Fractal
Home / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Συνεντεύξεις συγγραφέων / Γιάννης Αγγουριδάκης: «Το βιβλίο μου ήταν το μπλέντερ, που χτυπήθηκαν μέσα του για να βγάλουν τους χυμούς τους, τα βιώματα, η παρατήρηση καταστάσεων και η φαντασία»
07/03/2018, 10:59 πμ

Γιάννης Αγγουριδάκης: «Το βιβλίο μου ήταν το μπλέντερ, που χτυπήθηκαν μέσα του για να βγάλουν τους χυμούς τους, τα βιώματα, η παρατήρηση καταστάσεων και η φαντασία»

Συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

 

Με αφορμή το καινούργιο βιβλίο του «Γυναικεία πόδια σε αντρικά παπούτσια» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη, ο Γιάννης Αγγουριδάκης μιλά στο Fractal και στην Ασημίνα Ξηρογιάννη.

 

-Πότε ξεκίνησες να γράφεις;

Ξεκίνησα πιτσιρίκος, καθώς η παρέα μου στο χωριό Μεσονήσια της Κρήτης έλεγε συχνά μαντινάδες. Αντέγραφα αυτές που μου άρεσαν και ταυτόχρονα άρχισα να σκαρώνω δικές μου. Μεγαλώνοντας άρχισα να γράφω στίχους και πριν μερικά χρόνια παθιάστηκα με τα διηγήματα.

 

-Έχεις πρότυπα συγγραφικά; 

Mου αρέσουν διαφορετικοί Έλληνες και ξένοι συγγραφείς αρκεί να με συγκινούν ή να μου ανοίγουν παράθυρα στη σκέψη.

 

–Βάλε μας μέσα στο εργαστήριο σου… πώς δούλεψες με το βιβλίο; 

Παρατήρησα ιστορίες συγκλονιστικές που συνέβησαν σε γνωστούς μου αλλά και σε αγνώστους. Επίσης έζησα ο ίδιος κάποιες εμπειρίες, που όταν τις έλεγα στις παρέες μου με κοίταζαν με ανοιχτό στόμα και γουρλωμένα μάτια.
Όλα όσα είχαν για μένα δυνατό νόημα, ένιωσα την ανάγκη να τα γράψω οπωσδήποτε.
Το βιβλίο μου ήταν λοιπόν το μπλέντερ, που χτυπήθηκαν μέσα του για να βγάλουν τους χυμούς τους, τα βιώματα, η παρατήρηση καταστάσεων και η φαντασία.

 

-Ένα σχόλιο για τη σύγχρονη λογοτεχνική πραγματικότητα;

Υπάρχουν αξιόλογοι Έλληνες συγγραφείς, αλλά αρκετούς από αυτούς δυσκολεύεται να τους ανακαλύψει το αναγνωστικό κοινό, καθώς υπάρχει μια υπερπαραγωγή βιβλίων, που πολλά από αυτά είναι μέτρια.
Ελάχιστοι εκδότες εντοπίζουν και προωθούν νέους ικανούς συγγραφείς και τους αμείβουν όπως οφείλουν. Αυτό σημαίνει ότι οι ικανοί νέοι συγγραφείς πρέπει να έχουν μεγάλα αποθέματα αντοχής, μέχρι να γίνει γνωστό το έργο τους.

 

-Πιστεύεις στην κριτική; 

Είμαι πολύ ανοικτός στην καλοπροαίρετη κριτική και την χρησιμοποιώ με μεγάλη ευχαρίστηση για να βελτιώνομαι.
Στην κομπλεξική, κακοπροαίρετη κριτική έχω βάλει πορτιέρη ένα ντόπερμαν, που με σηκωμένο το δεξί ποδαράκι του, δείχνει προς την ταμπέλα που γράφει : ”Toξικά απόβλητα”.

