Fractal
Home / Κριτική θεάτρου / «Αυτοί που περπατούν στα σύννεφα» στο Θέατρο Όλβιο.
17/11/2021, 9:52 πμ

«Αυτοί που περπατούν στα σύννεφα» στο Θέατρο Όλβιο.

Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // *

 

 

 

Ονειρική και ονειρώδης παράσταση σε ένα σκηνικό που έμοιαζε επικό με την κινηματογραφική προβολή στην οθόνη του βάθους, με σκηνικά αντικείμενα πτυσσόμενα και ανασυναρμολογούμενα, με ζωντανή επί σκηνής μουσική, αυτοσχεδιαστική και συνοδεύουσα υπομνηματικώς αυτό το εν τη γενέσει του δράμα που ξαναγυρίζει κυκλικά στην μαγνητοφωνημένη αφήγηση της αρχής, που δεν είναι ακριβώς συνάδουσα αλλά συμπληρωματική, ενδεχομένως και παραπληρωματική στα επί σκηνής διαδραματιζόμενα.

Υπερέκθεση του νοητικού φακού στο φως της ιστορικής αλήθειας, η αναζήτηση της ταυτότητας μέσα από τόσες παραποιήσεις, αποποιήσεις, διαπυήσεις, η ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί ελεύθερα, να αυτοπραγματωθεί ακόμα και στην εξορία, ειδικά τότε όταν όλα συνηγορούν υπέρ του αντιθέτου.

 

 

Οι ποιητές κάνουν το τραύμα τους τραγούδι κι η αρχετυπική Πληγή αιμορραγεί λουλούδια, όμορφα άνθη τού ελέους, για τον πλησίον που δεν έχει γίνει ακόμη, μπορεί κάλλιστα να παραμείνει εχθρός μας, είναι όμως μια αξιοσέβαστη ύπαρξη με τον πυρήνα τού θείου εντός της, όσο κι αν αποπνέει θείον κι αυτή η αποφορά δεν μας αρμόζει ή μας τρομάζει.

Είναι περίεργο πώς οι άνθρωποι ανακαλούν τα τραυματικά γεγονότα τού παρελθόντος με μια χαρμολύπη σχεδόν ηδονική. Η οδύνη ως αναγραμματισμός τής ηδονής και τ’ ανάπαλιν. «Νοσταλγία τής ανάμνησης» θα το έλεγε ο αείμνηστος ακαδημαϊκός Ευάγγελος Παπανούτσος.

Πάνω σε αυτό το μεταίσθημα στηρίζεται η όλη παράσταση προκαλώντας διαρκώς βραχύβια μετεικάσματα που αφήνουν πίσω τους το αιθέριον έλαιον μίας εκχυλιστικής διαδικασίας παραγωγής δραστικού ψυχοφαρμάκου, αντιβιοτικού ίσως…

Ξαναγυρνώντας στα θέατρα μετά από δύο απανωτές καραντίνες και με την μάσκα κολλημένη σε μύτη και στόμα νιώθουμε πως ο κατ’ οίκον περιορισμός μας έκανε ενδεχομένως περισσότερον εξωστρεφείς κι εναγκαλιστικούς. Ο εγκλεισμός και η εξορία δεν είναι συνώνυμα. Ο άνθρωπος βρίσκει τρόπους για την Ελευθερία εξασκώντας την ενσυναίσθηση ακόμα και σε ιδιαίτερα δυσμενείς περιστάσεις. Περισσότερο τότε. Ειδικά τότε. Λες και το πείσμα είναι μια δωρεάν ενέργεια για εμάς που καταβάλλουν, πληρώνουν οι διώκτες μας και βαρύνει μηχανισμούς ενδεχομένως επωφελείς εν τέλει, μακροχρονίως. Οι παράπλευρες απώλειες είναι πάντα γνωστές, συγγνωστές σπανίως και μετρήσιμες πάντα. Οι παράπλευρες ωφέλειες όμως;

Μήπως πρέπει να αναλογιστούμε, με αφορμή αυτήν τη ρέουσα παράσταση πως το ιδανικό είναι ασύμβατο με την κυμαινόμενη πλήξη τού μονότονου αγώνα για την επιβίωση; Μήπως η ενοχή της επιβίωσης με το θριαμβολογούν ένστικτο τής αυθυπαρξίας κονταροχτυπιούνται με τον Χάροντα στα μαρμαρένια αλώνια;

Ό,τι περνάει ως ιστορία είναι μάθημα για τους επιζώντες. Κι ως μάθημα ιστορίας είδα αυτή την καλοστημένη, καλοκουρδισμένη, καλολαδωμένη και καλογυαλισμένη, ρέουσα παράσταση.

