✩ Δύο πρωτότυπα θεατρικά έργα στο φετινό εμπνευσμένο Διεθνές Φεστιβάλ Αναλόγιο 2023, αφιερωμένο στις Γυναίκες Συγγραφείς
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας //
Δύο πρωτότυπα θεατρικά έργα στο φετινό εμπνευσμένο Διεθνές Φεστιβάλ Αναλόγιο 2023 (17 – 22 Σεπτεμβρίου, Αθήνα) το αφιερωμένο στις Γυναίκες Συγγραφείς
Αυτός ο θεσμός που υπερβαίνει τα στενά χωροχρονικά νεοελληνικά συμφραζόμενα και κατά καιρούς διακτινίζεται σε άλλα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΑΚΑΜΑΤΗ ΕΜΨΥΧΩΤΡΙΑ του και ΙΚΑΝΟΤΑΤΗ MANAGER Κυρία ΣΙΣΣΥ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, υπηρετεί την σύγχρονη νεοελληνική δραματουργία αλλά και τον ζέοντα ποιητικό λόγο με μια συνέπεια και μια συνέχεια ασυνήθιστη στους θεσμούς ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Φέτος λοιπόν, εξαήμερες εκδηλώσεις αφιερωμένες στις ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ, απολαύσαμε μια σειρά ζωντανών δράσεων, διαδράσεων με σημαντικό βαθμό επιδραστικότητας στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Θα σταθώ σε δύο από τις σημαντικότερες «παραστάσεις» δύο εμβληματικών ποιητικών δραματικών έργων που βρίσκονται κυριολεκτικά στον αντίποδα τής σύγχρονης πειραματικής έρευνας στον χώρο των παραστατικών Τεχνών.
Η Έφη Βενιανάκη αφ’ ενός, με το έργο της ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ συνθέτει ένα αμάλγαμα μαρτυριών, διαμαρτυριών και μεταφυσικών εξιδανικεύσεων πάνω στον αφηγηματικό καμβά μιας μάλλον χαλαρής, ασαφούς κι απροσδιόριστης δραματικής σύμβασης.
«Δύο γυναίκες-καθαρίστριες, εγκαταστημένες σε έναν φανταστικό χώρο που υποδηλώνει υποδοχή κακοποιημένων και δολοφονημένων γυναικών, όλες θύματα γυναικοκτονίας, φροντίζουν για την καθαριότητα, τη συναρμολόγηση, την ταξινόμηση, τον ευπρεπισμό τους.
Κάποιες από αυτές, μέσα από σπαράγματα μνήμης, «ζωντανεύουν» και αφηγούνται την προσωπική τους ιστορία. Οι δύο γυναίκες-καθαρίστριες, μάρτυρες αλλά και «ερμηνεύτριες» των γεγονότων, έρχονται αντιμέτωπες με την προσωπική ιστορία που τις ενώνει και που έχει γίνει υπαίτια για την αλληλοεξόντωσή τους.», διαβάζουμε στο συνολικό Δελτίο Τύπου του φετινού Φεστιβάλ Αναλογίου. Κρατάμε ακριβώς αυτόν τον «φανταστικό χώρο» που απαιτεί μια περαιτέρω οπτική αναγνωσιμότητα προκειμένου να καταστεί ανάγλυφος στη συνείδηση τού επαρκούς συνειδητού συνδημιουργικού θεατή-αναγνώστη. Εάν υπήρχαν υπέρτιτλοι, ή – έστω – το κείμενο τυπωμένο, θα μπορούσαμε να εμβαθύνουμε και εκ των υστέρων. Τώρα μείναμε σε ένα δραματικό κενό, που ευνοεί φυσικά την πολυπόθητη αναμονή μιας «κανονικής» παράστασης τού εν λόγω έργου με τυπωμένο το λογοτέχνημα στο βιβλίο-πρόγραμμα.
