“Η μάσκα”

Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου //

 

«Η μάσκα»

Μόλις πριν λίγα χρόνια, έβλεπε κανείς αραιά και πού, κανέναν ξένο, κυρίως Κινέζο- εύκολα εντοπίζεις την Εθνικότητά του,- να περιδιαβαίνει τους Αρχαιολογικούς χώρους του τόπου, σαν τουρίστας, φορώντας, περιέργως, χειρουργική μάσκα.

Δεν ήξερα τι να υποθέσω. Να ήταν ο ίδιος άρρωστος και οι γιατροί τού επέβαλαν να φορά τη μάσκα μη μολύνει τον κόσμο- λέμε τώρα-και αυτός δεν αντιδρούσε τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος; Ή μήπως ήταν κανένας υποχόντριος που πίστευε ότι έτσι θα προστάτευε τον εαυτό εκεί όπου εκατοντάδες χρόνια πριν, υπήρχαν άθαφτοι χιλιάδες νεκροί και αναπόφευκτες επιδημικές αρρώστιες από τις φονικές μάχες των ένδοξων προγόνων μου, την Ιστορία των οποίων ειρήσθω εν παρόδω, θαύμαζε αλλά και γνώριζε καλύτερα από μένα και τους συμπατριώτες μου;

Όπως και να’ χει, ήταν ένα θέαμα τελείως ασυνήθιστο για τον Έλληνα, που την μάσκα έβλεπε να την φορούν μόνο γιατροί και νοσοκόμες, στα χειρουργεία των Νοσοκομείων κυρίως.

Σήμερα, αν συμβεί το αντίθετο, αν δηλαδή δεις κανα δυο αλλοδαπούς ή και ημεδαπούς να ΜΗ φορούν μάσκα, τούς ψέγεις και δεν διστάζεις να τους αποκαλέσεις, σε ακούνε, δε σ’ ακούνε, ανόητους και ανεύθυνους, που δεν πείθονται ακούγοντας τα αγριευτικά ενημερωτικά δελτία των λοιμωξιολόγων – κανονικά, πολεμικά ανακοινωθέντα, με πολύ περισσότερους νεκρούς ανά τον κόσμο, από τις όποιες μάχες, σεισμούς, καταποντισμούς και δεν συμμαζεύεται -.Τέλεια αναστροφή της όλης εικόνας δηλαδή.

Και κάποια στιγμή, λάτρης όπως είσαι, του παραμυθιού και του μύθου, ένα πρωί ξυπνάς και βλέποντας από το παραθύρι σου, έναν αστραφτερό ήλιο να φωτίζει την γαλήνια απλωσιά του γαλάζιου ουρανού και να σού χαμογελά καλοσυνάτα, αφήνεσαι στη ψευδαίσθηση ότι ο εφιάλτης πάει πέρασε, όπως περνούν όλοι οι εφιάλτες αργά ή γρήγορα.

Λες ένα ‘’στον αγύριστο να πας covid 19 και όλο σου το κινέζικο σόι εκεί, στα διαβολικά ΜΥΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΌΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ και εκεί να παραμείνεις, αεροστεγώς κλεισμένος στις επιστημονικές γυάλες όπου είναι η θέση σου. Καθένας εφ ώ ετάχθη’’.

Ντύνεσαι του σκοτωμού και βγαίνεις στους δρόμους να γιορτάσεις την απελευθέρωσή σου από τον μπότα του ύπουλου εχθρού που σου την είχε στημένη ακόμη και στην αυλή τού ίδιου σου του σπιτιού, ή και μέσα σε αυτό.

Βλέπεις τους φίλους σου, τους γείτονές σου, να πανηγυρίζουν και αυτοί, σπεύδεις να τους αγκαλιάσεις, να τους φιλήσεις άφοβα πια. Πόσο σου είχαν λείψει αυτές οι αγκαλιές και οι ασπασμοί, που έπρεπε να τους στερηθείς για να πεισθείς για την αναντικατάστατη αξία τους, πράγμα που ακόμα και τα άνοα όντα σπουδαιολογούν.

Προχωρείς σφυρίζοντας ένα τραγούδι που ακούς από το ανοικτό παράθυρο της Ελενίτσας, που είναι το μόνιμο μα χωρίς ανταπόκριση φλερτ σου, στέκεσαι έξω από τη μονοκατοικία της, την καλημερίζεις χαρωπά, και εκείνη πράμα που το εκλαμβάνεις σαν θαύμα, σού ανταποδίδει τον χαιρετισμό, χωρίς την συνηθισμένη, τυπική της μουρτζούφλα.

