Fractal

Ένα βιβλίο για το πένθος, την απουσία και την Συνάντηση

Γράφει η Μαρία Δριμή // *

 

Διονύσης Μαρίνος: «Μπλε ήλιος», Μεταίχμιο, 2021

 

Ένας άνδρας, ο Γεράσιμος,  προχωράει στον δρόμο κρατώντας μια σακούλα πορτοκάλια. Ξαφνικά σωριάζεται στο έδαφος έχοντας υποστεί ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο. Η σακούλα ανοίγει και τα πορτοκάλια σκορπίζονται στον δρόμο. Ένας περαστικός, ο Ιάσονας, σκύβει να βοηθήσει τον αναίσθητο άνδρα και του δίνει το φιλί της ζωής. Η συνάντηση του Ιάσονα στο νοσοκομείο με τη Μαριάννα, σύζυγο του Γεράσιμου, αλλάζει αμετάκλητα τη ζωή και των δύο.

Ο Ιάσονας είναι συγγραφέας και ζει μέσα σε μια σχέση που προέκυψε μάλλον από ανάγκη συντροφικότητας παρά από έρωτα, «δύο δύσκολοι άνθρωποι που, από φόβο μην και δεν ταίριαζαν ποτέ με κανέναν, αποφάσισαν να ενώσουν τα κενά τους». Από την άλλη, ο γάμος της Μαριάννας με τον Γεράσιμο είναι τελματωμένος· μένουν μαζί από συνήθεια. Η Μαριάννα έχει μέσα της μια βαθιά ριζωμένη λύπη, ζει μια ζωή στερημένη από αγάπη, ουσιαστικά δεν ζει, «πόση κούραση για τόσο λίγη ζωή». Εκείνη κι ο Γεράσιμος ήταν «δύο κομμάτια που δεν γινόταν να κολλήσουν μεταξύ τους». Ζούσαν δίχως γέφυρες ανάμεσα τους. Η ξαφνική αρρώστια του Γεράσιμου αποτελεί μια ανατροπή στη ζωή της, μια αφορμή για επανεκκίνηση. Καταλύτης αυτής της αλλαγής είναι ο Ιάσονας. Η Μαριάννα σαστίζει από τα συναισθήματα που της προκαλεί εξαρχής ο νέος άντρας, «ένα μπουμπούκι ανθισμένο, είναι δεν είναι σαράντα χρονών, κάποια χρόνια μεγαλύτερος από τον πρώτο της γιο». Η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον Ιάσονα και τη Μαριάννα φωτίζει τις ζωές και των δύο, όμως είναι μια σχέση με ημερομηνία λήξης, το μέλλον δεν τους περιέχει μαζί. Στο τέλος, η Μαριάννα είναι μόνη της. Ο Γεράσιμος έχει πεθάνει, με τον Ιάσονα έχουν χωρίσει. Πετάει από πάνω της τις αναμνήσεις «σαν λέπια. Τα αφαιρεί λίγο λίγο. Ξύνει τα παλιά από πάνω της». Νομίζει ότι είναι ελεύθερη πια, όμως τα βήματά της τη φέρνουν ξανά κοντά στον Ιάσονα, σε μια βιβλιοπαρουσίαση. Το βιβλίο τελειώνει αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή, καταλήγοντας σε μια αμφισημία που επιτρέπει στον αναγνώστη να επιλέξει τη δική του κατάληξη για την ηρωίδα. Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι το τέλος που έχει σημασία, αλλά οι πορείες των ανθρώπων, ο τρόπος που διασταυρώνονται και μετά ξεμακραίνουν.

 

Διονύσης Μαρίνος

 

Ο «Μπλε ήλιος» είναι ένα βιβλίο για το πένθος και την απουσία, ένα βιβλίο σπαρακτικό και ζοφερό. Ταυτόχρονα, είναι ένα βιβλίο για την αγάπη, την απρόσμενη, την καταλυτική. Κουβαλάει την ανθρωπιά και την ευαισθησία που έχουν όλα τα κείμενα του Διονύση Μαρίνου, και επιπλέον είναι κατά τη γνώμη μου το πλέον συναισθηματικό του αφήγημα, τόσο που σκέπτεται κανείς ότι αγγίζει ίσως βιώματα του συγγραφέα. Είναι ένα βιβλίο που θα αγαπηθεί και θα μείνει κοντά μας, γιατί η Μαριάννα, ο Ιάσονας και ο Γεράσιμος βρίσκονται γύρω μας, τους συναντάμε στο άμεσο περιβάλλον μας, είναι τόσο ζωντανοί και λεπτοδουλεμένοι, που μοιάζουν με αληθινά πρόσωπα. Αυτό αποδεικνύει τη συγγραφική ικανότητα του Διονύση Μαρίνου.

 

 

* Η Μαρία Δριμή είναι ιατρός Εντατικολόγος σε ΜΕΘ του ΕΣΥ και απόφοιτη του Τμήματος Φιλολογίας ΕΚΠΑ. Ασχολείται με την πεζογραφία και το θέατρο.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top