Ο απόλυτος επαγγελματισμός σε πλήρη δόξα. Με κυρίαρχη την αίσθηση ευθύνης διαφυλάξεως τής σκηνικής οικονομίας και διατηρήσεως τού αφηγηματικού ρυθμού.

 

Εξαιρετικοί όλοι τους:

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

  • Κείμενο: Γιάννης Σκαραγκάς
  • Σκηνοθεσία: Νατάσα Παπαμιχαήλ
  • Μουσική: Αναστάσιος Μισυρλής
  • Σκηνικά – Κοστούμια: Βαγγέλης Ζιλέλης
  • Φωτισμοί – Φωτογραφίες: Νίκος Βούλγαρης
  • Χορογραφίες – Κίνηση: Νατάσα Παπαμιχαήλ, Νέλλη Σούρλα

 

Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά):

  • Έλενα Αρβανίτη
  • Χριστίνα Δενδρινού
  • Καλλιόπη Καραμάνη
  • Ηλίας Μπαγεώργος
  • Γιούλη Μπανούση
  • Χριστόδουλος Στυλιανού
  • Ιωάννα Μαυρέα (φωνή)
  • Τσέλο – αυτοσχεδιασμοί: Αναστάσιος Μισυρλής

 

Ανα-ζητείστε τους, δια-ζητείστε τους, υπέρ-ζητείστε τους αλλά μην τους κατά-ζητείτε!!! Αξίζουν τα μέγιστα, τα βέλτιστα, τα άριστα.

 

Ο τίτλος υποδηλωτικός τής προθέσεως και τής αισθητικής εκδηλώσεως/τελειώσεως.

 

 

 

info:

 

ΘΕΑΤΡΟ OLVIO – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

“ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ”

του Γιάννη Σκαραγκά

από 16 Οκτωβρίου 2021 στο θέατρο OLVIO

 

Ένα ταξίδι από τη Σκύρο στην Αγγλία και από την Αγγλία στην Ικαρία και τον Πειραιά. Ένα ταξίδι από τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στο σήμερα. Ένα ταξίδι στις αγωνίες και στους φόβους των ανθρώπων. Αλλοτε παράλογοι ή παράλογα λογικοί, άλλοτε εμπαθείς ή συμπαθείς, άλλοτε ειλικρινείς και σπαρακτικοί.

Ενα παντρεμένο ζευγάρι, μια νοσοκόμα, τρεις φίλοι, ένας νεκροθάφτης, η Βιρτζίνια Γούλφ και ο κος Στιντ, ένας άντρας, η μάνα και μια πόρνη, συζητούν ή μονολογούν για τον Άγγλο ποιητή Ρούπερτ Μπρουκ που απεβίωσε στη Σκύρο κατά τη διάρκεια του A’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συγγραφέας Γιάννης Σκαραγκάς το “Αυτοί που περπατούν στα σύννεφα” είναι μια ιστορία για τις αναμνήσεις των ανθρώπων που μας αγάπησαν αφόρητα.”

«Γι αυτούς δεν υπάρχει ούτε χαρά μήτε πόνος
Αλλαγή ή τέρμα, νύχτα ή ημέρα.
Αλλά στόμα με στόμα, και καρδιά στην καρδιά,
Κατά πως λεν οι εραστές» 

Rupert Brooke (1886-1915) 

…από το νησί της Σκύρου.

 

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Σάββατο ώρα 21:00

Κυριακή ώρα 20:00

Πρεμιέρα: Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2021

Διάρκεια: 80 λεπτά χωρίς διάλειμμα

 

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

15 € ταμείο | 14 € προπώληση

Προσφορά Οκτωβρίου 12 ευρώ

 

ΜΟΝΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ στο viva.gr

https://www.viva.gr/tickets/venues/theatro-olvio/

 

Θέατρο OLVIO

Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, τηλ: 210 3414118

Πληροφορίες: 17:00 – 21:00

W www.olviotheater.gr  |  Μ olvio.info@gmail.com  |  FB OLVIO.theater

 

 

 

*Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, Επισκέπτης Καθηγητής Θεατρικής Κριτικής στο ΕΚΠΑ

https://konstantinosbouras.gr

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top