Σωπαίνετε και οι δυο για να ακούσετε στο ραδιόφωνο τον newscaster που ενημερώνει τον Λαό για την πλήρη αποχώρηση του φονικού ιού που έφαγε κόσμο και κοσμάκη, και αφού ήρθε και έσκασε από το πολύ φαγητό, είτε πέθανε και ο ίδιος τελείως, ή έπεσε σε χειμέρια νάρκη, για να μπορέσει να χωνέψει την απίστευτη ποσότητα τροφής που καταβρόχθησε. Αυτό τείνουν να πιστέψουν οι επιστήμονες, που μελετούν το πρωτόγνωρο φαινόμενο, μη θέλοντας να προβούν σε Βεβιασμένα και ενθουσιώδη συμπεράσματα, εκτιθέμενοι στην παγκόσμια Κοινότητα. Αρκετά είναι αυτά που κακοβούλως πώς εισέπραξαν τόσον καιρό τώρα, που μόνον ήττες γνώριζαν στο πεδίον των επιστημονικών μαχών με τον παμπόνηρο, μικροοργανισμό.

«‘’Όχι άλλο κάρβουνο παιδιά’’, φτάνει, ίσαμε δω,» είπαν και να δεις που όλοι, ακόμη και οι επικριτές τους, συμφώνησαν με τον …ΚΟΥΡΚΟΥΛΟ!!!!

Όπως και να’ χει δεν μπορεί ο εστεμμένος να πει πια:

«Μμμμ. Ανθρωπινό κρέας μου μυρίζει, άσχετα από το χρώμα του, άνθρωπος να’ναι και ότι να ’ναι».

Και μια και είπα ‘’εστεμμένος’’ γιατί τον αποκάλεσαν ‘’κορωνοϊό’’; Εμένα, έτσι που τον βλέπω να απεικονίζεται παντού, μου θυμίζει ΝΑΡΚΗ, φύση και θέση πιο κοντά στην ιδιότητά του, λέω εγώ τώρα.

Μα έλα που αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ πια τόσο μίσος, τόσο μένος προς όλη την ανθρωπότητα; Όσα απωθημένα και να έχει δεν δικαιολογείται η τόσο επιτυχής επιστημοσύνη του να μεταλλάσσεται και να αχρηστεύει εμβόλια, φάρμακα, βότανα πατέντες και όλα τα επιστημονικά συγγράμματα των ερευνητών ανά τον κόσμο.

‘’Γέννημα διαβολικό’’ είπαν οι παρεπιδημούντες την Ιερουσαλήμ.

‘’Ο ίδιος ο Βελζεβούλ’’ είπαν οι περισσότεροι.

Όλοι έχουν, λίγο πολύ δίκιο.

Μα εμένα κάτι άλλο μού περνάει από το μυαλό, αλλά ας μη το κάνουμε θέμα επί τού παρόντος.

Ακούς λοιπόν από τις ειδήσεις και δεν το πιστεύεις πως:

‘’Καινούρια κρούσματα στην Βρετανία :ΜΗΔΕΝ…

‘’Διασωληνωμένοι, που μέχρι το βράδυ θα βγουν και αυτοί από τις Μ.Ε.Θ: 10!’’

‘’Νεκροί: ουδείς!’’

Απίστευτο.

Δεν θέλεις να τρίψεις τα μάτια σου και ξυπνήσεις μη και το όνειρο χαθεί.

Ακούς τον μοναδικό σου γιο να σού λέει γεμάτος χαρά:

«Πατέρα μου ετοιμάζω βαλίτσες για το ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ στην Ιταλία, να συνεχίσω τις σπουδές μου που τις διέκοψα πανικόβλητος εδώ και παρά πάνω από έναν χρόνο. Πάω για εισιτήρια».

«Στην Ιταλία είπες γιε μου; Δεν είναι κομματάκι παρακινδυνευμένο μετά τους χιλιάδες αρρώστους και νεκρούς που έκλαψε η Χώρα μέχρι προχθές ακόμη;»

«Πόσο μακρινό μού φαντάζει αυτό το ‘’προχθές’’ που μου λες καλέ μου γονέα! Μπορεί ο covid 19, φεύγοντας να άφησε πίσω του ‘’συντρίμμια, αρρωστημένους και αγρίμια’’, μα όλα αυτά πετάχτηκαν στον Ιταλικό Καιάδα και γίνανε όλα καινούρια και από την αρχή μέσα σε λίγες μόλις ημέρες. Μια Χώρα ανανεωμένη, ξαλαφρωμένη από εκατοντάδες γερόντια που σάπιζαν στις χωματερές των γηροκομείων ζημιώνοντας τον Κρατικό κορβανά. Όπως δε μαθαίνω, οίκοι ΕΥΓΗΡΙΑΣ δεν θα ξαναυπάρξουν, οι ηλικιωμένοι θα εμβολιάζονται ετησίως και το προσδόκιμο της ζωής τους θα αυξηθεί θεαματικά, πολύτιμες πλέον υπάρξεις, που με την αυξημένη σύνταξη τους θα βοηθούν τσοντάροντας στα έξοδα των δικών τους. Οι ίδιοι, τι να τα κάνουν τα τόσα χρήματα; Λίγα περισσότερα πάμπερς ίσως και κανένα ακουστικό βαρηκοΐας μα κυρίως, λίγη περισσότερη φροντίδα και ΑΓΑΠΗ που δεν στοιχίζουν τίποτα στο χρηματιστήριο αξιών της ζωής. Πυλώνας της Οικογένειας ο ηλικιωμένος, θα στηρίξει και θα βοηθήσει στο ξανα χτίσιμο αυτού που λέμε ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Ακούστηκε δε, ότι τούτο το Ιταλικό παράδειγμα μοντέλο, τείνουν να υιοθετήσουν και πολλές άλλες χώρες τόσο στην Ευρώπη όσο και στην

