στο θρόισμα του Παν.

«Γονατίζω το ένστικτο

μπροστά Του.

Δεν υπάρχει Δαίμονας.

Δεν υπάρχει Ψυχή.

Δεν υπάρχει Ζωή.

Μονάχα μιας θλίψης αντηλιά.

Σε αυτήν χαρίζω τον θάνατό μου».

 

 

 

 

Ως νέος Αμφίων ξορκίζω τους στίχους να μου φέρουν πίσω αυτό που οι κλασσικοί φιλοσοφούσαν μπροστά στην τόλμη του νερού και στα έκλυτα των κυμάτων εξυμνούσαν την πτέρνα τους/ στην αχίλλεια του ύδατος κυριαρχία/ αθάνατη να βαπτιστεί.

«Όλβιος, αρτίγονος

το ενύπνιο μας χαρίζει μόλις στη σφαίρα του

τα λοίσθια πνεύσουν.

Οβολό θυσιάζουμε στη χώρα της εντροπίας

ξανά το χώμα να γευτούμε.

Έτσι στη σκήτη μας αποσυρόμαστε,

τη μια καρδιά νεογνό να προστατεύσουμε

πριν την πρόσπτωση της σκέπης των κτηνών.

Τη σκέψη μου στον ώμο του ξεκουράζει

καθώς η πνοή μου ζυγωτή ατελέσφορο

απάγει στο επίμετρο, τον έρωτά του.

Οἱ τῆς θαλάττης λεγόμενοι χόες·

δυο πανιά στην ίδια βάρκα

ο αδερφός μου και εγώ ο Επιμηθέας».

 

Σε ένα κόσμο που βάλλεται καθημερινά από την ασυδοσία του Εγώ, σε μια κοινωνία που τα το ανθρώπινο είδος σπανίζει, εδώ πεθαίνω καθημερινά αναζητώντας τροφή, λέξεις κάθε αναμάρτητο να ταΐσω. Όταν οι αθάνατοι την Ποίηση καταδίκαζαν ο Προμηθής ανέπνευσε κάθε δηλητήριο την καρδιά του Γένους του χρυσού να σώσει. Στην θυσία αυτή αφιερώνω την νέα μου ποιητική συλλογή με την πεποίθηση ότι κάποια στιγμή θα ξυπνήσει εκείνη η πυγολαμπίδα του Ποιητή για να σώσει ότι έχει απομείνει από το κόκκινο της ανθρώπινης καρδιάς.

 

«Στο θάμβος του νοερού,

εκεί που οι σκιές πλέουν τον νου,

το χρίσμα μόνη θα γευτεί,

για να ξαναγεννηθεί στο είναι του αμίλητου».

 

Μια ποιητική συλλογή που μας φέρνει αισίως στο ικρίωμα της αμφισβήτησης.

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top