Ένα σκοτεινό ταξίδι ενηλικίωσης
Γράφει ο Γεώργιος Τζιτζικάκης //
«Αργότερα» του Στίβεν Κινγκ, εκδόσεις Κλειδάριθμος
Το μυθιστόρημα με τίτλο «Αργότερα» έρχεται από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος σε μετάφραση της Παλμύρας Ισμυρίδου, και αποτελεί ίσως το γρηγορότερα διαβασμένο βιβλίο από εμένα τον τελευταίο καιρό, γεγονός που μόνο χαμόγελο και τέρψη μπορεί να μου προκαλέσει για την επιλογή μου που δεν πήγε χαμένη. Στην ιστορία του έργου, συναντάμε τον Τζέιμι Κόνκλιν, έναν πανέξυπνο πιτσιρίκο στα οκτώ του, ο οποίος μας εξιστορεί την ιστορία του σε πρώτο πρόσωπο και τόσο ανάλαφρα όσο και πανέξυπνα, καθώς δεν αποτελεί ένα συνηθισμένο παιδί, αλλά διαθέτει μια ικανότητα που η μητέρα του γνωρίζει και δεν θέλει να μαθευτεί παραέξω: Βλέπει νεκρούς!
«Ακόμη κι ένα παιδί γνωρίζει κάποια βασικά πράγματα, αν δεν είναι μπουμπουνοκέφαλος. Πρέπει να λες παρακαλώ, ευχαριστώ, δεν πρέπει να μοστράρεις το τσουτσούνι σου σε κοινή θέα, να μην τρως με ανοιχτό στόμα ούτε να πιάνεις κουβέντα με πεθαμένους όταν τους βλέπεις να στέκονται δίπλα στους ζωντανούς που κλαίνε επειδή δεν τους έχουν πια κοντά τους»
Το θέμα του έργου ίσως δείχνει κάπως κοινότυπο, όμως η ζυγισμένη γραφή και ο τρόπος που ο Κινγκ μεταφέρει τις σκηνές του –από τις τρυφερές μέχρι τις πιο σκληρές– μέσα από το στόμα του πιτσιρικά Τζέιμι, μας κάνει να το αγαπήσουμε και να το εντάξουμε στη δεκάδα με τα καλύτερά του τα τελευταία χρόνια. Το «Αργότερα» δεν φλυαρεί, είναι νοσταλγικό, άμεσο, μιλάει για την απουσία, την πίκρα, τον πόνο και την αγωνία του θανάτου (και τη συνέχεια στο «μετά»), ενώ είναι γεμάτο εικόνες και σκηνές που μόνο ο προβολέας τους λείπει για να κινηματογραφηθούν.
Εκτιμώ ότι αποτελεί ένα βιβλίο που ΠΡΕΠΕΙ ένας φαν του Βασιλιά να έχει στο ράφι του. Η αβίαστη ροή του σε τοποθετεί μέσα στον υπέροχο κόσμο του τόσο άμεσα που ταυτίζεσαι με τον μικρό Τζέιμι και τα όσα περνάει, ενώ ειδικότερα όταν η σύντροφος της μητέρας του –εξαιρετική νότα διαφορετικότητας στο έργο, κάτι που είχαμε διαβάσει και στην «Εξύψωση» με ένα ομόφυλο ζευγάρι γυναικών– πείθεται για την ικανότητα του Τζέιμι και τον εμπλέκει στην καταδίωξη ενός δολοφόνου, τότε το έργο ανεβάζει οκτάνια και ο αναγνώστης δεν θα μπορεί να σταματήσει να γυρνά τις σελίδες του βιβλίου αν δεν το τελειώσει.
