Ποίημα: “Επιστροφή στο σπίτι”
Της Δανάης Αγγέλου //
Επιστροφή στο σπίτι
Την ευτυχία ακόμη κι αν δεν τη ζήσεις μπορείς να τη θυμηθείς
αυτό έχω μάθει μέσα από το ταξίδι μου στην τρικυμία
του μυαλού· χρονοβόρα, αφήνει βαθύτερα σημάδια
Περίμενα να με ποτίσεις με το φαρμάκι της σιωπής για να καταλάβω
Πως τα ταξίδια μαζί σου έδιναν πνοή σε κάθε μου έγνοια
Δεν ήταν ο πόθος ο βαρύς η πηγή της νεότητάς μου
που έκανε το αίμα μου να τρέμει
Ήταν απλά ένα νανούρισμα για το χαμό του εαυτού μου
Είναι πάντα δυσκολότερη η είσοδος προς τα ενδότερα
για αυτό προσπάθησα να ανοίγω ξένες πόρτες
που όμως δεν άνοιξαν ποτέ -αχάριστες-
Μα δεν ήταν εκεί κρυμμένο το μενταγιόν της γνώσης
Έπρεπε να δώσω μια κλωτσιά, τι κι αν πονούσε η πόρτα
της ψυχής θα άνοιγε μεμιάς, ο παράδεισος ήταν ακόμα εκεί
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“λαζάρου η χρεία”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
23/04/2024, 8:01 μμ -
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Ποίημα: “Μη με ρωτάς”
23/04/2024, 7:40 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα fractal: “Επιβατηγόν «Άγιος Γεώργιος»”
Της Χριστίνας Ντούση // Το 1990 δεν υπήρχαν κινητά. Δούλευα σε ένα μπαρ στην Πατησίων- καφέ κουρτίνες, χαμηλά τραπέζια, καπνοί και μεθυσμένες εκμυστηρεύσεις. Σχολούσα ξημέρωμα και πήγαινα γραμμή για ύπνο. Οποίος ήθελε να με βρει, περνούσε
Περισσότερα -
Πίσω από τις κλειστές πόρτες
Γράφει η Βιργινία Αυγερινού // Alice Feeney «Πέτρα ψαλίδι χαρτί», Μετάφραση: Βεατρίκη Κάντζολα Σαμπατάκου, εκδ. Bell «Μερικές φορές λέω ψέματα». To απόλυτο ψυχολογικό θρίλερ της Alice Feeney έφεραν στη χώρα μας οι εκδόσεις Bell το καλοκαίρι του 2017.
Περισσότερα -
Η ιστορία μιας πόλης
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη // * Λένε πως για να αγαπήσεις μια πόλη αρκεί να διαβάσεις την ιστορία της. Πάντα θα ανακαλύπτεις πως κάτι στο πέρασμα των αιώνων έγινε που στην δική σου τη ζωή θα φαντάζει συγκλονιστικό
Περισσότερα -
✔ Ποιήματα για τον Πατέρα
Επιλογή – Επιμέλεια: Ασημίνα Ξηρογιάννη Σέιμους Χήνι Ο αγρότης πατέρας μου «Ο πατέρας μου δούλευε με άλογο τ’ αλέτρι οι ώμοι του φούσκωναν σαν ανοιχτά πανιά ανάμεσα στις λάμες και τ’ αργασμένο χώμα. Τα άλογα τεντώνονταν με
Περισσότερα -
Διήγημα: “Aνάθημα”
Γράφει η Μαριαλένα Ηλία // * ΑΝΑΘΗΜΑ Πατέρα, Κόβω τα κύματα απ΄τα μάτια σου με τη φωνή μου. Δεν με ακούς. Παιδί ακόμα, έβλεπα σε ‘σένα φως. Ήλιος της υπαρξής μου η αφή
Περισσότερα -
Επίτευγμα από τα λίγα: να δώσεις στο ανύπαρκτο υπόσταση, αν όχι «σάρκα και οστά»
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // * Νίκος Δαββέτας, «Ο ζωγράφος τού Μπελογιάννη». Μια ιστορία τού Ψυχρού Πολέμου, εκδόσεις Πατάκη, νέα, αναθεωρημένη έκδοση, Αθήνα 2022, σελ. 205 Βιβλίο αυτοαναφορικό, με ένα υπόγειο, υποδόριο τρόπο. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών τού πετυχημένου πεζογράφου
Περισσότερα -
Διήγημα: “Είδα ένα αστέρι από κοντά…”
Του Νίκου Τσούλια // * Ήξερα αυτό που ο κόσμος όλος γνωρίζει και η ιστορία και η λογοτεχνία και η ποίηση και η τέχνη, ότι η μορφή του εμφανίζεται ξαφνικά και απρόσμενα, ότι αρκεί ένα βλέμμα,
Περισσότερα