“Ανάσταση νεκρών” // Πιερ – Ζαν Ζουβ (1887-1976)
Μετάφραση- Επιμέλεια: Γιάννης Θηβαίος //
Η αναγέννηση του χριστιανισμού, που καταγράφηκε κυρίως στο έργο του Πωλ Κλωντέλ, έλαμψε κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα. Το μπωντλερικό θέμα της αμαρτίας και της σωτηρίας επανέρχεται, κι έτσι η ποίηση επιστρέφει στις πηγές της: δηλαδή στη μεγάλη πηγή της βίβλου και στη συγκυρία του πολέμου (1940-44) με την ατμόσφαιρα αποκάλυψης που δημιούργησε. Aυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δυναμώσει την προφητική κλίση του ποιητή. Δυο ποιητές, που ανήκουν σε διαφορετικές γενιές, εκ των οποίων ο πρώτος επηρέασε βαθειά τον δεύτερο, δηλαδή ο Πιερ-Ζαν Ζουβ (1887-1976) και ο Πιερ Εμμανουέλ (1916-1984) φωτίζουν αυτή την τάση με έργα εκπληκτικά: μια αλλόκοτη έμπνευση ζωντανεύει μιαν οραματική πραγματικότητα, που συναντά τη μεγάλη παράδοση του Αγρίππα ντ’ Ωμπινιέ (1552-1630), του Βικτόρ Ουγκώ (1802-1885) και ακόμα περισσότερο τα ανεξίτηλα ίχνη των βιβλικών αναγνωσμάτων.
Ο Πιέρ –Ζαν Ζουβ που γεννήθηκε το 1887, έπρεπε να περιμένει όπως όπως και ο σύγχρονός του Σαιν-Τζον Περς, τη δεκαετία του σαράντα για να βρει τη θέση του στη σύγχρονη ποίηση. Ο Ζουβ λοιπόν, αφού υπέστη τις επιρροές του συμβολισμού και βρήκε τελικά, αφού έψαξε πολύ, τον προσωπικό του δρόμο, στα σαράντα του αποκάλυψε την προφητική του κλίση. Ο πόλεμος έγινε η αιτία να νοιώσει τη συμφωνία της ευαισθησίας του με τη διάσταση του δράματος: Θάνατος και Ανάσταση, οι Ιππότες της Αποκάλυψης, ο Χριστός και ο Αντίχριστος, η μαύρη Νύχτα του Αγίου Ιωάννη του Σταυρού, η Αγάπη και η Γνώση είναι τα θέματα και οι πραγματικότητες πάνω στις οποίες η ποιητική γλώσσα επιχειρεί να γεμίσει «την Απουσία του κόσμου» δείχνοντας συγχρόνως την αντιστοιχία τους στη φύση, δηλαδή το Αίμα, τον Ιδρώτας, τη Θύελλα, το Δέντρο.
Ανάμεσα στα έργα του Πιέρ-Ζαν Ζουβ, συγκρατούμε κυρίως: Γάμοι (1928), Ιδρώτας και Αίμα (1933, Κύριε (1938), Πρόθυρο στη νύχτα των Αγίων (1941), Δόξα (1942).Ο Ζουβ έγραψε επίσης αρκετά δοκίμια. Μεταξύ αυτών: Τάφος του Μπωντλέρ (1942), Βόιτσεκ ή η νέα όπερα (1953).
ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΕΚΡΩΝ
Το όραμα της δευτέρας Παρουσίας, που θυμίζει τη βίβλο, ο Μιχαήλ-Άγγελος, ο Ωμπινιέ και ο Ουίλιαμ Μπλέικ είναι τα νεωτεριστικά στοιχεία στην ποίησή τους και στη δύναμή τους, χάρη στην ανασύσταση μιας γλώσσας που η γαλλική ποίηση δεν είχε ακούσει για πάρα πολύ καιρό, αλλά και που δεν πέφτει σε αναχρονισμούς, διότι ξέρει να αφομοιώνει, με την πάροδο του χρόνου, όλη την ουσία της πρόσφατης ποιητικής δημιουργίας, από τον Ρεμπώ ως τον Κλωντέλ και από τον Μπωντλέρ ως τους σουρεαλιστές. Έτσι εμφανίζεται ξανά η «οραματική ποίηση» της οποίας ο Ζουβ είναι για την εποχή του ο αναστηλωτής.
Βλέπω
Τους νεκρούς να βγαίνουν απ’ τις σκιές των σκιών τους
Να ξαναπαίρνουν ζωή από τη μανιασμένη σκοτεινή ύλη τους
Που πάνω της στεγνώνει η σκόνη του ανέμου
Με μάτια που εμφανίζονται στις σεβάσμιες τρύπες
Να σηκώνονται κάθετα στην επιφάνεια της γης
Να μετρούν αργά και με ακρίβεια το χρόνο·
Τους βλέπω να ψάχνουν το γενναίο στήθος
Της τρομπέτας που την έχει δουλέψει ο άνεμος.