«Οι πεθαμένοι μοιάζουν με τους ζωντανούς, απλώς φοράνε πάντα τα ρούχα που φορούσαν τη στιγμή του θανάτου τους»
Stephen King
Τα σκοτεινά μονοπάτια του έργου μεταφέρονται υποδόρια σε εμάς· συνάμα η ιστορία είναι γεμάτη τρυφερότητα χωρίς να γίνεται μελιστάλαχτη, ενώ διαθέτει την ανάλογη αγωνία στην πλοκή της και η δομή του ύφους δεν σε αφήνει να αφήσεις το βιβλίο άπαξ και το ξεκινήσεις. Εξαιρετικός για ακόμη μια φορά στη δόμηση των ηρώων του, ο Κινγκ στο «Αργότερα» έχει χτίσει τους διαλόγους του μεστούς και ρεαλιστικούς στο σημείο να συνοδεύονται από σκέψεις και εκρήξεις διαδοχικών πράξεων, ενώ τα γεγονότα του καθενός σκιαγραφούν τις αναμεταξύ τους σχέσεις και συντείνουν στην καθημερινότητα και τη βραδυφλεγή ζωή των αμερικανικών προαστίων που τόσο αγαπά να αποτυπώνει, ενώ αμείωτα διατηρεί για τον αναγνώστη την αγωνία ενός αλλόκοτου φινάλε. Το έχω ξαναπεί και σε άλλα άρθρα: Τα μυθιστορήματα του Κινγκ πολλές φορές αναλώνονται σε παρλάτες και κάμποση φλυαρία, όμως ετούτες οι 300 σελίδες του «Αργότερα» ήταν οι γρηγορότερες που έχω διαβάσει τελευταία, ωθώντας με να δηλώσω ότι το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα απόλυτο page turner και αναντίρρητα θα αγαπηθεί από τους φαν του Κινγκ και δη εκείνους των παλαιότερων ιστοριών του –όπως «Το τέλος της αθωότητας» (ή «Στάσου πλάι μου»), «Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ», «Το Πράσινο Μίλι», «Το καλοκαίρι της διαφθοράς». Από την άλλη, αν δεν είσαι φανατικός του Κινγκ αλλά απλώς θέλει να διαβάσεις κάτι δικό του για πρώτη φορά, το «Αργότερα» αποτελεί ένα έργο που αξίζει να αποκτήσεις, καθώς είναι γρήγορο στη ροή του, αξιοζήλευτα άμεσο στον λόγο του, τρυφερό, μελαγχολικό και κατά σημεία κωμικοτραγικό, ενώ δεν βαραίνει πουθενά και θα σε κάνει να το αγαπήσεις.
Διαβάστε το «Αργότερα» ακούγοντας τον δίσκο «Out Of Time» των R.E.M από το 1991.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Πεζογράφημα για δυο φωνές
Γράφει η Δέσποινα Ι. Δούκα // * Ζαφειρίας Κοτζαμάνογλου, “Η σπηλιά του Φιλοκτήτη“,[1] εκδ. Μιχάλη Σιδέρη -Ήρθα! φώναξε με το συνηθισμένο του ύφος ο Γεράσιμος, σπρώχνοντας με το πόδι του την πόρτα να κλείσει πίσω του. -Καλώς τον,
Περισσότερα -
Ιθάκη
της Μαρίας Σούμπερτ // * Πρωινό ξύπνημα. Τα μάτια σου είναι κολλημένα από τσίμπλες και δεν ανοίγουν. Διαπραγματεύεσαι την έξοδο από το πάπλωμα, αλλά στην δεύτερη αφύπνιση δεν έχεις άλλη επιλογή. Πας σκουντουφλώντας στο μπάνιο και ανοίγεις τη βρύση.
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ανεμοπορία”
Της Ασημίνας Αθανασιάδου // * Ανεμοπορία Σφυρήλατα βήματα μας οδηγούν σε πρωτόγνωρες λεωφόρους. Με τ’ ουρανού το μπλε βάφουμε τις σκιές των πόθων μας. Τα καράβια που ταξίδευαν με επιβάτες τα ιδανικά μας αράζουν για
Περισσότερα -
Διήγημα: “Τα γενέθλια και το Σύμπαν”
Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου // Τα γενέθλια και το Σύμπαν Θεέ μου ΓΕΡΑΣΑ! Πώς πέρασαν τα χρόνια έτσι; Ένα δάσος από φλογισμένα δέντρα, τα αναμμένα κεριά στην τούρτα μου επάνω. Τα στρίμωξα να κάνω χώρο
Περισσότερα -
«Ο θεός γλώσσα» [Η γλώσσα όλα τα ξέρει κι ας παριστάνει την ανήξερη]
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // * Κλεοπάτρα Λυμπέρη, «Το δεν είμαι ακόμα», ποίηση, εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα Δεκέμβριος 2022 Και μόνον η επιλογή (συνειδητή) τού «ακόμα» αντί τού χρονικού «ακόμη» (https://e-didaskalia.blogspot.com/2020/01/akoma-akomi.html) στον τίτλο αυτής της συλλογής, καταδεικνύει όχι
Περισσότερα -
Τι είναι το «Filament Zine»;
του Γιάννη Παναγόπουλου // Μία μέρα, στα εισερχόμενα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τού Fractal έφτασε μέιλ που έλεγε ότι: «To Filament Zine είναι ένα μουσικό λεύκωμα. Μία προσπάθεια καταγραφής της σύγχρονης εγχώριας ανεξάρτητης μουσικής σκηνής και των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται
Περισσότερα -
Διήγημα: “Nησίδα Ο’”
Γράφει η Ειρήνη Παπαδάκη // * Είμαι η νησίδα Ο’, έχω τριγωνικό σχήμα, μήκος τριάμισυ μέτρα και πλάτος δυόμισυ μέτρα, ούτως ειπείν. Κείμαι ανάμεσα σε δύο παράδρομους, ο ένας έχει το όνομα της Μαρώ Σεφέρη.
Περισσότερα
