Fractal

Δύο ποιήματα

Της Αναστασίας Γεωργακοπούλου //

 

 

 

 

Χαμένος παράδεισος.

 

Κανείς δε κοιτάζει σαν εσένα.

Ανομολόγητες οι σκέψεις, ψίθυροι στο χαμένο μας παράδεισο.

Συναίσθημα που ζωντανεύει,

μια φλόγα μόνο για κείνη…

 

Βλέμμα που ποτέ δεν θα ξεχάσεις.

Χαμόγελο που δε θα χορτάσεις.

Φιλί που σε σημαδεύει για πάντα.

Χάνεις τον έλεγχο.

Εκεί που ένιωσες…

σταμάτησε ο χρόνος.

 

 

 

 

θα σε καλωσορίσω.

 

Δεν προορίζομαι για μισή γνωριμία,

μισό συναίσθημα,

μισή εκτίμηση,

μισές σκέψεις!

Με όλη σου την καρδιά…

 

Δεν είμαι μακριά,

δεν είμαι κοντά.

Κι αν δεν μπορείς να με αγγίζεις

θα με ακούς στη καρδιά σου

και θα με νιώθεις!

 

Όταν έρθει η ώρα

Θα σε καλωσορίσω.

Θα είμαι ο λαμπερός ήλιος

και η γλυκιά βροχή.

Θα σου χαρίσω τη λάμψη

στους κρυστάλλους της ψυχής σου!

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top