Fractal
Home / Διηγήματα / Δύο κείμενα από το ανέκδοτο βιβλίο «Βόρεια ακρωτήρια»
09/03/2021, 10:00 μμ

Δύο κείμενα από το ανέκδοτο βιβλίο «Βόρεια ακρωτήρια»

Γράφει ο Χρήστος Κεραμίδης // 

 

 

 

 

 

Η γέφυρα

 

Συχνά στα όνειρά μου, βλέπω τα νερά του Στρυμόνα να κυλούν, όπως τότε, που το λεωφορείο της γραμμής περνούσε το φιδίσιο σώμα του μεγάλου ποταμού, στη στενή γέφυρα, εκεί … πιο πέρα από την ισόβια μοναξιά του λιονταριού της Αμφίπολης.

 

 

 

 

Οι τρατάρηδες

 

Οι πρόσφυγες από τον Τσεσμέ δεν ήρθαν στον κόρφο αυτόν μόνοι. Σαλπάρανε με όσο βιός κατάφεραν να σώσουν στις χαμηλές τράτες. Έφθασαν, ως εδώ, με κορμιά μπρούτζινα απ’ τον ήλιο και την άρμη του πελάγου. Ήταν τότε που τα βαπόρια, μαυρισμένα απ’ τους καπνούς, εισέπλεαν στα θλιβερά αγκυροβόλια, γεμάτα από πληγωμένους και γυμνούς Έλληνες του Πόντου.

Τα βράδια, που το φεγγάρι ασήμωνε τη θάλασσα, φορούσαν τα αϊβαλιώτικα κοντογούνια και κάθονταν στα ταβερνεία του λιμανιού, μιλώντας δυνατά για να τους ακούνε όλοι. Χαιρόντουσαν, σαν τα παιδιά, να λένε ιστορίες — μισές αλήθεια, μισές ψέματα.

Ήταν οι καπεταναίοι, που με αργά ασταθή βήματα πατούσαν στη στεριά — οι λύκοι της κουβέρτας. Το λάθος το άρπαζαν με την πρώτη και γνώριζαν τα σημάδια, που έφερναν κοντά τις ανεμοθύελλες και το σκοτεινό πρόσωπο της καταιγίδας.

Γνώριζαν τους κανόνες και δεν έπαιζαν με τη θάλασσα. Αν κάποιος από το πλήρωμα παραπονιόταν, τον τι-μωρούσαν παραδειγματικά. Έπρεπε να επιβάλλονται, να κάνουν τα κουμάντα τους για να βγουν τα έξοδα του καϊκιού και της οικογένειας.

Πηδώντας, όμως, στις προκυμαίες γίνονταν άλλοι άνθρωποι. Βρεγμένοι ως το κόκκαλο, έπιναν, τραγουδούσαν, δάκρυζαν και μιλούσαν, παινεύοντας τον τόπο τους…την όμορφη χερσόνησο της Ερυθραίας.

Τα χαράματα, οι έμποροι κοιτούσαν αδιάφορα τις κασέλες με τα ψάρια της νύχτας. Κι ύστερα, στις δημοπρασίες, τ’ αγόραζαν όσο μπορούσαν πιο φτηνά!

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top