Μια «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» θα σας πω…
Της Τόνιας Τσαμούρη // *
«Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Τσαρλς Ντίκενς στο Εθνικό
Μια ξύλινη κατασκευή δεσπόζει στο μέσον της κεντρικής σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία ξεχωρίζει ένα ρολόι. Η όλη κατασκευή μοιάζει με παλιό, ξύλινο παιχνίδι. Σαν αυτές τις Χριστουγεννιάτικες μπάλες, που κάθε φορά που την κουνάει κάποιος, αλλάζει και δείχνει κάτι άλλο. Σαν μια τέτοια μπάλα λοιπόν και αυτό το σκηνικό σταδιακά ανοίγει αποκαλύπτοντας μια πόλη, ενώ παράλληλα αρχίζει να περιστρέφεται. Το σκηνικό αυτό θα φιλοξενήσει το ταξίδι του ήρωα στο χρόνο, αλλά κυρίως στην ψυχή του. Είναι σαφές από την αρχή ότι ένα μαγευτικό παραμύθι είναι έτοιμο να ξετυλιχτεί μπροστά στους θεατές του. Το Εθνικό Θέατρο επαναλαμβάνει για δεύτερη χρονιά τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Τσαρλς Ντίκενς.
Η παράσταση βασίζεται στη διασκευή του Τζακ Θορν, ενώ την μετάφραση στα Ελληνικά υπογράφει ο Γιώργος Δεπάστας. Η ιστορία του Εμπενέζερ Σκρουτζ είναι, λίγο-πολύ, γνωστή σε όλους: ο Σκρουτζ είναι ένας τσιγκούνης άνθρωπος, όχι μόνον στην τσέπη, αλλά κυρίως στην καρδιά του. Την παραμονή των Χριστουγέννων, ο παλιός του συνεταίρος, Μάρλεϊ, που έχει πεθάνει πια, του στέλνει τρία πνεύματα να τον επισκεφθούν. Ο Μάρλεϊ προσπαθεί να πείσει τον Σκρουτζ να αλλάξει την ρότα της ζωής του, όσο είναι ακόμα νωρίς. Έτσι, παραμονή Χριστουγέννων, επισκέπτονται τον Σκρουτζ το φάντασμα των Περασμένων Χριστουγέννων, των Παροντικών Χριστουγέννων και των Μελλοντικών Χριστουγέννων. Οι επισκέψεις αυτές θα ταράξουν συθέμελα τον Σκρουτζ, ο οποίος ξημερώνοντας Χριστούγεννα θα νιώσει αναγεννημένος.
Ο Γιάννης Μόσχος σκηνοθέτησε (υπογράφει και την νεότερη διασκευή) την «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» με μια νοσταλγική διάθεση. Ο Σκρουτζ δεν είναι μια φιγούρα γραφική και ξένη, αλλά τουναντίον είναι ένας άνθρωπος πολύ οικείος σε όλους μας ή ίσως ακόμα και ο ίδιος μας ο εαυτός. Είναι ένας άνθρωπος που έχασε τον προορισμό του και παραλίγο να χάσει και την ψυχή του. Τα άσχημα παιδικά χρόνια με έναν ανάλγητο πατέρα τον οδήγησαν στην αναζήτηση ευμάρειας και πλούτου. Παλεύοντας όμως να ανεξαρτητοποιηθεί ο ίδιος και η ανάπηρη αδελφή του από τον πατέρα τους, έχασε τον αληθινό του στόχο και μετατράπηκε σε έναν φιλοχρήματο τσιγκούνη, μισάνθρωπο και μόνο, αφού πίστεψε ότι δεν είχε κανέναν άνθρωπο ανάγκη. Ο Γ. Μόσχος κατάφερε κάτι δύσκολο, σε μια εποχή που ο πλουτισμός έχει κυριεύσει τις ζωές των ανθρώπων: κατάφερε να αγγίξει τις καρδιές των ανθρώπων. Ο σκηνοθέτης έστησε ένα παραμύθι επί σκηνής, το οποίο δείχνει γέλια, χαρά, μαγικά, τραγούδια, αλλά δείχνει επίσης και τη στεναχώρια, την μοναξιά, τον πόνο, τον φόβο για το αύριο. Κάπως έτσι δεν είναι άλλωστε τα Χριστούγεννα; Μια γιορτή αγάπης, την οποία όμως δεν έχουν όλοι την ευκαιρία ή την δυνατότητα να νιώσουν εξίσου χαρμόσυνα και γλυκά. Πολλές φορές άλλωστε ο πόνος και η μοναξιά γίνονται πιο μεγάλα στη διάρκεια των Χριστουγέννων. Ο Γ. Μόσχος επέλεξε να δείξει ότι όσα και όποια και αν είναι τα προβλήματα στη ζωή, η αγάπη και οι άνθρωποι μπορούν να τα νικήσουν! Και νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο δίδαγμα αυτής της μαγευτικής παράστασης, η οποία διαθέτει καταπληκτικούς ηθοποιούς, πολύ και καλό χορό, υπέροχη μουσική, καταπληκτικά σκηνικά και κοστούμια.
