Fractal

Η Ελένη Παπανδρέου στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

«Μάταιος Αύγουστος», Ελένη Παπανδρέου, Εκδόσεις Ιωλκός

 

Να θυμηθώ προσπαθώ τον ορισμό του Έρωτα. Σκοντάφτω σε σύμφωνα και τελείες. Κι αν ο Έρωτας δεν είναι ο χρόνος που μοιραστήκαμε; Αν είναι ένα σύμπαν που ταυτόχρονα συστέλλεται και διαστέλλεται, για να μείνουμε εμείς, πλάσματα γυμνά και αληθινά, μέσα στο αστραφτερό φως της αλήθειας;

Είναι αλήθεια. Για ένα μόνο φιλί μονιάζει μέσα μας ο κόσμος. Είναι αλήθεια. Τα χέρια κουβαλούν μνήμες. Τις συναντάς στο γραφείο, στις πόρτες, τα σεντόνια. Είναι αλήθεια. Τα ονόματα έχουν γεύση. Και οι πνοές φορούν αθέατα ρούχα.

Ο Έρωτας έρχεται μ’ ένα πλοίο και μια γαλάζια καρφίτσα στο στήθος. Ο Έρωτας είναι ο ίδιος ο Αύγουστος. Ανεβαίνει σε βράχια κι ακρογιαλιές, ξαπλώνει σε δωμάτια λευκά, γίνεται μια ψαλμωδία των αισθήσεων και το άρωμα των υάκινθων στα χέρια.

Μετρώ ξανά τις λέξεις. Όχι, δεν είναι αυτός ο Έρωτας. Όχι. Ο Έρωτας δεν είναι μόνο αυτό. Ο Έρωτας είναι το φθινόπωρο. Τα τζιτζίκια θα  πενθήσουν το καλοκαίρι. Τα σύννεφα θα θρέψουν μέρες καινούργιες. Κι ο παράταιρος θεός του χειμώνα, θα στάξει ώρες στο τραπέζι, ώσπου όλα να βραχούν.

Ο χρόνος μεγαλώνει γυμνά κλαδιά στα μάτια. Μικρά βότσαλα λύπης τρέχουν κάτω από τα δάχτυλα. Ο χειμώνας είναι η έλλειψη. Είναι το σώμα γυμνό. Δεν ξέρει τι να κάνει τη νύχτα μέσα του. Είναι το πάτωμα που τρέχει. Δεν έχει που να χαρίσει τα βήματά του. Ένας λυγμός είναι. Κι ο χτύπος του ρολογιού μας τρεις.

Με ρωτούν για το τέλος. Ποιο τέλος; Ψηλαφίζω μια ευχή, σαν ψίθυρος. Να ήταν το λίγο λιγότερο μέσα μας. Ένα φως γνωρίζει μα δεν μαρτυρά. Θα μπορούσε να ήταν ταξίδι. Μα είναι δρόμος που κατεβαίνουν τα παιδιά με όλο το θόρυβο της νιότης και της άγνοιας.

Δεν υπάρχει τέλος. Υπάρχει μόνο ο Απρίλης. Λίγο προτού στρίψει στη γωνία, το καλοκαίρι γίνεται ανάσα μικρή της προσμονής. Μια δόση από ήλιο η ψυχή. Ν’ ανοίξει. Ν’ ανθίσει. Να γίνει η πατρίδα που επιστρέφει, γλυκιά και ξένη. Η Άνοιξη δε μετανιώνει για τα λουλούδια της. Ανοίξαμε τα μάτια σε ήλιο εκστατικό. Χορέψαμε σε τόπους μαγεμένους, γυμνοί μέσα σε απόκοσμους ήχους. Δε μετανιώσαμε. Γνωρίσαμε αυτό που έπρεπε να γίνουμε – μια ματιά ίσα στο φως. Μεγαλώσαμε. Ξέρουμε πια τι σημαίνουν οι εποχές.

Τι είναι ο Έρωτας; Ο Έρωτας είναι η ίδια η Ζωή. Πάντα  ονειρεύεται. Πάντα προσπαθεί. Πάντα αφήνει στα χείλη το πικρό φιλί της γνώσης, λίγο πριν γίνει ελπίδα και ίσως μια μέρα αγάπη.

 

 

 

Η Ελένη Παπανδρέου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Σκωτία και στην Ελλάδα.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top