Βλέπω
Τον παλιό πίνακα της Κρίσης και όλα του τα χρυσάφια
Και τρικλίζοντας στο ξύπνημα να αποκαθιστώνται
Τα προπατορικά χρυσάφια! Αληθινοί νεκροί, νεκροί διασαλπισμένοι,
Νεκροί μεταμορφωμένοι σε οργή, σωριάστε, σκοτώστε
Τα έργα της παρακμής, τα τέρατα που γεννήθηκαν
Από τον άνθρωπο που ζει στην οδύνη και ήταν ο τελευταίος,
Νεκροί φοβεροί που πίστευε κανείς πως θα πάρουν μορφή
Μέσα στη μήτρα της γης.
Νεκροί εξαγνισμένοι στην πυκνή ύλη της δόξας
Που βγαίνει και ξαναβγαίνει από αυτούς
Καθώς ανασηκώνουν το χώμα σαν τυφλοπόντικες αστραφτεροί,
Ας γεννηθούν! Εφόσον είναι δυνατοί, από σάρκα γερή!
Η ανανέωση των νεκρών που σκάνε σαν καθρέφτες
Η ανανέωση της πρασινισμένης σάρκας και τα κόκκαλα βουβά
Σε τσαμπιά αισθησιακών σταφυλιών και δάκρυα
Σε ατμόσφαιρα χαλαρή γοητείας θαυμαστής,
Ας γεννηθούν! Αφού είναι δυνατοί από σάρκα σφριγηλή.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
Ο Άκης Παρώδης στο εργαστήρι του συγγραφέα
30/04/2024, 9:11 μμ -
Ο Χρήστος Τζανάκος στο εργαστήρι του συγγραφέα
30/04/2024, 9:10 μμ -
✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
30/04/2024, 9:07 μμ -
Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: «Η ψίχα της μεταλαβιάς»
30/04/2024, 9:06 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση: “Ο θάνατός του… η ζωή του”
Γράφει ο Βαγγέλης Δρόσος // * Ο θάνατος του… η ζωή του την περασμένη εβδομάδα απεβίωσε ο άλλοτε κραταιός υπουργός και ιδρυτικό μέλος του εθνικού σοσιαλιστικού κινήματος κ. George Messie η είδηση πέρασε σχεδόν
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ματίλντε η Οβριά”
Της Βούλας Τζιλιάνου // * Στην τελευταία στροφή πριν φτάσω στο μικρό πανδοχείο του Σταύρου, έβαζα τα παπούτσια μου και δάγκανα τα χείλη μου να κοκκινίσουν, ήθελα να είμαι όμορφη σαν την Ματίλντε την Οβριά που
Περισσότερα -
Ο έρωτας είναι δικαίωμα των εκλεκτών
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη// Ο έρωτας είναι δικαίωμα των εκλεκτών Κάποιος είπε ότι ένα αγόρι μπορεί να περπατάει στο δρόμο και να κρατάει από το χέρι ένα κορίτσι. Άλλα ένα αγόρι αν το πράξει αυτό με ένα
Περισσότερα -
«…Σουτ! Αρχίζει το παραμύθι! Όταν τελειώσει, θα ξέρουμε περισσότερα απ΄ότι τώρα…»
Της Ελένης Μπετεινάκη // * Χρόνια σας πολλά κ.Άντερσεν … Χρόνια πολλά παιδικό βιβλίο…! Eχουν περάσει 210 χρόνια από την 2α Απριλίου του 1805, σαν σήμερα, και το παραμύθι της ζωής του πιο μεγάλου παραμυθά στον κόσμο
Περισσότερα -
Η ελεύθερη βούληση των ηρώων στον Σοφοκλή
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Σοφοκλής «Ηλέκτρα», Μετάφραση: Πάνος Κυπαρίσσης, εκδ. Γαβριηλίδης, 2015 O Σοφοκλής στέκεται κάπου ανάμεσα στον Αισχύλο και τον Ευριπίδη. Δεν έχει την αρχαιοπρέπεια του Αισχύλου αλλά ούτε και την πρωτοπορία του Ευριπίδη. Εκείνο που
Περισσότερα -
Τρία ποιήματα για την Μικρά Ασία
Του Χρήστου Ντικμπασάνη // Τρία ποιήματα για την Μικρά Ασία Ο ΠΥΘΜΕΝΑΣ Είναι κάτι όνειρα αιχμηρά σα δίκοπα μαχαίρια που ματώνουν τη ψυχή μου Με βυθίζουν πληγωμένο στο πουθενά, στην άβυσσο του ανύπαρκτου χρόνου
Περισσότερα -
Ποίηση: “Στίχοι ιριδίζοντες”
Γράφει ο Κωνσταντίνος Γ. Βασιλείου // Στίχοι ιριδίζοντες Αιών παις εστίν παίζων, πεσσεύων, ως ο Ηράκλειτος προσέγγισε θεϊκά φυσήματα, τιθάσευσε τον νου και τα πάθη, διεισδύοντας στον κόσμο της αφαίμαξης. Στοχασμοί εξαρτημένοι ταυτολογούν ημαρτημένες αναλογίες,
Περισσότερα