✩ «Εκτός Σύμβασης» στο θέατρο Μπέλλος. Σ’ έναν κόσμο που συνθλίβει όνειρα κι οντότητες, η μοναδική έξοδος διαφυγής επιτάσσει την Εκτός Σύμβασης αντίδραση
Της Ελένης Αναγνωστοπούλου //
«Εκτός Σύμβασης» στο θέατρο Μπέλλος.
Στο Πλακιώτικο στολίδι της οδού Κέκροπος, λαμβάνει υπόσταση και ψυχή, μια παράσταση που απευθύνεται ομολογουμένως σε μειοψηφικό κοινό, εντούτοις είναι αναντίρρητο το γεγονός ότι αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου. Εδώ, γίνεται λόγος για όσα δεν τολμάμε να πούμε ή για να το θέσω πιο συγκεκριμένα, τα ζούμε στο πετσί μας καθημερινά. Ενδεχομένως να τα συζητάμε είτε με παρέες, είτε με μέλη της οικογένειάς μας. Άλλοτε μέσω υπαινιγμών και άλλοτε ευθέως. Πώς μπορείς να παραμείνεις αδιάφορος όταν οι εξελίξεις τρέχουν με ραγδαία ταχύτητα και σου ζητούν να τοποθετηθείς; Χιλιάδες ζωές έχουν μπει εν αγνοία τους στο απάνθρωπο μοντέλο επιβίωσης που απαιτεί ερημιά, υποδούλωση, υποταγή- και κανένα- δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Στον 21ο αιώνα, τον επονομαζόμενο και αιώνα της απομόνωσης, αν ο άνθρωπος θέλει να παραμείνει ανθεκτικός απέναντι στα παράλογα που βιώνει, πρέπει να λειτουργεί σαν ρομπότ. Σαν σώμα που του ρούφηξαν την ψυχή και το άφησαν κενό κουφάρι, να περιπλανιέται, ξοδεύοντας τις ώρες του στην επίγεια Κόλαση της τεχνολογικής προόδου.
Στο Εκτός Σύμβασης οφείλεις να ξεχάσεις αυτά που ξέρεις και να ξεμάθεις όσα έχεις μάθει.
Μέσα από τους παράλληλους- σπονδυλωτούς μονολόγους, έρχονται στο φως, οι ιστορίες διάφορων ανθρώπων από ετερόκλητες κοινωνικές ομάδες, διαφορετικό βιοτικό επίπεδο καθώς και μορφωτικό υπόβαθρο. Η Γιώτα Τεμπρίδου αφουγκράζεται το σκοτάδι της εποχής μας και το μετουσιώνει σε κείμενα που δίνουν γροθιά στο στομάχι και ταυτόχρονα σε εξαναγκάζουν να ξυπνήσεις- έστω και απότομα- από το λήθαργο της άγνοιας.
Γλαφυρός λόγος που ρέει στρωτά, παραστατικός, με τρόπο που σε ωθεί να πλάσεις μια επιπλέον πραγματικότητα που ξεπερνάει τη σφαίρα της αντίστοιχης σκηνικής, καλώντας σε να ταξιδέψεις στο χρόνο σαν πνεύμα που αναζητά απαντήσεις στα αιώνια ερωτήματα. Δημιουργείται λοιπόν, το συναίσθημα της αναγκαιότητας να ξεμάθουμε τα όσα λανθασμένα έχουμε μάθει. Στο Εκτός Σύμβασης, καθίσταται αδήριτη ανάγκη να αντιμετωπίσουμε την Αλήθεια που περιστρέφεται γύρω από το στενό και δυστοπικό πλαίσιο της μοναξιάς που διαβρώνει λίγο- λίγο τον άνθρωπο και στο τέλος, τον αλλοτριώνει. Οι ήρωες μοιράζονται την Αλήθεια τους μαζί με το κοινό, αποζητώντας την κατανόηση και τη συμπόνοια. Όσο για την έννοια της αποδοχής, έχω την αίσθηση ότι οι ήρωες των ιστοριών τη διαθέτουν ήδη μέσα τους, απλώς είναι θαμμένη κάτω από το βάρος των στερεοτύπων και των ευρύτερων ταμπελών που τους φόρεσαν ερήμην τους.
Φαίνεται πως η Ανατροπή ενσαρκώνει τη δραματική έξοδο από το τεχνητό αδιέξοδο της απελπισίας.