Ο πολυπληθής θίασος που βρέθηκε επί σκηνής στάθηκε αντάξια στις απαιτήσεις ενός μιούζικαλ, τόσο υποκριτικά όσο και μουσικο-κινητικά (Στέλλα Αντύπα, Αλέξανδρος Βαμβούκος, Κώστας Βασαρδάνης, Θανάσης Βλαβιανός, Πάρις Θωμόπουλος, Αριάδνη Καβαλιέρου, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Λαέρτης Μαλκότσης, Χριστίνα Μαξούρη, Ελένη Μπούκλη, Ζωή Μυλωνά, Παναγιώτης Παναγόπουλος, Βασίλης Παπαδημητρίου). Στον αληθινά υπέροχο αυτό θίασο θα ήθελα να ξεχωρίσω την τόσο υποκριτικά γοητευτική και αληθινή ερμηνεία του Αλέξανδρου Μυλωνά, ο οποίος καταφέρνει να αγγίξει τις ψυχές του κοινού. Δίπλα του ξεχωρίζει επίσης η Αλίκη Αλεξανδράκη, η οποία φέρνει την ηρεμία και την καλοσύνη της ωριμότητας στον ρόλο της. Τέλος, ο Χρήστος Στέργιογλου, ως Τζέικομπ Μάρλεϊ, κλείνει το μάτι, αφού θυμίζει με την σκανδαλιάρικη παρουσία του τα σαιξπηρικά τελώνια και πνεύματα που στήνουν φάρσες στους θνητούς.
Το σκηνικό (Τίνα Τζόκα) αποτελεί από μόνο του ένα αυτόνομο καλλιτεχνικό δημιούργημα. Με σαφείς παραπομπές σε Βορειοευρωπαϊκά χριστουγεννιάτικα παιχνίδια, δημιουργεί μια ονειρεμένη συνθήκη μέσα στην οποία τοποθετεί τον θεατή. Υπέροχα επίσης τα κοστούμια που επίσης επιμελήθηκε η Τίνα Τζόκα, τα οποία εκτός από σαφή χρονολογική αναφορά (παρέπεμπαν στο Βικτωριανό Λονδίνο), ήταν δηλωτικά της διάθεσης του ήρωα και της εποχής στην οποία παρέπεμπαν. Έτσι, τα κοστούμια του παρόντος και του μέλλοντος του ήρωα είναι πιο μουντά και σκούρα, ενώ του ευτυχισμένου παρελθόντος του είναι σαφώς πιο χαρούμενα, όπως επίσης και αυτά μετά την αλλαγή του Σκρουτζ. Σημαντικός και ξεχωριστός συνεργάτης υπήρξε ο φωτισμός (Λευτέρης Παυλόπουλος), που με τις ιδιαίτερες ατμόσφαιρες του παρέσυρε το κοινό σε αυτό το φαντασιακό ταξίδι.
Τέλος, ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στην πρωτότυπη μουσική της παράστασης, την οποία υπογράφει ο Θοδωρής Οικονόμου. Η παράσταση αυτή (όπως και η περσινή «Απλή Μετάβαση» που επίσης ανέβασε το Εθνικό Θέατρο) δείχνει περίτρανα ότι είναι ώριμες οι συνθήκες στην χώρα μας για μιούζικαλ αξιώσεων, τα οποία δεν αποτελούν απλώς μεταφορές από ξένες παραγωγές. Τους στίχους των τραγουδιών υπογράφει ο Σταύρος Σταύρου, ενώ η μουσική διδασκαλία ανήκει στην Μελίνα Παιονίδου. Η ζωντανή επί σκηνής μουσική αποτελεί βασικό πλεονέκτημα της συγκεκριμένης παράστασης (Μουσικοί: Γιάννης Αγγελόπουλος, Ιώ Le Moller, Θοδωρής Οικονόμου, Πέτρος Σταμέλλος, Δημήτρης Χουντής).