Αμερική. Δεν λέω ΑΦΡΙΚΗ ΚΑΙ ΑΣΙΑ, γιατί εκεί, δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει ο σεβασμός και η στήριξη στον γέροντα, σε σημείο να αναρωτιέται κανείς τι είναι αυτό που αποκαλούμε ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ και χώρες πολιτισμένες και ΠΟΙΕΣ στ’ αλήθεια είναι αυτές.

»Είμαι περίεργος πατέρα μου να δω, αν η σπουδάζουσα νεολαία της γείτονος χώρας, αλλά και της δικής μας, θα ξεχύνεται το ίδιο επαναστατικά στις πλατείες και τις παραλίες, όπως έκανε επί της πανδημίας, κρατώντας την επαναστατική παντιέρα μιας επανάστασης ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ.

»Προσωπικά είμαι πεπεισμένος ότι τούτη τη φορά, την επανάσταση δεν την έκαναν οι νέοι αλλά τα γερόντια. Αυτοί δεν ήταν που κινδύνευσαν περισσότερο; Αυτοί δεν ήταν που όφειλαν να προστρέξουν και να εμβολιαστούν ΠΡΩΤΟΙ; Αυτοί δεν ήταν που κτύπησαν την κλειστή τους γροθιά πάνω στην κόψη της Δαμόκλειας σπάθας που επικρέμονταν της κεφαλής τους και είπαν ‘’ΕΓΩ ΔΕ ΜΠΟΛΙΑΖΟΜΑΙ’’;

Αν αυτό δεν λέγεται επανάσταση, ας μας πει κάποιος πώς λέγεται.

Ξεμώραμα είπατε;

Μπορεί.

Και να δεις που τούτο δούλεψε και ο κορωνοϊός βλέποντας ότι τον αγνοούν εστράφη κατά της ενεργούς εργασιακά ηλικίας, τρέποντάς την εις άτακτο φυγή.

Όταν ο Επιστήμονας κατασκεύαζε τούτο το ‘’όπλο’’, αυτό δε το είχε υπολογίσει. Δεν τού πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι το αριστούργημά του θα ήταν παμφάγο και ότι θα στρεφόταν και κατά του ίδιου του Πυγμαλίωνά του. Μάρτυράς του ο Βελζεβούλ που λέγαμε, όχι, αυτό δεν το είχε σκεφτεί. Να γιατί, δεν φρόντισε για το αντίδοτό του όπως έκανε για όλους τους …άλλους γιους του! Και ζήσαμε όλοι, την φρίκη, σαν αποτέλεσμα της επιπολαιότητάς του.

Όμως τέλος καλό, όλα καλά.

»Γιατί, δε σου κρύβω ότι είχα αρχίσει να φοβάμαι, βλέποντας τα κοιμητήρια να μην επαρκούν και η Χώρα μου να αποκτά εφιαλτικούς φούρνους Ναζιστικού μοντέλου για την καύση των νεκρών και η τσίκνα από την αποτέφρωση να ποτίζει τα ρούχα μας και την ψυχή μας! »Καταστάσεις Χισκοκικές, γκραν γκινιόλ, Βγαλμένες θαρρείς από αρρωστημένες πένες συγγραφέων του είδους!…

»Πολύ φοβήθηκα ότι το ανθρώπινο γένος τελεί υπό αφανισμό, για να μείνει η ΦΎΣΗ ΜΟΝΗ, άσπιλη και αμόλυντη επιτέλους, με τη θάλασσά της, τα παρθένα δάση της, τα φυτά και τα ζώα της, άγριας ή ήμερης πανίδας, να συνεχίζει την αέναη πορεία της απρόσκοπτα χωρίς την ύπαρξη του μοναδικού της νοήμονος όντος, που όμως θέλησε να καταστρέψει όχι μόνον εαυτόν, αλλά και αυτήν την ίδια.

»Θαρρώ πατέρα ότι στο παρά πέντε την γλυτώσαμε όλοι, γιατί ο Πανάγαθος θέλησε για άλλη μια φορά να μας δώσει μια ευκαιρία να συνετιστούμε.

»Μένει να δούμε αν δικαιωθεί ή όχι.

Αμήν….»

***