Άρωμα Ελλάδας μέσα από 60 φωτογραφίες

✩ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

• Μουσική των Νεώτερων Χρόνων (1830-1945)

  

  Γράφει η Βάσω Κιούση //   Η μουσική στην Αθήνα     Ας δούμε τι γίνεται στην Αθήνα, όπου από το 1828 μέχρι το 1865 έρχονται ξένοι θίασοι, κυριαρχούν οι ιταλικές μελωδίες, δεν δημιουργείται όμως καμιά ελληνική μουσική. Το 1880

  Περισσότερα

• Ποίηση: “Φωνές”

  

  Από το Φις //       Οι φωνές ουρλιάζουν όταν διεκδικούν, όταν αδικούνται, όταν αδικούν. Προσανατολισμένες προς εκτόνωση, σε πηγάδια θυμού κόκκινου και μαύρου…ενίοτε. Εμπνευσμένες στείρας έμπνευσης, από δευτερόλεπτα της ανθρώπινης φύσης και λύσης. Και οι άλλες… οι φωνές,

  Περισσότερα

• Έντεκα ποιήματα

  

  Του Πάτροκλου Λεβεντόπουλου //           ΦΥΛΑΕ ΜΟΥ ΔΕΣΠΟΤΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ   Συ με το κοφτερό μυαλό Παλιά καραβάνα φαίνεσαι από τον καιρό της Φρύνης σε μένα εξομολογήσου εμπιστευτικά Γιατί πεζογράφος δεν θες /να μην

  Περισσότερα

• Δύο ποιήματα

  

  Του Κωστή Μπούτου //           Περί Χρόνου   Ο χρόνος… Μετρημένος, ακριβής κι αλάθητος… Σοφός, αναντικατάστατος, ακριβός, πολύτιμος κι αυστηρός… Απόλυτος και πιεστικός… Άλλες φορές αργός, σαν σιέστας μεσημεριού νωχελικός… Υπαρκτός και βιωμένος… Πανδαμάτωρ… Και στο

  Περισσότερα

• Το κατά Νέσμπο «έγκλημα και τιμωρία»

  

  Γράφει η Ελένη Γκίκα //   Jo Nesbo «Ο άρχοντας της ζήλιας», Μετάφραση: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 352   Με τα μεγάλα άλυτα ζητήματα της λογοτεχνίας, ζήλια, έρωτα, προδοσία, φόνο, θάνατο και τα απύθμενα βάθη της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας ασχολείται

  Περισσότερα

• Μια μικρή άγνωστη λύπη

  

  Γράφει ο Ιωάννης Παπαδόπουλος // *   Ηλίας Γκότσης «Μία Μικρή Άγνωστη Λύπη» εκδόσεις Αρμός, Μάρτιος 2018   Πένθος, μνήμη, συγχώρεση, τυχαίο, αλήθεια. Λέξεις που μου έμειναν στο μυαλό διαβάζοντας το πολυφωνικό μετα-αφήγημα του Ηλία Γκότση.  Ζωή που απαρτίζεται από

  Περισσότερα

• «Ακροβάτης του χωροχρόνου σε μια ατέρμονη γραμμή»

  

  Γράφει ο Γιώργος Κατραούρας // *   Πέτρος Γκολίτσης, «Σκάζοντας κρέας», εκδόσεις Θράκα   Ο Πέτρος Γκολίτσης γεννημένος το 1978 στη Θεσσαλονίκη μετρά ως ποιητής ήδη τέσσερις συλλογές. Η τελευταία «Σκάζοντας κρέας» από τη «Θράκα». Μια ποιητική θράκα που σιγοψήνει

  Περισσότερα

• Στο τέλος, όλοι πέφτουμε! Μια πόλη που είναι σαν το τρενάκι του τρόμου.

  

  Γράφει η Ελένη Γκίκα //   Ευτυχία Γιαννάκη «Πόλη στο Φως», εκδ. Ίκαρος, σελ. σελ. 480   «Φαβορί, τελειότητα, ανασφάλεια, ανθρωποφαγία, ζούγκλα, τιμωρία, η οργή του ηττημένου επαναλάμβανε κι αυτή η επανάληψη των λέξεων έμοιαζε να ξεκαθαρίζει κάπως το τοπίο.

  Περισσότερα

• Διήγημα: “Λένε πως θα βρέξει”

  

  Του Νίκου Τακόλα // *     Τυχερός είναι ο άνθρωπος που όταν βρέχει,.. δεν βρέχεται. Πώς γίνεται αυτό; Να. Αυτός προχωρά και ένα συννεφάκι τον ακολουθεί πιτσιλώντας, μα δεν τον φτάνει. Ακόμα καλύτερα ένα συννεφάκι προπορεύεται και βρέχει τα

  Περισσότερα

• ✔ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία

  

  Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //     Ελληνική πεζογραφία:   Γιώργος Π. Ιατρού «Εγκαταλείπεις Καρακασιάν;» εκδ. ΑΩ, σελ. 168 Είναι ριζικό το καλό που έμαθες από παιδί; Μπορείς να επουλώσεις ένα τραύμα της παιδικής σου ηλικίας αν γελάσεις και παίξεις μαζί

  Περισσότερα