Fractal
Home / FRACT-ALL / Δύο ποιήματα: “Απόβραδο” & “Μεταστροφή”
20/06/2018, 10:42 πμ

Δύο ποιήματα: “Απόβραδο” & “Μεταστροφή”

Του Αντώνη Κηπουρού // *

 

 

 

 

ΑΠΟΒΡΑΔΟ

 

Μικρή πλατεία απόμακρη

Κέντρο απόκεντρο που λένε

Βραδάκι καλοκαιρινό

Κι η ζέστη να κοπάζει

Κεφάλια ξεπροβάλουνε

Από δροσιές κι ομπρέλες

Είν’ ώρα για ξεκούραση

Απ’ την πολλή τη ντάλα

Που το μυαλό νερούλιασε

Καήκαν τα μεριά μας

Ψάχνουμε ανάσα δροσερή

Τα μέσα ν’ αερίσει

Τότε γυρεύουμε γωνιά

Και δροσερό πλατάνι

Καρό τραπεζομάντηλο

Και ψάθινη καρέκλα

Ρετσίνα μπούζι με μεζέ

Λίγο και ραφινάτο

Για το λαρύγγι που διψά

Ωσάν κατακαμένο

Την έρημο που διάβηκε

Με άδειο το φλασκί μας

Τότε έρχονται στα ίσα τους

Διάθεση και βλέμμα

Στρώνει η ανάσα κι ο μεζές

Μερώνει το στομάχι

Και στην καρέκλα απλώνεσαι

Σαν ευχαριστημένος

Που νιώθεις τη χαλάρωση

Να λύνει το κορμί σου

Μπορεί να σου ‘ρθει χαλαρά

Να σιγομουρμουρίσεις

Κάτι παλιό και γνώριμο

Μαζί με την παρέα

Να έρθουν και τα τρίχορδα

Μαζί με τις κιθάρες

Να πλημμυρίσει η νυχτιά

Δύναμη για τη μέρα.

 

 

 

ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ

 

Στηρίζω σε, στηρίζεις με

Το ρέμα να διαβούμε

Τα φουσκωμένα τα νερά

Γιοφύρια που γκρεμίζουν

Ανάκαρα που χάνονται

Ζωές που απειλούνται

Και ξαναβλέπεις κόντρες σου

Να έρχονται στο πλάι

Να βοηθήσουν αν μπορούν

Μ΄ αντάλλαγμα το σώσε

Και με το μάτι λιγοστό

Στην παλληκαροσύνη

Γιατί είναι ζόρι να το δεις

Απ’ την αντίπερα όχθη

Ότι τα κόβανε χοντρά

Για την παλληκαριά τους .

Αλλά το ξέρεις πως εκεί

Θα βρουν συγχωροχάρτι

Για τα πολλά που κάνανε

Όταν κι αυτοί συστρατευθούν

Για ολονών την πάρτη

Ότι ανθρώποι είμαστε

Τα λάθη δεδομένα

Αρκεί τα μάτια και τ’ αυτιά

Να είν’ ακονισμένα

Σειρήνες ν’ αποφεύγουνε

Με τα λουριά σφιγμένα

Έτσι ως άλλοι Οδυσσείς

Το σκόπελο περνάνε

Η εμπειρία για πάρτη τους

Που όπλο τους θα γίνει

Σε ό,τι πρόκειται να ‘ρθεί.

Θα νιώσουν τότε μια χαρά

Πρωτόγνωρη για κείνους

Κι ίσως μισήσουν όλ’ αυτά

Που ‘χαν αγαπημένα

Κάτι παλιά φερσίματα

Που ήτανε για την πάρτη

Μα με ζημία αλλονών

Που ίσως να μην τους ξέραν

Αλλά που δεν τους ένοιαζε

Σε τι κατάσταση ήταν

Αν ήταν όλοι τους καλά

Η κάποιοι είχαν ζόρια

Τέτοια που ακουμπούσανε

Την ίδια τη ζωή τους

Μαζί με υγεία και τιμή

Ξώφαλτσα τα περνούσαν

Γιατί δεν τους πονούσανε

Ούτε και κάποια απ’ αυτά

Τον ύπνο τους χαλούσαν.

Θα νιώσουν τότε τις ματιές

Με θέρμη ν’ αγκαλιάζουν

Ότι μαζί τους δώσανε

Τις μάχες ολονών μας.

 

 

 

* Ο Αντώνης Κηπουρός του Εμμανουήλ γεννήθηκε στη Θεσ/νίκη 29 Μαΐου 1950, μεγάλωσε στις Σέρρες, πήρε πτυχίο Ιατρικής από το Α.Π.Θ, ειδικότητα Ουρολογίας, παντρεύτηκε την Μαρία Ζαχάκη, απέκτησαν τρία παιδιά την Βασιλική, την Ηλέκτρα και τον Μανώλη, συνταξιοδοτήθηκε το 2012 και έκτοτε γράφει.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top