 

-Αγαπημένοι συγγραφείς; Διαβάζεις κάτι τώρα; 

Έχω πολλούς αγαπημένους συγγραφείς. Στοχευμένα θα αναφέρω όμως μόνο λίγους νέους διηγηματογράφους και σίγουρα θα μου ξεφύγουν αρκετοί καλοί. Η Κατερίνα Έσσλιν (Γαμ, 32 Δεκεμβρίου, Ο μισός βέσπα). Πολύ ιδιαίτερα και τα τρία αυτά βιβλία της. Η Χρυσούλα Διπλάρη (Μαγειρικές Ιστορίες). Βιβλίο που σε συγκινεί. Η Ασημίνα Ξηρογιάννη (Οντισιόν). Σπονδυλωτό μονόπρακτο με πανέξυπνο χιούμορ.
Τώρα μόλις διαβάζω το βιβλίο της ποιήτριας Ελένης Αράπη ( Με βράγχια ανασαίνω). Έχει πάθος και δύναμη η γραφή της.

 

 

-Η σχέση σου με την ποίηση; 

Η ποίηση είναι το ρακόμελο που με κερνάει ένα παρεάκι από άστρα!

 

-Ποιο είναι το αγαπημένο σου διήγημα από το βιβλίο;  

”H ζωή είναι τώρα”. Όταν έγραφα τις τελευταίες σειρές του, είχα κυριολεκτικά ανατριχιάσει.

 

-Ποιος είναι ο ήρωας βιβλίου που αγαπάς πιο πολύ και μετά πες μου, ποιον δικό σου ήρωα ή χαρακτήρα αγαπάς πιο πολύ; 

Είμαι ξετρελαμένος με όλους τους ήρωες στα κόμικ του Αρκά γιατί είναι οι μοναδικοί που με κάνουν να γελάω τόσο πολύ, ενώ ταυτόχρονα μου διευρύνουν τον τρόπο σκέψης μου.
Από τους δικούς μου ήρωες λατρεύω τον Άγγελο, γιατί διεκδικεί με πάθος ό,τι αγαπά.

 

-Γράφεις κάτι τώρα; 

Ένα μυθιστόρημα που με καίει, με βάση τις απίστευτες εντάσεις που ζούμε τα τελευταία χρόνια στο πετσί μας.

 

-Λογοτεχνία και πολιτική; 
Η πολιτική όπως εφαρμόζεται στις μέρες μας, ξεπερνά κάθε σκοτεινή λογοτεχνική φαντασία!!!

 

-Λογοτεχνία και διαδίκτυο; 

Ενδιαφέρον φλερτ! Δεν μπορώ να προβλέψω σε τι σχέση θα εξελιχθεί.

 

-Τι ελπίζεις; Τι ονειρεύεσαι; 

Ελπίζω να παίρνω χαρά από απλά πράγματα.
Ονειρεύομαι με το πέρασμα του χρόνου να αποκτώ καλύτερη ισορροπία μέσα μου.

 

 

Αποσπάσματα από το βιβλίο

– Μου πάει το πουκάμισο της μοναξιάς; 
– Θα σου πηγαίνει πάντα μέχρι να βρεις τον άνθρωπο σου. 
-Και πώς θα καταλάβω ποιος είναι ο άνθρωπος μου; 
-Εύκολα. Μαζί του θα νιώθεις πάντα ολόγυμνος, αλλά ποτέ δε θα νιώθεις κρύο. 

( Απόσπασμα από το διήγημα Μπέμπηδες ) 

 

– Πίσω μας υπάρχει ήδη μια μεγάλη ουρά από αυτοκίνητα. Μόλις ανάψει πράσινο, θα κορνάρουν σαν τρελοί, αφού εγώ δεν πρόκειται να ξεκινήσω. Θα ξεκινήσω μόνο αν με φιλήσεις. 
– Η Ηλιάννα κοίταξε πίσω της την ουρά των αυτοκινήτων που μεγάλωνε, άρχισε να πανικοβάλλεται και… 

( Απόσπασμα από το διήγημα Η ζωή είναι τώρα )

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top