Ποίηση: “Το Ρω που λείπει”
Του Κωνσταντίνου Μούσσα // *
Το Ρω που λείπει
ΤΟ ΜΕΤΑ
Ι
Το παραδέχομαι: Θα έδινα όλη μου την μοναξιά
ως και την τελευταία σιωπή
έστω και για λίγη, απ’ την προσωρινή σου
αβέβαιη απουσία.
Αρκούσε αυτή για να συνεχίσω ν’ αντέχω
το καθησυχαστικό ψέμα
της μετά θάνατον, αιώνιας ζωής.
Είναι η άλλη, η μόνιμη απουσία, η βέβαιη
που δεν αρκεί, για ν’ αντέξω
την ανησυχητική αλήθεια
του μετά ζωήν, αιώνιου θανάτου.
*Ο Κωνσταντίνος Μούσσας γεννήθηκε στον Πειραιά,σπούδασε Ιατρική και έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΙΞΗΣ και ΙΩΛΚΟΣ από τις Εκδ. Αλεξάνδρεια. ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ από τις εκδόσεις Δωδώνη. Ποιήματα και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στο ηλ. περιοδικό Fractal, στο Φρέαρ, στη Λέσχη Ελλήνων λογοτεχνών, στο Κεν. Ευρωαντλαντικών Μελετών, στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ και αλλού. Η συλλογή του, ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ είναι υπ.για το βραβείο Γ.Αθάνα, της Ακαδημίας Αθηνών για το 2105, ενώ το θεατρικό του έργο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ τιμήθηκε από τον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό με Α” έπαινο.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ -
Ποίημα: “Λύτρωσις”
30/04/2024, 7:36 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Αναπόφευκτες βασανιστικές συνέχειες
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Τζων Μπάνβιλ, «Η κυρία Όσμοντ». Μετάφραση: Τόνια Κοβαλένκο. Εκδόσεις Καστανιώτη. Αθήνα, 2019 Μπορεί να θεωρείται και να διαβάζεται ως αυτόνομο μυθιστόρημα, αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί μια μορφή συνέχειας στο περίφημο
Περισσότερα -
Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: «ματζορομίνορα»
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Γιάννης Ξανθούλης «Μαρινέλλα: Οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια», εκδ. Διόπτρα Σκεφτόμουν και γελούσα μόνη μου: μόνο ο Ξανθούλης θα μπορούσε να πάρει τη ζωή μιας Μαρινέλλας και να την κάνει Μπροντγουαίη,
Περισσότερα -
Ιστορίες από το Αρχαίο Δράμα Eυριπίδη: Μήδεια
Μετάφραση/διασκευή: Ελένη Χωρεάνθη // * [Η όμορφη βασιλοπούλα από την Κολχίδα, ιέρεια στον ναό της Εκάτης, της θεάς του φεγγαριού, όταν ερωτεύτηκε τον Ιάσονα μεταμορφώθηκε σε φόνισσα μάγισσα και σκόρπισε παντού στο διάβα της τη συμφορά].
Περισσότερα -
Για τους «Επιλήσμονες»
Γράφει η Λίλια Τσούβα // * Μαρία Σύρρου “Επιλήσμονες”, Εκδόσεις Μανδραγόρας, 2016, σελ. 48 «Η ποίηση είναι απαραίτητη, μόνον ας ήξερα γιατί.» M’ αυτή την παράξενη τοποθέτηση ο πολυτάλαντος γάλλος καλλιτέχνης Ζαν Κοκτό συνόψισε κάποτε την αναγκαιότητα της
Περισσότερα -
Διήγημα: “Στο Όρος”
Του Αντώνη Κηπουρού // * Αφού βρήκα θέση στη Χειρουργική του Ιπποκρατείου, έμενε ένας μήνας μέχρι να πιάσω δουλειά και να ‘ρθει και η Μαρία από τη Νάουσα. Τον ίδιο καιρό ήταν να βγει και η
Περισσότερα -
Όταν όλα γύρω μας είναι τέχνη.
Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Η αλήθεια είναι άσχημη. Και έχουμε την τέχνη για να μη μας σκοτώσει η αλήθεια. Φρήντριχ Νίτσε Είναι γεγονός πως η τέχνη ξεπλένει από την ψυχή, τη σκόνη της καθημερινότητας. Τοπία παρατημένα, άχρωμοι δρόμοι,
Περισσότερα -
Η Τέχνη της φθοράς [Με αφορμή το σπίτι του Γκόγια]
Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος // * Η Βίλα του Κουφού βρίσκεται στις όχθες του ποταμού. Το ωραίο, ακοίμητο νερό γράφει την ιστορία σε τούτα τα μέρη. Η βίλα υψώνεται επιβλητική, σημαδεύοντας τα προάστια της παλιάς πόλης. Πολλά, επάλληλα
Περισσότερα