Σ’ ένα δρώμενο 75 λεπτών, εξυφαίνεται ο λαβύρινθος των ανομολόγητων σκέψεων, των ανέκφραστων επιθυμιών καθώς και των βαθιά ριζωμένων φόβων. Οι ερμηνευτές, Διογένης Γκίκας και Δέσποινα Μπισχινιώτη, κατόρθωσαν να μας προβληματίσουν με την αθέατη όψη του Άλλου Εαυτού. Εκείνου που είναι υποχρεωμένος να βρίσκεται στη σκιά των σημαντικών άλλων που διέπουν την ίδια του την καθημερινότητα, καταδυναστεύοντας ωστόσο την ύπαρξή του. Που του στέρησαν αδίκως τη φωνή, που όμως τώρα, του δίνεται η ευκαιρία να χρησιμοποιήσει το αναφαίρετο δικαίωμά του ως μια ύστατη κραυγή απόγνωσης απέναντι σε όσα τον ροκανίζουν. Οι ανθρώπινες μαριονέτες έσπασαν τις ζοφερές αλυσίδες που τις κρατούσαν ακινητοποιημένες στο περιθώριο υπό την κινησιολογική επιμέλεια της Μέλπως Βασιλικού. Το καφκικό σύμπαν της Μεταμόρφωσης επανέρχεται, επαναφέροντας στο προσκήνιο τα υπαρξιακά ερωτήματα, προσφέροντας ωστόσο την εναλλακτική της Ανατροπής, ως μοναδικό μέσο ηχηρής εξόδου από τον αργό θάνατο που δεν είναι άλλος από τη σκλαβιά απέναντι σε αυτά που μας αρρωσταίνουν. Ένα πολιτικό μανιφέστο που μιλάει για το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα του Υπάρχειν, που παλεύει ν’ ακουστεί, υπό τους ήχους των εσωτερικών λυγμών και των εμπιστευτικών εξομολογήσεων, με την απόλαυση του καφέ της παρηγοριάς ανάμεσα σε παρεμβολές λόγων και αέναων ψυχοπνευματικών στροβιλισμών.
Η παράσταση Εκτός Σύμβασης αλλάζει τα δεδομένα και επειδή αποτελεί μελέτη της ανθρώπινης ψυχολογίας κι ερμηνεία της ατομικής συμπεριφοράς μέσα στο σύνολο, μια θέαση δεν είναι αρκετή. Αξίζει να τη δείτε και να εξάγετε τα δικά σας συμπεράσματα.
*Ελένη Αναγνωστοπούλου, απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
Θεατρικός Μονόλογος «Φρέγια»
30/04/2024, 8:10 μμ -
-
✩ «1984» του George Orwell από την ομάδα «Ars Moriendi» στο θέατρο «ΑΝΕΤΟΝ»
23/04/2024, 8:29 μμ -
✩ Τζεφ Μπάρον: “Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην” σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη στο Ράδιο Σίτυ
23/04/2024, 8:29 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Sky is the limit
Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Mr. Vertigo» του Πολ Όστερ, μτφ: Ιωάννα Ηλιάδη, σελ. 344, Εκδ. Μεταίχμιο Θα μπορούσε να είναι η ιδανική αρχή για μυθιστόρημα του Χαρούκι Μουρακάμι: «Ήμουν δώδεκα χρονών την πρώτη φορά που περπάτησα πάνω
Περισσότερα -
✔ Δημήτρης Σωτάκης: «Πρέπει όλο το βιβλίο να έχει γραφτεί πρώτα στο κεφάλι μου»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Το μάταιο κυνήγι της ευτυχίας, οι εμμονές, είναι τα θέματα με τα οποία ασχολούμαι ιδιαιτέρως στα τελευταία μου βιβλία, θέματα στα οποία επανέρχομαι ξανά και ξανά με διαφορετικές προσεγγίσεις.» Θα πει στο Liberal
Περισσότερα -
Ποίηση: “Νιάτα που ζεις για μια φορά”
Της Ελένης Θ. Π. Λουκά // Νιάτα που ζεις για μια φορά Φεύγουν τα χρόνια βιαστικά πουλιά στην δίνη του βοριά κανείς δεν θα μπορέσει τον χρόνο να επιστρέψει Νιάτα που ζεις για μια
Περισσότερα -
«Ο μεγάλος θανατικός», σαραντάρισε [«Καλά σαράντα» που λένε, όπως λέει κι ο συγγραφέας του, Γιάννης Ξανθούλης]
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Γιάννης Ξανθούλης «Ο μεγάλος θανατικός», εκδ. Διόπτρα, σελ. 200 «Στους επιζώντες» το αφιερώνει και δεν αφήνει πέτρα πάνω στην πέτρα. Εξάλλου το δηλώνει από τον τίτλο, απελευθερωμένος ήδη, δεν είναι βέβηλος όχι, δεν
Περισσότερα -
26 Σεπτεμβρίου – Τόμας Στερνς Έλιοτ
Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // O Τόμας Στερνς Έλιοτ γεννημένος σαν σήμερα το 1888, ήταν ‘Αγγλό-Αμερικάνος ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα και ηγετική φυσιογνωμία του μοντερνιστικού κινήματος στην ποίηση. Το
Περισσότερα -
✓ Νίκος Χρυσός: «Κάθε βιβλίο δεν περικλείει απλώς μια ιστορία, αλλά έναν κόσμο κι ένας κόσμος δεν χωρά σε μια φράση ή σε δυο»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Κάθε βιβλίο είναι μια νέα περιπέτεια, αμφισβητεί τις πεποιθήσεις και τις βεβαιότητες στις οποίες με οδήγησε το προηγούμενο. Κατά τη διάρκεια της σύνθεσής του δεν έχω παρά μόνο ερωτήματα και απορίες. Γράφοντας
Περισσότερα -
Διήγημα: «Μία συνηθισμένη ιστορία»
Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου // Λ.Μ.Μ. «Μία συνηθισμένη ιστορία» «Βρε καλώς μου τον. Ήρθες;» «Ποιος εγώ; Όχι. Είμαι καθ’ οδόν. Αυτό που βλέπεις είναι το είδωλό μου, ο αντικατοπτρισμός μου… Κάτι ερωτήσεις που κάνεις όμως…»
Περισσότερα
