Διήγημα: «Μία συνηθισμένη ιστορία»
Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου //
Λ.Μ.Μ.
«Μία συνηθισμένη ιστορία»
«Βρε καλώς μου τον. Ήρθες;»
«Ποιος εγώ; Όχι. Είμαι καθ’ οδόν. Αυτό που βλέπεις είναι το είδωλό μου, ο αντικατοπτρισμός μου… Κάτι ερωτήσεις που κάνεις όμως…»
«Τς τς τς τι χιούμορ, τι πνεύμα, τι εξυπνάδα…»
«Δεν είναι ανάγκη να τα λες όλα αυτά τα ξέρω…»
«Να μιλήσω μήπως και για την μετριοφροσύνη σου; Παίζει κι αυτό…»
«Και γιατί να είμαι μετριόφρων; Το θεωρώ φαρισαϊσμό να προσποιούμαι ότι δεν ξέρω τις αρετές μου».
«Γιώργο, Γιώργο, ήθελα να ήξερα δεν αντιλαμβάνεσαι πόσο αντιπαθητικό σε κάνει ή έπαρσή σου;»
«Επηρμένος ΕΓΩ; Από πού συνάγεται αυτό για πες μου. Συμφώνησα σε ό, τι είπες εσύ. Γαλατική ευγένεια αν μη τι άλλο. Πηγαίνει ένας τζέντλεμαν κόντρα σ΄ αυτά που μια κυρία του λέει; Πόσω μάλλον αν συμβαίνει η κυρία αυτή να τον ενδιαφέρει τα μάλα. Αν και εκείνο το ’’αντιπαθητικός’’ που είπες, με προβλημάτισε. Αλήθεια Νανά το εννοούσες; και αν ναι, τι μπορώ να κάνω για να αλλάξεις γνώμη και να με δεις συμπαθητικούλη».
«Χμ, ναι. Θέλει λίγο συζήτηση το θέμα, αλλά ας το αφήσουμε για την ώρα αφού πνιγόμαστε στη δουλειά. Και όσο την αφήνουμε, τόσο αυτή θα κακοφορμίζει και θα αναγκαστούμε να την βάλουμε στην εντατική. Ξέρεις, με απλήρωτες υπερωρίες και δεν συμμαζεύεται. Ο Μεγάλος είναι έξαλλος με όλους μας. Τόν καταστρέφουμε σκόπιμα λέει και θα πάρει δραστικά μέτρα. Σαν τι μέτρα να ‘ναι αυτά; Για πες εσύ που κόβει το μυαλό σου…»
«Αχ βρε Νανά κι’ εσύ. Αχ πια. ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙ. Αυτό εννοεί ο τύπος, τι άλλο;»
«Ναι ε; Και πού θα τις βρει τις τόσες αποζημιώσεις μού λες; Εδώ, μετά βίας δίνει τον μισθό μας και υποψιάζομαι ότι αυτός βγαίνει από τα αποθεματικά της Εταιρείας. Αυτό το σκέφτηκες;»
«Βρε Νανά, βρε Νανά, όταν κάποιο αφεντικό δει να απειλείται η επιχείρησή του, εφευρίσκει πολλούς και απίστευτους τρόπους να καταφέρει καίριο πλήγμα σ’ αυτούς που θεωρεί κάπως υπεύθυνους για την καταστροφή του. Δεν φαντάζομαι να μας απολύσει μαζικά, αλλά με ρέγουλα. ΈΝΑΝ ΤΟYΤΟ ΤΟ ΜHΝΑ, ΈΝΑΝ,ΣΕ ΚΑΝΑΔΥΟ ΑΛΛΟΥΣ. Εμείς, δεν έχουμε παρά να αναμένουμε στο κινητό μας να ακούσουμε ‘’για ποιον κτυπά η καμπάνα’’ (Όμορφο το βιβλίο αυτό του Χέμινγουεϊ, το’ χεις διαβάσει; Σού το δίνω να το διαβάσεις αν θέλεις, αν και δεν συνηθίζω να δανείζω τα βιβλία μου….)
Να σού πω κάτι; Άρχισε να ψάχνεις για δουλειά. Τον βλέπω να κατεβάζει ρολά και να κηρύττει πτώχευση και αλίμονο μας. Γιατί τότε, ούτε την αποζημίωσή μας θα πάρουμε μα και ούτε τα δεδουλευμένα. Κάνε το σταυρό σου μη βγω αληθινός».