Αντιθέτως, η πολύπειρη και πολυβραβευμένη Ποιήτρια Μαρία Λαϊνά, όσο κι αν δεν ημπορεί, δεν δύναται ή δεν θέλει να αποσχιστεί από τον παντοδύναμο Μπέκετ και το καθιερωμένο πλέον «θέατρο τού Παράλογου» μπολιάζει τον σουρεαλισμό της, με ποιητική μαγεία και προβαίνει σε μια πυκνή, πλούσια αλλά δύσκολη στις ακροβατικές λεκτικές σχοινοβασίες της διακειμενική ανάρτηση μιας διαμαρτυρίας μάλλον που δικαιολογεί κάθε δραματουργική αδυναμία ή τεχνική ατέλεια. Ένα συνονθύλευμα από γυναικείους ρόλους τού δυτικοευρωπαϊκού δραματολογίου των τελευταίων δύο αιώνων ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΜΕΤΑΝΕΩΤΕΡΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ κι είναι ΑΡΚΟΥΝΤΩΣ ΕΙΡΩΝΙΚΟ, ΑΠΟΔΟΜΗΤΙΚΟ, όχι όμως κι αρκετά αυτοσαρκαστικό, όσο θα περιμέναμε σε μια σφαιρική θεώρηση τής ανθρώπινης κατάστασης στον παραπαίοντα πλανήτη γη τού εικοστού πρώτου και μεταιχμιακού αιώνα, μεταβατικού ενδεχομένως είτε σε μια καινούργια Αναγέννηση είτε στον φρικτότερο κι ασφυκτικότερο τεχνολογικό Μεσαίωνα, όπου η άκριτη διάχυση τής Πληροφορίας θα ακυρώνει την ίδια τη Γνώση και θα αμαυρώνει κάθε επίφαση δοκησισοφίας.
Τής Μαρίας Λαϊνά οι ΛΟΞΟΙ ΔΡΟΜΟΙ δεν διαφοροποιούνται στο ελάχιστο από το μέχρι τώρα δραματικό-ποιητικό της έργο, δεν φτάνουν στο ύψος των δραματικών μονολόγων τού Ρίτσου, ούτε καν σύγχρονων ζώντων δραματουργών τού ποιητικού θεάτρου (που εμπνέονται μάλλον από το αρχαίο δράμα παρά από τις ξεπερασμένες και ξεφτισμένες, ληγμένες δυτικοευρωπαϊκές πρωτοπορίες των αρχών του περασμένου αιώνα).
ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΛΕΙΑΔΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ, ΝΕΑΡΩΝ Ή ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΑΔΗΜΟΝΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΒΗΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΛΟΥΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ, πολύ προτού η περίφημη χρυσο-δαφνοστεφανωμένη «γενιά τού 1970» εγκαταλείψει τα στασίδια στον σύγχρονο μισογκρεμισμένο ναό τών Ηροστρατείων Μουσών.
Ίσως εν τέλει, ο περιορισμός στις εκ γενετής γυναίκες συγγραφείς να είναι κι ένας καινοφανής, αλλόκοτος ρατσισμός από την ανάποδη, οφείλουμε όμως να κατανοήσουμε και να σεβαστούμε παν τι διαφορετικόν τε αλλότριον…
Από αυτή την άποψη, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΗ και ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ η φετινή αναλογίζουσα, ανά-λογική κι αναλογιζομένη, παραδοσιακώς ρηξικέλευθη ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΥΔΑΤΩΝ με ίδια, εγχώρια μέσα, παγκοσμίου βεληνεκούς, βαλκανικής εμβελείας.
Info από το Δελτίο Τύπου:
ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΝΑΛΟΓΙΟ 2023
17 – 22 Σεπτεμβρίου, Αθήνα
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ
[…]
Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου | ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΑΘΜΟΣ:
19:30 Έφη Βενιανάκη ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
«Θα κρατάμε τη μνήμη ζωντανή μέχρι να ξημερώσει. Μέχρι να μην αγαπάμε αυτόν που μας σκοτώνει».
Δύο γυναίκες-καθαρίστριες, εγκαταστημένες σε έναν φανταστικό χώρο που υποδηλώνει υποδοχή κακοποιημένων και δολοφονημένων γυναικών, όλες θύματα γυναικοκτονίας, φροντίζουν για την καθαριότητα, τη συναρμολόγηση, την ταξινόμηση, τον ευπρεπισμό τους.
Κάποιες από αυτές, μέσα από σπαράγματα μνήμης, «ζωντανεύουν» και αφηγούνται την προσωπική τους ιστορία. Οι δύο γυναίκες-καθαρίστριες, μάρτυρες αλλά και «ερμηνεύτριες» των γεγονότων, έρχονται αντιμέτωπες με την προσωπική ιστορία που τις ενώνει και που έχει γίνει υπαίτια για την αλληλοεξόντωσή τους.
Σκηνοθεσία: Αγγελική Καρυστινού
Μουσική: Μαρίνα Χρονοπούλου
Ερμηνεύουν: Ιωάννα Αγγελίδη, Αγγελική Καρυστινού, Ναταλία Στυλιανού, Νατάσα Τσαμπά
21:00, Μαρία Λαϊνά ΛΟΞΟΙ ΔΡΟΜΟΙ
«Δείξτε μου επιτέλους έναν σπουδαίο, γυναικείο ει δυνατόν, ρόλο».