Τη «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» αξίζει να την παρακολουθήσουν μικροί και μεγάλοι. Τα μικρά παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια παράσταση αξιώσεων και να διασκεδάσουν στις γιορτινές μέρες γνωρίζοντας ένα διαχρονικό παραμύθι. Οι ενήλικες από την άλλη, θα έχουν την δυνατότητα να απολαύσουν μια πολύ καλή παράσταση, η οποία όμως ταυτόχρονα θα τους συγκινήσει, θα τους προβληματίσει και ίσως ακόμα τους οδηγήσει σε έναν επαναπροσδιορισμό της ζωής τους. Άλλωστε, η παράσταση που έστησε ο Γ. Μόσχος δείχνει περίτρανα ότι τελικά όλα είναι πιθανά τις ημέρες των Χριστουγέννων!
* Η Τόνια Τσαμούρη είναι Θεατρολόγος, Διδάκτορας Φιλοσοφίας Α.Π.Θ.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
Θεατρικός Μονόλογος «Φρέγια»
30/04/2024, 8:10 μμ -
-
✩ «1984» του George Orwell από την ομάδα «Ars Moriendi» στο θέατρο «ΑΝΕΤΟΝ»
23/04/2024, 8:29 μμ -
✩ Τζεφ Μπάρον: “Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην” σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη στο Ράδιο Σίτυ
23/04/2024, 8:29 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: “Επιθυμώ να αλλάξω”
της Ευαγγελίας Μουτούση // * Εικόνες, άνθρωποι, ξαφνικά μία καρδιά σταματά. Εκείνη φωνάζει: «Eπιθυμώ να αλλάξω». Θέλει να γίνει καλύτερος άνθρωπος, καλύτερη φίλη, καλύτερη δασκάλα, καλύτερη γειτόνισσα, καλύτερη κόρη, καλύτερη σύντροφος μα πάνω απ’ όλα σε αυτό
Περισσότερα -
Mετάφραση | Πατ Μόρα: “Η χαρά του βιβλίου”
Μετάφραση: Ασημίνα Ξηρογιάννη // Διαβάζουμε, εγώ κι εσύ. Βλέπουμε τα γράμματα να γίνονται λέξεις και τις λέξεις να γίνονται βιβλία που κρατάμε στα χέρια μας Ακούμε ψιθυρίσματα και κελαρυστά ποτάμια στις σελίδες Αρκούδες να τραγουδούν αστείες μελωδίες στο
Περισσότερα -
Ελένη ή Χατισέ, το πρόβλημα της ταυτότητας στην σύγχρονη κυπριακή λογοτεχνία
Γράφει η Χρύσα Φάντη // “Η Αϊσέ πάει διακοπές” Κωνσταντία Σωτηρίου, Εκδ. Πατάκη 2015, σελ. 104 «Η αναζήτηση της δικής μου λέξης είναι στην πραγματικότητα η αναζήτηση μιας λέξης που δεν είναι δική μου, που είναι κάτι περισσότερο
Περισσότερα -
✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Ρέα Γαλανάκη «Διηγήματα», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 176 Έντεκα διηγήματα, έντεκα διαφορετικές ματιές στην πραγματικότητα και τον μύθο, στα αισθήματα και τα πάθη, στο όνειρο ή την τιμωρία, στα σύνορα μνήμης
Περισσότερα -
Παραμύθια γεμάτα αγάπη, φίλους και ζωή
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη // * Παραμύθια που μιλούν για την Ομορφιά, την Τέχνη, τα Σπουδαία της ζωής. Για τις αναποδιές που μας βγαίνουν σε καλό, τις δευτέρες ευκαιρίες και σκέψεις. Παραμύθια γεμάτα αγάπη, φίλους και ζωή. Σύγχρονα
Περισσότερα -
✔ Ηλίας Λογοθέτης: «Είμαι υποκριτής, όχι ηθοποιός. Δεν ποιώ ήθος. Το ήθος του ηθοποιού είναι οι Ποιητές. Είμαι μεταφορέας. Μεταφέρω το ήθος του Ποιητή.» // Συνέντευξη στον Γιώργο Δουατζή (2007)
Η σειρά παλαιότερων συνεντεύξεων του Γιώργου Δουατζή με ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών, τις οποίες δημοσιεύει το Fractal, έχουν στόχο την καταγραφή της ζωής και των απόψεων προσωπικοτήτων που σημάδεψαν με το έργο τους το σύγχρονο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Η επαναδημοσίευσή
Περισσότερα -
Σπονδυλωτή ιστορία: “Το κουκουνάρι”
Της Ράνιας Παπακώστα // * Ένα ποίημα για όλες τις εποχές Φθινόπωρο: Η Μαρία επέστρεφε αργά το απόγευμα στο σπίτι, μετά από μία δύσκολη μέρα στην δουλειά. Περπατώντας είχε το κεφάλι σκυμμένο, σαν να μην την αφορούσε
Περισσότερα