«Τι να σού πω παλικάρι μου. Το τι μου έφτιαξες πρωινιάτικα τη μέρα δεν λέγεται. Και προβλεπόταν για καλή, πού να πάρει, με έναν τόσο λαμπρό ήλιο και μια καλούτσική ζεστούλα, μετά το διαβολόκρυο του φετινού Χειμώνα που να πάει και να μη γυρίσει. Πόσους μήνες μας είχε στην κατάψυξη; Ούτε οι συναγρίδες της Ευρυδίκης έχουν υποστεί τέτοια βαθιά ψύξη… Να σκεφτείς, μέσα στο σπίτι μου γύριζα με μια θερμοφόρα παραμάσχαλα, κάτι σαν μάρσιπο ένα πράγμα, για να κρατιέται το αίμα μου σε μια ανεκτή θερμοκρασία μην πήξει και με βρουν οι δικοί μου ξυλιασμένη καμιάν ώρα. Μιλώ σοβαρά. Υπήρξαν φορές που το φάσμα της κατάψυξης ήταν αισθητό».
«Ωχ βρε Νανά , βρε Νανά. Και άλλες φορές σού το είπα, αλλά εσύ δεν δίνεις βάση όταν κάνω σοβαρές προτάσεις. Δεν είδες στο fb μιαν υπέροχη ανάρτηση, ό, τι ωραιότερο έχω δει εδώ και καιρό, με τα φλαμένγκο σε ένα νησί να έχουν συσπειρωθεί το ένα κολλητά στο άλλο σαν μια τεράστια αγκαλιά, για να κρατηθούν κάπως ζεστά και να αντιμετωπίσουν τον θανάσιμο εχθρό που τα απειλούσε; Τον χιονιά διαρκείας εννοώ».
«Και λοιπόν; Τι θέλει να πει ο ποιητής; Αν και χαζή δεν είμαι και ξέρω πού το πας…
«Μπράβο το κορίτσι μου με το απίστευτο για γυναίκα IQ. Αμφισβήτησα έστω και κατ’ ελάχιστο εγώ ποτέ την εξυπνάδα σου; Λοιπόν ΤΙ έχεις να πεις επί του ακανθώδους και σοβαρότατου τούτου θέματος; παίζει κάτι παρόμοιο με μας τους δύο; Ειλικρινά, διαθέτω έναν ατομικό θερμοστάτη που τύφλα να έχουν αυτοί των συσκευών των μεγάλων εταιρειών. Ειδική του Θεού πατέντα. Στο κάτω κάτω τι έχεις να χάσεις; Δεν έχεις παρά να κάνεις μια δοκιμή. Είμαι ξέρεις οπαδός του ‘’φυσικού’’ και όχι του τεχνητού. Που σημαίνει , αντί μιας θερμοφόρας που κάθε τόσο θα θέλει και αλλαγή νερού, μια ζεστή μια καυτή αγκαλιά, καυτά και συνάμα γλυκά φιλιά, θερμά λόγια αγάπης και πάει καλιά του το κρύο και ο χιονιάς».
«Και δεν μού λες βρε συ Γιώργο, τώρα μού τα λες όλα αυτά; Τόσον καιρό που πέθαινα στο κρύο πού κρυβόσουνα εσύ κι ο θερμοστάτης σου; Στάσου να μαντέψω. Μήπως τον θερμοστάτη που λες τον δοκίμαζε καμιά άλλη Νανά που την ζέστανες κα την τσουρούφλισες τόσο πολύ, που αναγκάστηκε η έρμη να αναζητήσει λίγη δροσιά σε μιαν άλλη λιγότερο καυτή αγκαλιά; Με αποτέλεσμα να ψάχνεις κι εσύ τώρα παρακινούμενος από την ανάγκη ανεύρεσης καινούριου υποδοχέα για τον θερμοστάτη σου να μού τα ρίχνεις ευγενικά και ωραία, δεν λέω;»
«Τς Τς Τς μα τι λέει τώρα το ευγενικό κορίτσι των ονείρων μου; Είναι ποτέ δυνατόν τον αγαπητό ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΝΑ ΤOΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΔΟΧΕΙΣ ΤΟΥ;
Είναι ποτέ δυνατόν;»
«Η μετριοφροσύνη που λέγαμε αν θυμάσαι;»
«Ναι δεν είμαι μετριόφρων με την έννοια που εσύ δίνεις στη λέξη. Απλά ξέρω περί ποίου πράγματος ομιλώ και σού προτείνω να το μάθεις κι εσύ. Μπορεί να πέρασε το πολύ το κρύο αλλά σύμφωνα με τα μερομήνια προβλέπεται μία ψυχρή Άνοιξη και ένας ήλιος αλλόκοτος με δόντια. Οπόταν επωφελήσου από την προσφορά μου. Και στο κάτω κάτω αν δούμε ότι δεν είναι και του γούστου σου η ‘’φυσική’’ ζεστασιά του τύπου των φλαμέγκο έχω στο σπίτι μου και 3-4 θερμοφόρες για συμπλήρωμα. Σκέψου το Νανά δεν θα το ξαναπώ. Οι επαναλήψεις δεν είναι το καλύτερό μου και ξέρεις…….»
«ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΩ ΠΑΙΔΙΑ; ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ΠΙΑΣΑΜΕ ΑΠΌ ΤΟΣΟ ΠΡΩΙ; και ότι αναρωτιόμουνα, να δώσω καμία άδεια στα συνεταιράκια μου να τα ξεκουράσω κομμάτι; Γιώργο για έλα μέσα που σε θέλω ένα λεπτό!»
«Έρχομαι αφεντικό, μισό να μαζέψω τα πράγματά μου. Και πού ‘σαι Νανά, ψάξε και για μένα για κείνο που σού έλεγα… Λυπάμαι δε γι’ αυτό που τώρα θα σού πω μα αναβάλλεται επ’ αόριστον η προσφορά του θερμοστάτη μου, γιατί ναι μεν ζεστασιά θα σού παρέχει αλλά για φαγητό χλωμό το βλέπω!!!…»
***
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ -
Ποίημα: “Λύτρωσις”
30/04/2024, 7:36 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η θαλπωρή του χαμένου αυτονόητου
Γράφει η Βιβή Γεωργαντοπούλου // “Ιστορία του Γερασμένου Παιδιού”, Τζέννυ Έρπενμπεκ, Μετάφραση: Αλέξανδρος Κυπριώτης, Εκδ. Ίνδικτος “Ἔτσι ὅπως ἄλλοι πασχίζουνε νὰ δραπετεύσουν ἀπὸ μιὰ περίφραχτη περιοχή,ἀπὸ φυλακή, στρατόπεδο ἐργασίας, τρελοκομεῖο ἢ στρατώνα,ἀκριβῶς ἀντίθετα τὸ κορίτσι τρύπωσε σὲ μιὰ τέτοια
Περισσότερα -
Ιστορίες Μέλλοντος: “Ο Αλέξανδρος του μέλλοντος”
Της Εύας Στάμου // * Ο επόμενος πελάτης μου, ο Αλέξανδρος, είναι γύρω στα τριάντα. Ψηλός, αδύνατος, με πρόσωπο ελκυστικό, -καθαρό από τριχοφυία όπως είναι η μόδα της εποχής-, ζεστή καστανή ματιά κι ένα δειλό χαμόγελο πλαισιωμένο από
Περισσότερα -
Διήγημα: “Άννα”
Της Αρετής Καμπίτση // * Είμαι η Άννα και δεν είμαι η μεγάλη αγάπη κανενός. Είμαι η Άννα σαρανταεφτά ετών. Δεν είμαι τίποτα το αξιόλογο, τίποτα το σπουδαίο. Εργάζομαι σε σουπερ μάρκετ και κάθε μέρα από το πρωί
Περισσότερα -
Ο Γιώργος Βέης είναι ποιητής ακόμα κι όταν θεωρητικολογεί
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // * Γιώργος Βέης, «Για την ποιητική γραφή. Δοκιμίων σύνοψις», εκδόσεις ύψιλον/βιβλία, Αθήνα Οκτώβριος 2021, σελ. 112 Σημαντικός τεχνίτης τής ταξιδιωτικής λογοτεχνίας, διακεκριμένος δοκιμιογράφος και σεμνός ποιητής ο Γιώργος Βέης περιηγείται μέσα από τα
Περισσότερα -
Ποίηση: “Πλατύς παράδεισος”
Του Ανδρέα Γ. Λίτου // * Πλατύς ο Παράδεισος για όσους τον αποζητούν. Πλατιά η καρδιά μας για να χωρέσει τους ταπεινούς κι ερωτευμένους. Βλέμμα στο βλέμμα αγκαλιά και τα λευκά σεντόνια της ψυχής ν’ ανεμίζουν στα φωτεινά
Περισσότερα -
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500 ΛΕΞΕΙΣ: Ποιητική βίωση του πένθους
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου /// Γιάννης Παπακώστας: “Η κρήνη της οδύνης: Το πένθος, ο πόνος, η θλίψη ως πηγή λογοτεχνικής δημιουργίας” εκδόσεις ΣΩΒ (Σύλλογος προς διάδοση ωφέλιμων βιβλίων) Την έννοια της απώλειας την απέδωσε ο Μπόρχες: «Ξέρω πως
Περισσότερα -
Ποίηση: “Τελευταίες αναλαμπές”
Του Δημητρίου Καρπέτη // Τελευταίες αναλαμπές Τα μάτια έτρεξαν, κυνήγησαν τα ουράνια τόξα. Αγγίζοντάς τα ένοιωσαν την ξεχωριστή πολυτέλεια της αφής. Βρισκόταν στην κορύφωση της άνθισης, κρατούσαν στην αγκαλιά τους τη μοίρα . Μα
Περισσότερα
