Fractal
Home / Ποιήματα / Δύο ποιήματα
30/03/2021, 11:11 μμ

Δύο ποιήματα

Γράφει ο Χρήστος Κατρούτσος //

 

 

 

 

 

μνημεία

 

Ίσως το μόνο κτίσμα που θα ’πρεπε

Να υψωθεί με θάρρος δίπλα στην Άνοιξη

Είναι μνημεία

Με τίτλους τέλους ν’ ανεβαίνουν αργά

Κι αδιάλειπτα

Όταν νεκροί τους ζώντες συγχωρούν.

 

Κι ένα μνημείο σας παρακαλώ,

Περίτρανο,

Στο άγνωστο αδέσποτο

Που ήταν Πήγασος εν ζωή,

Στο άλογο που έφερε βαρύ φορτίο

Στα λυπημένα μάτια του.

Το έλεός του κράταγαν φτερά που

Ήδη του ’χαν δοθεί.

 

 

 

 

Ποζάρεις,

 

Στην κόψη της κοιτώ φωτογραφία

Αν την ασπρόμαυρή σου λύπη ανασαίνει

Αν προβάλλεις βήμα έξω από το δισταγμό

Που ’χει διαστάσεις δυο: θάρρος κι ακινησία.

Θάρρος: να ζητάς το διάφραγμα σε μεγάλη τιμή

Τόσο που δεν μπορεί να εξαγοράσει η απόσταση

Μήτε χυμός πορτοκαλιού από το Άργος.

Διάβασε τ’ αδιαπραγμάτευτο προς Κορινθίους.

Μάθε να στέκεσαι σα δίζωνο πυρ

Μαζί, πλάτη στην πλάτη εισχωρεί

Γινόμαστε ένα στήθος, ανασαίνεις και εισπνέω

Στοχεύοντας το παρελθόν σου τραύμα

Πριν έρθει η επομένη Άνοιξη

Σκοντάφτοντας στο «Μήνιν άειδε».

 

Θα ρετουσάρω κάθε Δευτέρα που ’χεις μαζέψει

Αλλά μην έρχεσαι ως Παρασκευή με καταιγίδα Πέμπτης

Έλα με πόζα μετά το θάνατο

Να δείξουμε πως ξοδεύεται

Σαν κίνηση μεσημβρινή, στη Σταδίου η ζωή

Φτερά θα βάλουμε στη νωχέλεια των αλόγων

Από ταξί χλωμό, κι αν ποζάρεις με γκάζι,

Στην ακινησία μιας λήψης,

Θα στέκεσαι έτσι

Που κι αν φωτογραφία πέσει στο πάτωμα

Εκτός της θα πηδήξεις

Την κατάλληλη στιγμή

Το κόκκινο θα το φορέσει μόνο το ρούχο σου

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top