Μια ηθοποιός, ένας σκηνοθέτης και ένας θεατής ανοίγουν διάλογο με την παγκόσμια δραματουργία. Αναζητώντας έναν σπουδαίο γυναικείο ρόλο, η Γυναίκα ενσαρκώνειτην Έντα Γκάμπλερ, τη Δεσποινίδα Τζούλια, τη λαίδη Μάκβεθ, την κυρία Άλβινγκ, τη Μήδεια… Έργο θεάτρου εν θεάτρω, όπου χαρακτήρες και λόγια αναμιγνύονται μεταξύ τους, ενώ άλλοτε βγαίνουν εκτός πορείας και λοξοδρομούν, εκφράζοντας σκέψεις και προβληματισμούς γύρω από τους ήρωες του Ίψεν, του Τσέχωφ, του Στρίντμπεργκ, του Σαίξπηρ, του Ουίλιαμς, του Ευριπίδη.
Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Μουσική: Τηλέμαχος Μούσας
Ερμηνεύουν: Ανδρέας Μαντάς, Λουκία Μιχαλοπούλου, Τηλέμαχος Μούσας
*Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός https://konstantinosbouras.gr
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
Θεατρικός Μονόλογος «Φρέγια»
30/04/2024, 8:10 μμ -
-
✩ «1984» του George Orwell από την ομάδα «Ars Moriendi» στο θέατρο «ΑΝΕΤΟΝ»
23/04/2024, 8:29 μμ -
✩ Τζεφ Μπάρον: “Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην” σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη στο Ράδιο Σίτυ
23/04/2024, 8:29 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση: “Mη μ’ αφήσεις ποτέ” & “Ένας Ανδρέας”
Γράφει η Βασιλική Χριστούλη // * Μη μ’ αφήσεις ποτέ Ψαύοντας κάθε που ανασαίνω απ’ τα βάσανα στα βαθιά της ψυχής μου, σε βρίσκω πάντα συνοφρυωμένο που σε ξέχασα πρόθυμο όμως να μου παραβγείς
Περισσότερα -
Επειδή «είμαστε φτιαγμένοι από τα υλικά των ταινιών»
Γράφει η Κατερίνα Λιβιτσάνου // «H αφηγήτρια ταινιών» του Ερνάν Ριβέρα Λετελιέρ, Μετάφραση: Λένα Φραγκοπούλου, εκδ. Αντίποδες Ο Χιλιανός συγγραφέας Ερνάν Ριβέρα Λετελιέρ έγινε περισσότερο γνωστός ως μυθιστοριογράφος, αν και το πρώιμο έργο του αποτελείται κυρίως από ποιήματα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Η επίσκεψη”
Γράφει η Σοφία Νικολάου // * “Η επίσκεψη” Και πάλι συγγνώμη που ήρθα έτσι ακάλεστος, θείε. Κι αυτή η ακαταστασία…. έπρεπε, έπρεπε να ‘μαι πιο προσεκτικός. Μισό λεπτό να βγάλω τα γάντια μου. Ξέρω, μισείς
Περισσότερα -
Κώστας Μουρσελάς: Τα βιβλία
«Στην άκρη της νύχτας»: Η Άβυσσος του Κώστα Μουρσελά και του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και εκείνο το διαρκές «εξ αποκαλύψεως» όσον αφορά τα ζητήματα της ψυχής [δημοσιεύθηκε στο diavasame.gr, κείμενο από την τελευταία συνάντηση στα Public το 2013]
Περισσότερα -
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500 ΛΕΞΕΙΣ: Ένα «παραμύθι» πραγματικό
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Μαριάνθη Τεντζεράκη: “Ο σακάτης”, ένα παραμύθι για μεγάλους, ΑΩ εκδόσεις Στην προμετωπίδα του βιβλίου διαβάζουμε: «Το ρόδο όπως και να το πεις, ρόδο είναι» (Δήμητρα της Λέσβου), μια παράφραση του σαιξπηρικού: αυτό που
Περισσότερα -
Τι είπε ο μπαμπάς Άλφονς;
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη // Gunilla Bergström, «Τι είπε ο μπαμπάς Άλφονς», εκδ. Μάρτης Άλλη μια ιστορία του Άλφονς και του μπαμπά του κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μάρτης. Νομίζω είναι η 9η στη σειρά
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: “Kαμπανούλες πασπαλισμένες με χρυσόσκονη”
Της Τζίνας Ψάρρη // Μικρή όταν ήμουν, έκλαιγα κάθε φορά που έπρεπε να ξεστολίσουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, που κατεβάζαμε τα στολίδια στο υπόγειο, που πετούσαμε το μαραμένο έλατο. Η χαρά δεν τελειώνει ποτέ μουρμούριζα θυμωμένα, δεν μου αρέσει
Περισσότερα
