Fractal

Συμβαδίζοντας με τις ανάγκες των καιρών

Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //

 

 

Απ’ το μπαλκόνι του σπιτιού που μένω, αναγκαστικά το βλέπω καθημερινά, εκεί στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Τον τελευταίο καιρό, από τότε για την ακρίβεια που εισέβαλε δυναμικά το δεύτερο κύμα της πανδημίας του κορονοϊού με την παρατηρούμενη αύξηση των διαγνωσμένων φορέων του ιού και των ασθενών που νοσηλεύονταν στα νοσοκομεία, βρισκόταν κλειστό και ολοσκότεινο, αλλά από προχθές κάτι άλλαξε που συμβαδίζει με τις γιορτινές χριστουγεννιάτικες μέρες, τη διάθεση  και το πνεύμα τους! Προστέθηκε, λοιπόν,  ένα καλαίσθητο δέντρο πίσω από την βιτρίνα, στολίστηκε με ομορφιά και χάρη, άναψαν τα φωτάκια του, και παρατηρήθηκε κάποια μικρή υποσημαινόμενη κινητικότητα έξω στα πεζοδρόμια. Παράλληλα ανανεώθηκαν οι πληροφοριακές πινακίδες με τις καινούργιες οδηγίες των εισερχομένων στον επαγγελματικό χώρο.

 

Αναφέρομαι σε ένα κέντρο αισθητικής που δραστηριοποιείται στη γειτονιά μου, με αποκλειστική απασχόληση απ’ ότι διαβάζω στην πινακίδα του, την περιποίηση των άκρων. Πολλά έχουν ειπωθεί για το συγκεκριμένο επάγγελμα, απαξιωτικά κατά κύριο λόγο, με δεδομένο την όχι απαραίτητη ύπαρξη και λειτουργία τους και μάλιστα σε εποχές τόσο δύσκολες και δύστροπες, όπως είναι ετούτη που βιώνουμε λόγω της γνωστής και πολύμηνης, πια, πανδημίας.  Περνώντας απ’ έξω δεν παρέλειψα την τελευταία φορά να ρίξω μια ματιά εκ του σύνεγγυς προς τα μέσα. Στο σκεπασμένο ιδιωτικό πεζοδρόμιο του ινστιτούτου αισθητικής, προστέθηκαν ένα τραπεζάκι με δύο καρέκλες για την αποφυγή συνωστισμού, που λειτουργεί φυσικά ως χώρος αναμονής, συνεννόησης και φυσικά καπνίσματος, όσων επιμένουν ακόμα σε αυτή τη συνήθεια. Μπορούσα, έτσι, να μαντέψω τη χαρά των εξυπηρετούμενων γυναικών, μετά από το υποχρεωτικό λοκ ντάουν των περισσότερων καταστημάτων από την Πολιτεία, που διαβήκαμε. Όλοι, εδώ, φορούσαν τις προστατευτικές μάσκες, προσωπικό και πελάτισσες. Προμηθεύτηκαν παράλληλα, όπως έμαθα από την υπεύθυνη και ιδιοκτήτρια της επιχείρησης,  καινούργια εργαλεία, επαγγελματικό πλέον κλίβανο καθαρισμού των εργαλείων που χρησιμοποιούν στη δουλειά τους, αραίωσαν αισθητά τα ραντεβού των πελατισσών τους, φόρεσαν ξανά τα γλυκά τους χαμόγελα όπως και στο παρελθόν, μέσα από τις μάσκες τους, φυσικά, και επέστρεψαν στην δική τους καθημερινή πραγματικότητα. Αν κρίνω από τα άτομα που προσέρχονται  καθημερινά για να τύχουν της αναμενόμενης και άκρως επιθυμητής περιποίησης, εύκολα φαίνεται πως και τούτο το επάγγελμα όπως και πολλά άλλα είναι απαραίτητο πια για την καθημερινή φροντίδα των γυναικών, αλλά  και κάποιων μεμονωμένων ανδρών που κάνουν δειλά-δειλά την εμφάνισή τους σε αυτά τα μέρη, παρακάμπτοντας κάποιες  χρόνιες αναστολές τους.

 

Ινστιτούτο αισθητικής σε κεντρικό δρόμο της Μπανγκόκ.

 

Οι εργαζόμενες κοπέλες που δραστηριοποιούνται εκεί, όπως πληροφορήθηκα, έχουν τελειώσει ανάλογες σχολές και μάλιστα οι περισσότερες επιθυμούν την περαιτέρω εκπαίδευσή τους πάνω σε όποια καινούργια τεχνολογία έρθει στην επικαιρότητα και την καθ’ ημέρα πράξη. Στο εσωτερικό του καταστήματος, επικρατεί ενθουσιασμός όλων, αφού μετά από ένα διάστημα ξαναβρίσκουν τις επιθυμητές υπηρεσίες, και είναι ομολογουμένως πολλές εκείνες οι θηλυκές υπάρξεις που τις προσδοκούν εναγωνίως. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι πολλοί άλλοι κλάδοι ενώ όταν μιλούν για αυτά τα επαγγέλματα αφήνοντας  να αιωρείται κάποια υφέρπουσα μειωτική και απαξιωτική παράμετρος, την ίδια στιγμή ομολογούν ότι πολύ θα ήθελαν να αλλάξουν επάγγελμα και αν ήταν εφικτό να διαλέξουν το δικό τους, λόγω, προφανώς, των υψηλών εισοδημάτων που, πιστεύεται, πως απολαμβάνουν. Όσον αφορά τα φύλα που συχνάζουν σε αυτά τα καταστήματα, οι γυναίκες αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία, ενώ οι άντρες ακόμα αρνούνται την προσέλευση σε αυτά τα μέρη  παρά μόνο μετά από προτροπή και συνεννόηση των συζύγων τους με τους υπεύθυνους, όπως μας εξομολογούνται,  και το βασικότερο,  σε ώρες μειωμένης γενικώς προσέλευσης. Σε πολλά πάντως από αυτά, δίδεται η κατάλληλη θεραπεία μικρών ορθοπεδικών και χειρουργικών προβλημάτων, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση είσφρυσης όνυχος, στα πόδια.

 

 

 

 

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι εργαζόμενες έχουν κάποιο χρονικό διάστημα που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο αντικείμενο, πολλές είναι εκπαιδευμένες, άλλες βρίσκονται στο στάδιο εκμάθησης  με σκοπό να ανοίξουν στη συνέχεια τα δικά τους φτερά. Όλες όμως φορούν το απαραίτητο και αυθόρμητο χαμόγελο.  Πέρα από τις οποιεσδήποτε απόψεις του καθενός για αυτές τις γυναίκες, οι τελευταίες έχουν έντονη την αίσθηση της κοινωνικής προσφοράς στις σύγχρονες κοινωνίες μας, όχι μόνον εδώ αλλά και αλλαχού. Ο Λέων Τολστόι, κάποτε, έλεγε πως «δεν υπάρχει αληθινή ηδονή, εκτός από εκείνη που δίνει η δημιουργικότητα. Είτε φτιάχνει κανείς μολύβια, είτε μπότες, είτε ψωμί, είτε παιδιά. Χωρίς δημιουργία δεν υπάρχει αληθινή ευχαρίστηση», και ετούτες οι εργαζόμενες αρκετά συχνά δημιουργούν αληθινά όμορφα και αισθητικά κομψοτεχνήματα στα  άκρα των γυναικών, ανεβάζοντας την ψυχολογία τους και την ψυχική τους διάθεση σε τούτους τους πρωτόγνωρους καιρούς.

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top